‘Net zoals de VS en de Soviets tijdens de Koude Oorlog, vechten de coalitiepartners hun conflicten uit op territoria in de marge’, vindt Björn Rzoska (Groen). ‘Wat echter de fundamentele meningsverschillen zijn, komen we niet te weten, maar we krijgen er wel een idee van.’
Velen zullen de wenkbrauwen gefronst hebben bij het schouwspel dat N-VA, Open VLD en CD&V de afgelopen week in de Vlaamse regering te berde brachten.
De “braaksel”-tweet van de doorgaans zo keurige minister-president wijst er – op zijn minst – op dat de zenuwen door de kabinetten van het Martelarenplein gieren.
Wie zijn de echte helden de anonieme roddelaars/vuilspuiters of de objectieve journalisten die met dit braaksel hun pagina’s vullen?
— Geert Bourgeois (@GeertBourgeois) June 19, 2015
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
De tweet was het orgelpunt van enkele dagen van schermutselingen binnen de regering. Maar waarover ging het eigenlijk, vragen velen zich af? Ging het echt over de M-score, het ideetje van Joke Schauvliege ? Het is weinig waarschijnlijk dat dit de échte oorzaak is van het spervuur binnen de regering.
Proxy War
Toen de Verenigde Staten en de Sovjet-Unie tijdens de Koude Oorlog om de wereldhegemonie streden, was het fenomeen van ‘proxy war’ alomtegenwoordig: conflicten uitvechten op territoria in de marge. Vietnam was het meest bekende voorbeeld. Waarom vochten de supermachten hun conflict uit in de rand? Omdat een rechtstreekse aanval, op de belangen die er echt toe deden, zou resulteren in een escalatie met kernwapens en dus mutual assured destruction (MAD).
‘Wat is er aan de hand als zelfs een keurige minister-president over braaksel begint te tweeten?’
Het klinkt bekend in de oren: de twee machtspartijen N-VA en CD&V gaan met elkaar in de clinch over een randdossier, nu toevallig de M-score. Dat dit mini-dossiertje aanleiding geeft tot de meest agressieve uitspraken, toont dus vooral dat het zwaar scheef zit op fundamentele dossiers, op de territoria die de twee rivalen tot hun geprivilegieerd domein rekenen.
Welke deze fundamentele dossiers zijn hangt de Vlaamse regering vooral niet aan de grote klok. Nu hebben we vanuit de oppositie wel een idee welke deze fundamentele conflicten zouden kunnen zijn.
Wat zijn de belangrijkste conflicten binnen de Vlaamse regering?
De begroting. It’s the economics. Minister-president Geert Bourgeois moest afstappen van zijn fetisj van begrotingsevenwicht. Dat hij deze stap moest zetten komt voor een deel door de PPS-facturen, die de vorige regeringen (Kris Peeters, maar ook met N-VA-ministers) jarenlang verborgen hielden. Het kwam ook voor een stuk uit het nonchalante begrotingsbeheer van begrotingsminister Annemie Turtelboom. En voor een stuk ook door de druk van middenveld en oppositie tegen de kille besparingsrondes. De Vlaamse regering stapte dus af van het begrotingsevenwicht. Maar het begrotingsdeficit blijft maar oplopen. Dat zal ook blijven gebeuren, zolang er geen taxshift komt, federaal en Vlaams. Maar de taxshift waar CD&V zogezegd voor pleit, stuitte op een njet van Bart De Wever, in de beste Russische traditie.
De Oosterweelverbinding. Recent nog beloofde N-VA spades in de grond. Het ontsporende prijskaartje, de stremmende procedures en vooral het gebrek aan draagvlak bij de bevolking zullen er echter anders over beslissen.
Het Uplace-dossier. In maart nog goedgekeurd door de voltallige Vlaamse regering van N-VA, Open VLD en CD&V. Maar ondertussen onder druk van lokale verenigingen en Groen-gemeenteraadsleden afgekeurd door tientallen lokale politici van die drie regeringspartijen.
Een evenwicht vinden tussen gezonde natuur en economie, landbouw in casu. Terwijl onder druk van de groenen de geesten beginnen te rijpen bij sommige N-VA’ers, blijft CD&V vasthouden aan de Boerenbond-doctrine. Die verouderde visie vreest dat elke vooruitgang naar een gezondere omgeving rechtstreeks ten koste zou gaan van de landbouw. Meer en meer mensen beseffen dat er echt wel een verzoening tussen landbouw en gezonde natuur mogelijk is. Maar vooralsnog niet de CD&V, die dit als haar absolute territorium beschouwt.
‘Ideologisch zijn de verschillen tussen de oude kartelpartners niet zo groot. Maar het gaat niet om ideologie, het gaat om macht.’
Vier van de belangrijkste dossiers waarop de Vlaamse regering binnenkort keuzes moet maken zitten dus muurvast. Men kan gerust aannemen dat daarover oorlogen worden uitgevochten achter de muren van het Martelarenplein. De frustratie loopt op.
Ideologisch zijn de verschillen tussen de oude kartelpartners niet zo groot. Maar het gaat niet om ideologie, het gaat om macht : N-VA en CD&V strijden in 2018 voor de hegemonie.
De Koude Oorlog op Vlaams niveau. Enerzijds ontkent CD&V dat ze al met de verkiezingen bezig is, maar anderzijds was de electorale campagne wel hét thema bij de laatste bijeenkomst van de christendemocraten in een bekende dierentuin.
Rechtstreeks in de clinch gaan over cruciale dossiers als begroting, Oosterweel, landbouw of Uplace doen ze vooralsnog niet. Uiteindelijk zitten ze wel samen in de regering. De dreiging van Mutual Assured Destruction zorgt ervoor dat ze de schijn hoog houden.
Maar de tanden laten zien gebeurt dus voluit op het Martelarenplein. In die mate dat zelfs een idee van een attest over de ligging van een huis kan leiden tot een heuse Proxy War en de keurige minister-president over braaksel begint te tweeten.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier