Wat als Bart De Wever gelijk had?

Met zijn discours dat het conservatisme van de PS hekelt en zijn eis om het socio-economisch systeem te veranderen, verleidt Bart De Wever ook aan Franstalige zijde, zo schrijft Le Vif/L’Express.

De N-VA-voorzitter Bart De Wever heeft een charmeoffensief ingezet bij de Franstalige elite. Door de PS aan te vallen en radicale hervormingen aan te prijzen, verleidt hij de bedrijfsleiders en verdeelt hij de politieke wereld van het zuiden van het land.

Het weekblad Le Vif/L’Express vraagt zich af wat Bart De Wever zo charismatisch maakt? In Vlaanderen scoort de voorzitter van de N-VA met bijna 40% in de peilingen.

De man fascineert

Woensdag 6 maart. De voorzitter van de N-VA spreekt bij het Cercle de Lorraine dat hij “één van de laatste oorden van de Belgische elite” noemt. De socio-economische top van het land is er verzameld. Bart De Wever komt er de Franse vertaling van zijn kronieken: “Derrière le miroir” (“Achter de spiegel” – Uitgeverij Le Cri) voorstellen. Een belevenis. “Normaal gezien lokken onze beste conferenties een honderdtal leden” benadrukt Baudouin Velge, voorzitter van het Cercle de Lorraine. “Voor De Wever, waren er zeker honderd mensen meer. Het bewijst dat het personage fascineert. Indien er een federale kieskring was en hij in Brussel of Wallonië zou opkomen, ben ik ervan overtuigd dat hij stemmen zou oogsten. Niet voor zijn separatistisch programma maar voor zijn socio-economische ideeën. Hoe meer hij als duivel afgeschilderd wordt, hoe meer zijn aantrekkingskracht versterkt wordt”.

Zijn socio-economische visie verleidt de werkgevers In het Cercle de Lorraine, stipt Bart de Wever de nodige ” Duitse” socio-economische hervormingen aan die onmogelijk gemaakt worden door de PS. Hij spreekt er over een land “dat aan het verdwijnen is”, waar “twee democratieën” naast elkaar bestaan. Bruno Colmant, professor economie aan de UCL en de Vlerickschool uit zijn bewondering: “Hij zegt dat een groeimodel gebaseerd op een collectieve schuldenlast niet meer mogelijk is en ik deel zijn visie. Het feit dat de openbare schuld zo hoog is toont dat er iets hapert in onze verzorgingsstaat. Bart de Wever beweert dat om dit model van publieke schuldenlast te onderhouden, we de arbeid te veel belasten en het ondernemerschap tegenwerken, en daarin heeft hij gelijk.”

André Van Hecke, voorzitter van het Cercle de Wallonie legt het succes van de Wever uit: “indien het discours van een Bart De Wever in Wallonië aanhangers vindt is dat door het profiel van de werkgevers: 98% van de bedrijven stellen er minder dan twintig personen te werk. Het zijn kweekvijvers van angstige werknemers die enkel het idee dat ze hadden willen concretiseren en enorm veel werken… De grote meerderheid vraagt zich af hoe ze de volgende maand hun personeel zullen betalen en hebben geen tijd om zich voor de actualiteit te interesseren. Voor hen is de opleving van de economie, de opleving van de maatschappij.

Jean-Michel Delwart, voormalig gedelegeerd bestuurder van de Floridienne, voortaan voorzitter van Biotec, vat het overheersende gevoel samen : “Een kerel als De Wever maakt een zodanige Vlaamse keuze dat een Waal of een Belg hem niet kan aanvaarden. Maar we hebben de indruk dat indien hij aan de macht was, hij de problemen als een goede huisvader zou aanpakken, en dat is wat we nodig hebben. Hij kent zijn cijfers, zijn economische voorstellen getuigen van gezond verstand”.

Nuances ? Verschillende gesprekpartners merken op dat de N-VA, sinds 2009 in de Vlaamse regering, de stand van zaken niet echt veranderd heeft. Zo is het gewicht van de publieke sector bijvoorbeeld niet verminderd. Luc Willame, voormalig directeur van Glaverbel, waarschuwt: “Ik ben er meer en meer van overtuigd dat die kerel eenzaam is, dat hij geen staf heeft. Hij kan alleen op de anderen schieten, hij stelt niets constructiefs voor. Hij liegt regelmatig over diagnoses. Ik was voorzitter van de Brusselse gewestelijke ontwikkelingsmaatschappij en ik word kwaad als ik hem hoor hameren dat Brussel slecht beheerd is. Uiteraard zijn er dingen die verbeterd moeten worden, maar het Gewest is vooral slachtoffer van de financieringswet en sommige beslissingen komen traag op gang omwille van de dubbele taalkundige meerderheid. De Wever blijft een onwrikbare gevaarlijke nationalist. Zijn enige doelstelling is zijn onafhankelijkheidsdroom te vervullen.”

Het onafhankelijk discours van Bart De Wever flopt in het zuiden van het land. Bij het Cercle de Lorraine is er echter misschien iets veranderd. Op de vraag over het eerste programmapunt van de N-VA, de onafhankelijkheid van Vlaanderen, heeft Bart de Wever in essentie teruggekaatst: “U hebt de tekst niet tot het einde gelezen. De onafhankelijkheid, ja , maar… als de voorwaarden vervuld zullen zijn.” Of anders gezegd, niet onmiddellijk. “Ik ben geen revolutionair”, heeft hij eraan toegevoegd.

Zijn succes doet de Franstaligen wankelen
Dat neemt niet weg dat De Wever – en zijn potentieel politiek gewicht – de visies aan Franstalige zijde doen bewegen. “De beste manier om zich tegen hem te verweren, is niet te zeggen dat zijn standpunten onaardvaarbaar zijn omdat hij het einde van het land wilt” benadrukt Baudouin Velge. “De mensen stemmen trouwens niet daarvoor op hem. We moeten een positief antwoord bieden op een aantal van zijn socio-economische stellingen”.

Alain Destexhe, de vrijschutter van de MR erkent een vorm van bewondering voor De Wever en is hard: “Het is een zeer gearticuleerd, zeer intelligent iemand. Als je naar de recente geschiedenis kijkt, ziet men dat de grote politieke gevechten op het vlak van ideeën en visies gewonnen worden, niet op programma’s. Wat ik bij hem hoor, is een beetje waar Bush Jr, Sarkozy en zelfs Obama voor stonden: een breuk ten opzichte van de dominante regering. Dat is wat de mensen aantrekt en de traditionele partijen in moeilijkheden brengt, onder meer onze collega’s van de VLD. Wat mij nog opviel, is dat hij een vrij man is. Hij is niet verbonden aan het Belgisch systeem van de zuilen. Dat geeft hem veel capaciteit om ambitieuze hervormingen voor te stellen. En waarmee ik nog akkoord ga, is zijn vrees dat een groot deel van Vlaanderen wordt meegesleurd met de Waalse economische achterstand. Voor mij heeft de PS meer verantwoordelijkheid in de geleidelijke splitsing van België dan de N-VA.”

Olivier Mouton