In Wallonië maakt de Parti du Travail Belge opgang. Knack volgde 24 uur in het spoor van nationaal woordvoerder Raoul Hedebouw. ‘Op 26 mei drinken Peter Mertens en ik koffie in de Kamer’.
Raoul Hedebouw is een fenomeen aan gene zijde van de taalgrens. De zoon van een West-Vlaamse vader en een Limburgse moeder is perfect tweetalig. Charmant, bevlogen, rad van tong, gelegenheidsdeejay: Hedebouw is de exponent van de ‘nieuwe stijl’ van de Belgische communisten. PVDA-PTB heeft de wind in de zeilen. In de peilingen flirt PTB met de kiesdrempel. Zowel Raoul Hedebouw als Peter Mertens maken een grote kans om verkozen te worden in de Kamer. Ik denk dat we alleen maar kunnen groeien’, zegt ook Hedebouw deze week in Knack. ‘Bij de gemeenteraadsverkiezingen waren we alleen kandidaat in Luik, Seraing en Herstal, maar nu staan we er in de hele provincie. Mensen beginnen in te zien dat het niet langer nutteloos is om voor de PTB te stemmen.’
U noemt zichzelf gauche de gauche. Wat bedoelt u daarmee?
Raoul Hedebouw: Ik stoor me eraan dat wij extreemlinks genoemd worden. Wij zijn geen extremisten. Wij kunnen er ook niet aan doen dat alle andere partijen opgeschoven zijn naar het centrum. Wij zijn de enige partij die echt voor de werkmensen opkomt. Ik heb nog nooit iemand van de PS of Ecolo om zes uur ’s ochtends aan een stakingspiket gezien. Terwijl dat net hun verdomde plicht is: met de mensen op het terrein praten en in het parlement hun belangen verdedigen.
Waar gaat het volgens u mis met de traditionele partijen?
Hedebouw: We kunnen niet meer verder met het kapitalisme zoals dat vandaag wordt ingevuld. De liberale idee dat concurrentie alles oplost, klopt gewoon niet. We hebben tijdens de bankencrisis een fundamentele kans gemist. We hadden toen een groot debat moeten houden over hoe we onze maatschappij moeten organiseren, maar er is niets veranderd. Onze bankenwet is minder streng dan de Britse en de Amerikaanse, en dat zijn echt geen marxisten.
Wantrouwt u mensen die goed geld verdienen?
Hedebouw: Ik heb geen enkel probleem met mensen die veel geld verdienen. Alleen is geld niet neutraal wanneer je aan politiek doet. Ik verdien zelf 1450 euro per maand. Vanaf de twintigste van de maand moet ik beginnen te rekenen. Ik voel het als de prijzen omhoog gaan. Politiek moet een roeping zijn, geen beroep waarmee je jezelf kunt verrijken. Hoe kun je met een maandloon van meer dan 3000 euro met je voeten in de realiteit staan?
De reportage in het spoor van Raoul Hedebouw vindt u deze week in Knack.
Regeringsformatie
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier