Wat heeft Vlaanderen ons beloofd?

Van de 15 prioriteiten voor armoedebestrijding die de Vlaamse Regering vastlegde, zitten er 3 op schema.

We zouden niet ontevreden mogen zijn. Minister Pascal Smet pleit voor de invoering van een maximumfactuur in het secundair onderwijs. Alleen wil hij er geen termijn op plakken. Viceminister-president Ingrid Lieten breekt naar aanleiding van een onderzoek van de Christelijke Mutualiteit een lans voor investeringen in wijkgezondheidscentra. Alleen horen we de Vlaamse bevoegde minister rond deze topic niet. We zouden nog even kunnen doorgaan met deze voorbeelden. Helaas wordt dit stilaan echter kenmerkend voor de invulling van de topprioriteit armoedebestrijding van deze Vlaamse Regering, plechtig afgekondigd bij de start in 2009 en in 2011 samen met de sociale partners, het Vlaamse Parlement en het Netwerk tegen Armoede vertaald in 15 absolute prioriteiten.

Voor de Vlaams parlementairen in zomervakantie vertrokken, bediscussieerden ze in de commissie welzijn de voortgang van de armoedebestrijding van deze Vlaamse Regering. De zitting kan worden samengevat in een discussie tussen enerzijds veel inspanningen, verwezenlijkingen (meerderheid en minister op kop) en anderzijds weinig om over naar huis te schrijven (oppositie). De realiteit is echter dat de topprioriteit armoedebestrijding van deze Vlaamse Regering zal staan of vallen met het resultaat van de begrotingsbesprekingen in september. Van de 15 absolute prioriteiten die de Vlaamse Regering vastlegde voor deze legislatuur zitten er 3 op schema om het label ’topprioriteit waardig’ te krijgen: de uitbouw van een Uitpas in Vlaanderen door minister Schauvliege, de realisatie van een armoedetoets en de totstandkoming van een steunpunt beleidsrelevant onderzoek rond armoede door viceminister-president Lieten. Aan deze is er nog wat werk aan de winkel: voor de uitbouw van Uitpas dienen er nieuwe regio’s in Vlaanderen toegevoegd te worden, voor de armoedetoets is er onder meer nog werk om zowel wetenschappers als mensen in armoede telkens volwaardig en tijdig te betrekken,… Maar laat ons hierover optimistisch zijn.

Veel moeilijker wordt het rond de 12 andere absolute prioriteiten. Dat er hierrond (en ook rond een aantal andere zaken buiten deze prioriteiten) niks gebeurt kan niet gezegd worden. Maar de stempel topprioriteit krijgt dit toch allemaal zeker niet. De huursubsidie voor mensen die wachten op een sociale woning kan pas vanaf 5 jaar wachten, het versterken en uitbreiden van de wijkgezondheidscentra blijft bij enkele kleine projecten, voor een aanpak van kostenbeheersing in het secundair onderwijs lijken we te moeten wachten op de volgende regering, gaan daarnaast de werk-welzijnstrajecten voor mensen in armoede een structurele verankering krijgen of duwt men iedereen in verplicht vrijwilligerswerk als aanloop naar een job, … Tot slot legt deze Vlaamse Regering terecht ook een bijzondere focus op kinderarmoede. Actieplannen en een speciaal kinderarmoedefonds dat langdurige innovatieve projecten ondersteunt kunnen zinvol zijn, maar de uitvoering van de prioriteiten rond werk, gezondheid, huisvesting, … zullen het meest cruciale onderdeel zijn in de aanpak van de almaar stijgende kinderarmoede in Vlaanderen.

Daarbovenop deden enkele maatregelen zoals de geplande sluiting van werkwinkels, het te lang uitblijven van de automatische toekenning van de schooltoelage waardoor mensen uit de boot vielen (en geen tweede kans kregen), … ook geen goed aan het verwezenlijken van armoedebestrijding als topprioriteit.

Eigenlijk zouden we nu al kunnen weten welke kant het op gaat. Welke Vlaamse minister diende in het kader van de komende begrotingsbesprekingen ook budgettaire voorstellen in om de 15 afgesproken prioriteiten als topprioriteit te gaan uitvoeren? Het antwoord krijgen we binnenkort te zien. Maar als er bij uitkomstvan de begroting in geen enkel persbericht over miljoenen euro’s gesproken wordt voor de afgesproken armoedeprioriteiten, dan zullen vooral mensen in armoede maar ook de doelstellingen van het VIA Pact 2020 opnieuw moeten wachten.

Frederic Vanhauwaert, algemeen coördinator Netwerk tegen Armoede.