Gisteren stelde Fernand Huts zijn nieuwe Boerentoren voor. Onze reporter is niet onder de indruk. ‘Als Monumentenzorg deze hilarische farce straks goedkeurt, kan het zichzelf net zo goed opheffen.’
‘En dan mogen we van geluk spreken dat Fernand Huts de kathedraal niet gekocht heeft’, schreef iemand gisteren op Facebook.
Hij had gelijk. Ooit legde een projectontwikkelaar mij uit hoe hij van de kathedraal ‘een mooi project zou maken’. Hij méénde het.
De Grote Fernand Hutsshow over de Boerentoren gaat niet over mooi of lelijk. Wel over hoe je met erfgoed omgaat: de Boerentoren was de eerste wolkenkrabber in België, ooit de hoogste in Europa, een monument in art deco.
Dat een architect onze enige art-decokrabber in het openbaar mag verkrachten, is typisch: we houden gewoon niet van ons erfgoed.
Dat een architect onze enige art-decokrabber in het openbaar mag verkrachten, is typisch: we houden gewoon niet van ons erfgoed. Daniel Libeskind had zelfs niet eens het fatsoen om de Boerentoren in zijn plan op de juiste plek af te beelden. Hij wilde zijn eigen spits, zijn eigen fallus. Zelfs in een stad waar hij wellicht, voor Huts met zijn dollars aanklopte, nog nooit van gehoord had.
Als Monumentenzorg deze hilarische farce straks goedkeurt, kan het zichzelf net zo goed opheffen.
Natuurlijk moet een monument als de Boerentoren niet leeg blijven. Daarom waren de voorstellen van de andere architectenbureaus die meedongen naar de gunst van Huts zo snugger – een pluim voor META. Ze hielden wel rekening met wat er was: een prachtig gebouw.
Libeskind hield zoals gewoonlijk nergens rekening mee, behalve met zijn eigen ego. De man begint steeds meer de Balthasar Boma van de architectuur te worden. Dat hij en Huts elkaar gevonden hebben, is geen toeval.
Gelukkig zijn er nog onze lokale politici die waken over ons erfgoed. ‘Ontwerpen zijn vrij,’ zei Bart De Wever gisteren tegen Gazet van Antwerpen, ‘maar zijn wel onderhevig aan het intensieve traject dat voor deze erfgoedsite loopt met de stadsbouwmeester.’
Dat voorspelt helaas weinig goeds. Christian Rapp is zowat de meest afwezige stadsbouwmeester aller tijden. Als een of ander vastgoedproject ter discussie staat, kan een projectontwikkelaar op zijn verdediging rekenen. Maar niemand heeft hem in het openbaar al kunnen betrappen op een visie of op liefde voor erfgoed.
‘Libeskind begint steeds meer de Balthazar Boma van de architectuur te worden. Dat hij en Huts elkaar gevonden hebben, zal wel geen toeval zijn.’
O ja, nog een idee voor Fernard Huts: na de Boerentoren de Eiffeltoren kopen. Ga ervoor, Fernand. Dat ding is zo ouderwets als wat en dringend toe aan een update.
Laatst publiceerde Historic Photographs een plan uit de jaren dertig om de tweede verdieping van de Eiffeltoren toegankelijk te maken voor de auto. Met een oprijlaan! Vast had het interbellum ook wel een Fernard Huts, die dat een fantastisch plan vond. En ook toen zullen mensen enthousiast geroepen hebben ‘dat we groots moeten denken en het debat aangaan’.
Godzijdank liepen er in de jaren dertig nog mensen rond met verstand.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier