‘Waarop wacht Paul Magnette om het voorbeeld van Geert Bourgeois te volgen?’

‘Paul Magnette hoort liever niet spreken over de N-VA’, meent politiek essayist Jules Gheude. ‘Maar er moet dringend gebroken worden met die ideologische taboes die enkel verlammend werken. Waarop wacht Magnette om het voorbeeld van Bourgeois in Vlaanderen te volgen?’

Zoals algemeen geweten wil Paul Magnette (PS) niet horen spreken van N-VA. Maar de Vlaamse regering onder leiding van minister-president Geert Bourgeois, een N-VA’er, heeft de nodige maatregelen genomen om voor de vijfde keer op rij een budgettair evenwicht te bereiken. Iets waar de Waalse regering, die de deadline zelfs tot 2017 vooruitschoof, niet in slaagde.

Tijdens het eerste semester van 2014 blijken ook nog eens 20.248 kmo’s gestart te zijn in Vlaanderen: een stijging van 2,14 procent in vergelijking met dezelfde periode in 2013. Dat meldt handelsinformatiebureau Graydon. Wallonië moet daarbij een enorme daling met 11,2 procent slikken: er werden slechts 9.859 bedrijven opgericht.

Maar telkens Wallonië geconfronteerd wordt met slechte cijfers, klinkt dezelfde commentaar bij het – al jarenlang socialistische – minister-presidentschap: ‘we moeten nuanceren.’

De Waalse herstelplannen die de vorige tien jaar gelanceerd werden zijn niet meer te tellen. Maar ondanks die plannen kampt Wallonië vandaag nog met een werkloosheidscijfer van 16 procent en een schuld dat het Rekenhof op 11,2 miljard euro raamt (sommige experten spreken in de privésfeer over een veel hoger cijfer).

Geert Bourgeois erkent dat de weg die de Vlaamse regering insloeg niet de gemakkelijkste is. Maar zoals hij verduidelijkt, is ‘de keuze om geen nieuwe schulden te maken, maar wel om te investeren de enige juiste. Het is een keuze voor de toekomst’.

Waarop wacht Paul Magnette dan om zijn voorbeeld te volgen en de politiek-administratieve zwelling waaronder Wallonië lijdt aan te pakken? Het is enkel door significant de publieke schulden te beperken en door een dicht netwerk van dynamische en innoverende kmo’s te versterken dat er weer groei kan zijn.

Vlaanderen, dat 80 procent van de Belgische export voor zijn rekening neemt, heeft dat goed begrepen.

Voor links is het zeer moeilijk aan te nemen dat ‘baas’ niet noodzakelijk synoniem is van ‘boef’ (lees profiteur). In Frankrijk, waar de socialistische premier Manuel Valls riep dat hij ‘van het bedrijfsleven houdt’ en sindsdien sterk betwist wordt, zie je hetzelfde fenomeen.

Dwingen politieke moed en zin voor verantwoordelijkheid er ons vandaag niet toe te breken met oude ideologische taboes die enkel onvruchtbaar en verlammend gekibbel voortbrengen?