‘We zijn gechoqueerd door een vrouwonvriendelijke president in de VS, maar ook hier is nog een lange weg af te leggen’

‘N-VA is creatief met cijfers op de kap van de vrouwen in de maatschappij’, schrijft Groen-Kamerlid Evita Willaert van Groen. ‘De maatregelen van deze mannenregering treffen vrouwen onevenredig hard.’

Vorige week ‘vierden’ we in België onze 45e nationale vrouwendag. Het was een bizar ‘feest’, een paar dagen nadat Amerika een man tot president had verkozen die er geen graten in ziet om vrouwen te reduceren tot hun ‘pussies’. Een man die kwaad wordt als het eten bij thuiskomst niet op tafel staat. Voor wie dacht dat feminisme ‘voorbijgestreefd’ was: think again.

We mogen dan allemaal gechoqueerd zijn door de openlijke vrouwonvriendelijkheid van de nieuwe Amerikaanse president, maar dichter bij huis is er helaas ook nog een hele weg af te leggen. Onze regeringsleiders hanteren godzijdank nog enige elementaire beleefdheid in het discours rond gender. Maar als we puur naar de feiten kijken, vraag ik me af of wij het in België wel zo veel beter doen.

Groen berichtte vorige week al over het feit dat de maatregelen van onze mannenregering – 14 mannen en 4 vrouwen kan je bezwaarlijk een genderevenwicht noemen – vrouwen onevenredig hard treffen. Dat die mannenclub bovendien wel verplicht is om een gendertoets uit te voeren, maar dat deze wettelijke verplichting helaas een lege doos blijkt te zijn.

We somden een hele reeks maatregelen op die vrouwen veel harder treffen dan mannen: de afschaffing van het niet gemotiveerde tijdskrediet – 73 % vrouwen nam dit op. De zware inperking van het recht op een inschakelingsuitkering bij jongeren – 60 % van de getroffenen zijn vrouwen. Een halvering van de inkomensgarantie-uitkering bij mensen die onvrijwillig deeltijds werken – 76 % vrouwen. De pensioenkloof tussen mannen en vrouwen was al zo groot, maar is blijkbaar geen probleem voor deze meerderheid.

Blijkbaar raakten we een gevoelige snaar en voelde de N-VA zich geroepen om een ‘factcheck’ te doen van onze punten, en kwam – het zal u niet verbazen – tot de conclusie dat er niets van onze beweringen zou kloppen.

Dat de genderkloof in de pensioenen net zou verminderen dankzij de nieuwe maatregelen. Dat er meer tijdskrediet komt in plaats van minder. Dat er net meer vrouwen genieten van een verhoging van het minimumpensioen na de hervorming.

Nou nou. Qua ‘creatieve interpretatie’ kan dat tellen. Even op een rijtje:

Vermindert de pensioenkloof? Ja. Komt dat door deze regering. Nee. Deze trend is al verschillende jaren aan de gang. Steeds meer vrouwelijke gepensioneerden die gemiddeld kortere loopbanen en dus lagere pensioenen hebben sterven. Zij worden in toenemende mate vervangen door ‘jongere’ vrouwelijke gepensioneerden die wel vaker een eigen, langere loopbaan hebben uitgebouwd.

Dat is een natuurlijke evolutie die de door de decennia toegenomen arbeidsmarktparticpatie van vrouwen weerspiegelt. Dat de regering Michel hiervan de pluimen op zijn hoed wil steken is misschien niet zo verwonderlijk, maar toch een beetje cynisch als je weet dat zij net een aantal vrouwonvriendelijke pensioenmaatregelen beslist hebben

Het tijdskrediet. Dat er wat gemotiveerd tijdskrediet kwam ter compensatie van de het afgeschafte gemotiveerde tijdskrediet, klopt, maar de compensatie was niet volledig. Voor wie bvb. 4/5de wil werken komt de regeling slechter uit. Ongemotiveerd krediet werd trouwens vaak gebruikt voor zorgnoden die buiten de ‘gemotiveerde’ optie vallen – kinderen boven 8 jaar durven ook nog wel eens tijd en aandacht te vragen, ik zeg maar iets. Maar dat kan nu niet meer. Maar dus, puur qua kwantiteit zitten we met een stilstand, en soms ook een achteruitgang, en dat lijkt me nauwelijks iets om trots op te zijn.

En dan over dat minimumpensioen. Dat er meer vrouwen recht hebben op de verhoging van het minimumpensioen is logisch, aangezien er veel meer vrouwen met lage pensioenen zijn en dus met nood aan een minimumpensioen. Het percentage vrouwen dat in aanmerking komt voor de verhoging ligt helaas wel een pak lager dan het percentage mannen: 40 % vrouwen tegenover 60 % mannen. Zo ‘gendergelijk’ zou ik dat toch niet durven noemen.

‘Creatief met cijfers’ op kap van de vrouwen in onze maatschappij. Mooi van de N-VA. Ik geef toe, het is een minder directe manier om vrouwen bij hun ‘pussy’ te grijpen, maar eerlijk gezegd weet ik niet of het verschil echt zo groot is.