Amerikaanse sopraan Claron McFadden: ‘In de VS was ik éérst een kleur’

'Een aubergine past zich aan zonder zichzelf te verloochenen.' © ERIK DE JONG

Maart is Black History Month. De Amerikaanse sopraan Claron McFadden doet u watertanden met haar muzikaal-culinaire vertelling Nachtschade: aubergine op Podium 19.

U wordt dit jaar zestig. Met welk gerecht trakteert u zichzelf op uw verjaardag?

Claron McFadden: Misschien wordt het een auberginegerecht uit de Balkan. Ik ben dol op aubergine. Het is een delicate vrucht die je, net als een mens, met zachtheid moet behandelen. Gooi ze in blokjes in het water en je krijgt drab. Bereid ze met liefde in een lekkere tomatensaus en er ontstaat een heerlijk gerecht. De aubergine reisde vanuit het verre Oosten naar Europa. De vrucht is als een culinaire migrant. Ze past zich aan elk culinair landschap aan zonder zichzelf te verloochenen.

Sinds 2017 maak ik de omgekeerde reis en bezocht ik al de landen rond de Middellandse Zee, waar de zijderoute eindigde. Aan de mensen bij wie ik verbleef, vroeg ik mij een lied en een auberginerecept te leren. Vervolgens kookte en zong ik voor hen. Lisa Tahon filmde de reis. Daaruit groeide Nachtschade: aubergine. Voor Podium 19 monteren we een captatie van het stuk op zo’n manier dat de kijkers de filmversie nog persoonlijker ervaren dan de liveversie.

Operamaker Benjamin Abel Meirhaeghe postte onlangs op Facebook: ‘Theater, verkoop je ziel niet’. Hij doelt op de (live)streams.

McFadden: Daar ben ik het niet mee eens. Cultuurhuizen halen alles uit de kast om de podiumkunsten naar een scherm te vertalen. Door met meerdere camera’s te werken en een voorstelling filmisch te monteren, bereik je een bijzondere intimiteit. Dat betrachten we ook met deze versie van Nachtschade: aubergine.

Een aubergine past zich aan zonder zichzelf te verloochenen.

De versie maakt deel uit van het Podium 19-luik binnen het online festival Black History Month. Bent u daar blij mee?

McFadden: In 1981 vertrok ik uit mijn moederland, de VS, omdat ik daar éérst een kleur was en pas dan een mens. Sindsdien woon ik in Nederland. Hier ben ik een zangeres die met Aka Moon, Josse De Pauw, Alain Platel en in de grote operahuizen werkt. Om mijn kleur maalde men niet. Dat veranderde in 2020 door de Black Lives Matter-beweging. Al hoop ik dat niet enkel mijn kleur maar vooral mijn muziek de reden is dat ik op Podium 19 ben te zien.

Black History Month start deze week en bestaat onder meer uit debatten, een muziekfestival in de AB en een meet-and-greet met zwarte balletdansers van Ballet Vlaanderen. Wat zou u eraan toevoegen?

McFadden: Een debat over een duurzame aanpak om zwarte kinderen te introduceren in Europese klassieke muziek, dans en kunst. Waarom? Dat is een investering in de toekomst. Zo creëer je een pool van toekomstige zwarte artiesten die klaar zijn om met iedereen ter wereld samen te werken. Dat is zoveel beter dan wat nu gebeurt: er worden wat rozen uit een verre rozenstruik geplukt en hier in een ‘vaas’ gedropt in de naam van diversiteit en dekolonisatie. Voorts blijft alles bij het oude.

Ik weet waarover ik spreek. Tussen mijn zes en acht jaar leerde ik op school van muziek proeven. Van de Beatles via de musical Jezus Christ Superstar tot Bach. En op zondag zong ik gospels in de kerk. Iedereen zong bij ons thuis, ook al kon niet iedereen zingen. (lacht) Van die opvoeding pluk ik nog steeds de vruchten.

Wat zingt u op 29 maart, uw zestigste verjaardag?

McFadden: Die dag luister ik met mijn koptelefoon naar mijn favoriete playlist, waarop onder meer Another Star van Stevie Wonders Songs in the Key of Life prijkt. Ik zal tot diep in de nacht dansen en het leven vieren! En ik kook iets lekkers.

Nachtschade: aubergine van Muziektheater Transparant is op 19 maart te zien op Podium 19.

Op 30 april wordt McFadden in deSingel gevierd met een concert waaraan onder meer Josse De Pauw en Bertrand Belin deelnemen.

Alle info: claronmcfadden.com, blackhistorymonth.be, transparant.be en desingel.be

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content