‘Wanneer komt er een einde aan de negatieve propaganda over cannabis?’

‘Terwijl gebruikers en patiënten nog altijd vervolgd en gestigmatiseerd worden, mogen economen en ondernemers blijkbaar kritiekloos de lof zingen van wiet’, schrijft Karel Michiels.

Het is u wellicht ontgaan maar de berichtgeving over cannabis was de voorbije twee weken uitsluitend positief. Terwijl gebruikers en patiënten nog altijd vervolgd en gestigmatiseerd worden, mogen economen en ondernemers blijkbaar kritiekloos de lof zingen van wiet. Misschien moeten ze eens gaan eten met Bart De Wever?

Eerst was er een opiniestuk in De Tijd. Onder de titel ‘Tijd om de onderwereld uit te roken’ bepleitte Peter De Keyzer van het jonge communicatiebureau Growth Inc. onomwonden de legalisering van cannabis. ‘Beeldt u zich in dat u als politicus een maatregel kunt nemen waarvoor twee derde van de bevolking u zou steunen,’ schrijft hij. ‘Na de invoering van de maatregel daalt de criminaliteit, komen miljoenen onschuldige gevangenen vrij, stijgen de belastingontvangsten en krijgt de georganiseerde misdaad een klap. Wat houdt u dan tegen om die maatregel te nemen?’

Tja, dat vragen wij, gebruikers, ons al zo lang af. Maar ons wordt zelden iets gevraagd. Growth Inc. is misschien (nog) geen klinkende naam in de zakenwereld maar getuigt het feit dat De Tijd dit stuk überhaupt publiceert, niet op zijn minst van enige openheid voor de argumenten van De Keyzer? Die zijn niet nieuw, en of de cannabismarkt in de VS potentieel echt 50 miljard waard is, valt nog af te wachten. Wel opmerkelijk is dat jonge ondernemers als De Keyzer zich blijbaar niet geroepen voelen om een moreel oordeel te vellen over het gebruik van cannabis. Terwijl activisten en andere voorstanders van legalisering zich telkens weer moeten verantwoorden omdat ze mensen zouden aanzetten tot ‘druggebruik’ wordt cannabis hier terecht in één adem genoemd met tabak, alcohol, pijnstillers, koffie en frisdrank. Now we’re talking, ben ik dan geneigd om te zeggen.

Ook in De Tijd vertelde Chris Burggraeve, voormalig marketingdirecteur van Inbev, over zijn investeringen in de Amerikaanse cannabisindustrie. ‘Omdat de consument het wil,’ rechtvaardigt hij zijn beslissing. Hij ziet geen verschil tussen dit ‘product’ en andere genotsmiddelen. Als toemaatje geeft Burggraeve mee dat hij zijn product uiteraard zelf heeft uitgetest. ‘Je moet toch kunnen begrijpen waarom mensen dit gebruiken en hoe je hun ervaring kan verbeteren.’ Nog eens: als een activist zoiets zegt, kan dat nooit zonder weerwoord. Toen de voortrekkers van social club Trekt Uw Plant in het voorjaar achter de tralies vlogen, was er in de media veel minder begrip voor hun standpunten en werd als gebruikelijk vooral de criminele kant van de zaak belicht.

Het mooiste stuk stond recent nog in De Standaard. ‘Als cannabis cool wordt – Stijlvol high worden’: zo uitbundig heb ik zelfs nog nooit over cannabis geschreven. Ook hier het verhaal van Chris Burggraeve, aangevuld met haast euforische berichten over de Amerikaanse ‘potrush’. De bijgevoegde reclamefoto’s lijken rechtstreeks afkomstig uit ‘Mad Men’ en geven een heel ander, stijlvoller beeld van cannabisgebruikers dan we hier gewend zijn. Als Trekt Uw Plant promotie had gevoerd met deze foto’s zat het bestuur waarschijnlijk nu nog in de gevangenis, in afwachting van hun proces. Als zo’n foto bij een artikel zou staan van Reggae Geel of een hiphopconcert in de AB, zouden sommigen moord en brand schreeuwen. Maar in de economiekatern kan het dus wel, en je hoeft niet eens een tegenstander of politicus aan het woord te laten. It’s the economy, stupid.

Op Radio 1 liet Annemie Peeters donderdag professor Tom Decorte aan het woord. Haar gast, ‘Madam’ Anja Daems, maakte zich zorgen over de mogelijkheid dat haar kinderen in aanraking zouden komen met drugs. Decorte zette alle argumenten pro legalisering nog eens netjes op een rijtje en werd niet tegengesproken. Niet door politici, niet door hulpverleners, niet door de dames zelf. Dat is ooit anders geweest. Hebben ze ook bij Radio 1 hebben begrepen dat het tij gekeerd is?

Miljarden voor de schatkist

Nu dus de politiek nog. ‘Mocht cannabis in de toekomst gelegaliseerd worden in België,’ zegt Chris Burggraeve, ‘wil ik met plezier nadenken met beleidsmakers en stakeholders.’ Maar dat is voorlopig toekomstmuziek, erkent hij zelf, dus steekt hij zijn geld, zijn knowhow en zijn energie liever in de legale Amerikaanse cannabisindustrie. Zo lopen we dus niet alleen miljarden mis voor de schatkist maar is ook in deze sector sprake van een waarachtige braindrain.

Ik ken in mijn directe omgeving verschillende mensen die de voorbije jaren zijn uitgeweken naar landen waar ze hun kennis over de teelt en de toepassingen van cannabis wel in de praktijk kunnen en mogen brengen. Veel liever waren ze in België gebleven om social clubs (nu ook in Gent en Brussel) en andere organisaties bij te staan. Maar ze waren niet bereid om daar de prijs voor te betalen die alle gebruikers en mogelijke investeerders hier permanent boven het hoofd hangt: het risico op vervolging, hoge boetes en gevangenisstraf. Ooit zullen er mensen ter verantwoording worden geroepen voor de schandalige manier waarop onschuldige cannabisgebruikers- en kwekers nu behandeld worden.

Medisch gebruik leek tot dusver het beste breekijzer om het cannabisdebat in België te ontmijnen. Wie kan er tegen een medicijn zijn waar miljoenen mensen nu al baat bij hebben? Maar die empathische reflex is onze politici blijkbaar geheel vreemd. Terwijl mediwiet stilaan in zowat alle Europese landen een legale status krijgt, beweegt er in ons land niets. Dus richt ik mijn hoop nu maar op de zakenwereld. Misschien moeten Peter De Keyzer en Chris Burggraeve eens gaan eten met de man die de war on drugs letterlijk tegen beter weten in blijft verdedigen en opdringen aan de bevolking?

Tegelijk hoop ik dat het thema ook in de niet-economische berichtgeving eindelijk ernstig wordt genomen, en dat er een einde komt aan de negatieve propaganda die nu al bijna een eeuw over ons wordt uitgestort. Niet dat ik een onvoorwaardelijke voorstander zou zijn van de commercialisering en industrialisering van de cannabishandel maar als consument zal ik dan tenminste cool en stijlvol high kunnen worden. En nu maar hopen dat ik niet wordt beschuldigd van het aanzetten tot druggebruik.