‘Waarom ook nazi’s recht op vrije meningsuiting hebben’

‘Na de rellen rondom de extreem-rechtse protesten in Charlottesville klinkt de luide roep om de vrijheid van meningsuiting in te perken. Een slecht idee’, vindt Brendan O’Neill. Hij komt met 6 redenen waarom extreem-rechts niet moet worden gecensureerd.

Na het geweld in Charlottesville, inclusief de laffe moord op een demonstrant door een man met nazi-sympathieën, klinkt de roep om extreemrechts monddood te maken. Vrije meningsuiting is prima, zo horen we, maar het mag niet gelden voor heethoofden die met een hakenkruisvlag en achterlijke ideeën over het blanke ras samenscholen en op straat lopen te roepen. Waarom zouden we tolerant zijn tegenover zulke intolerante mensen?

Dit is een verkeerd en gevaarlijk standpunt. Het vloeit voort uit een groot misverstand: als je opkomt voor het recht van een groep om hun mening te uiten, dan zou je opkomen voor die groep. Dat is niet zo. Integendeel. Opkomen voor de vrijheid van nazi’s is een van de beste manieren om op te komen voor uw eigen vrijheid.

Nazi’s moeten dezelfde rechten op vrijheid van meningsuiting hebben, net als ieder ander. En wel om deze 6 redenen:

1. Recht op vrije meningsuiting geldt voor iedereen

Een recht is een recht, dus iedereen heeft het. Het maakt niet uit of je een liefde en verbroedering predikend heilig boontje bent, of een lomperik met achterhaalde, racistische ideeën. Als niet iedereen het recht op vrijheid van meningsuiting heeft, dan is het geen recht meer, en ook geen vrijheid, maar dan is het een privilege.

Omschrijf wat wel en niet onder de vrije meningsuiting valt en je brengt het om zeep. Dan hebben we alleen nog maar “erkende” meningen die van staatswege hardop gezegd mogen worden met steun van de morele meerderheid. Dan geldt de “vrije” meningsuiting nog slechts voor de meningen die binnen de grenzen blijven van wat acceptabel wordt geacht. Treed u daarbuiten, dan betekent dat het einde van uw licentie om uw gedachten te verwoorden. Het is het einde van de vrijheid.

2. Censuur van nazi’s leidt tot meer censuur

Als we onze autoriteiten de macht geven om bepaalde ideeën te censureren, bereiden we de weg voor meer censuur, ja, zelfs voor een dictatuur. Immers, als we eenmaal de logica van censuur accepteren, zal het voortdurend uitbreiden. Mocht u denken dat de autoriteiten wel met hun censuur zullen stoppen als ze eenmaal korte metten hebben gemaakt met de ideeën die u niet stuent, dan moet u er de geschiedenisboeken nog maar eens op na slaan.

De linkse actievoerders die wetgeving hebben afgedwongen om extreem-rechtse betogingen te verbieden, ontdekten dat dezelfde wetten later ook tegen hén werden ingezet om te verhinderen dat zij gingen demonstreren. De jonge feministen en LHBTQ-activisten die met succes op hun universiteiten regelden dat vrouwenhaters en homohaters werden geweerd tijdens een publiek debat, slaan nu alarm omdat zijzelf monddood worden gemaakt, omdat ze volgens weer anderen ’transfobisch’ of ‘islamofobisch’ zouden zijn.

3. Censuur verzwakt de gemeenschap

Censuur brengt niet alleen een knauw aan de mensen die hun woorden moeten inslikken, maar verzwakt ons allemaal. Het berooft ons van het recht om te luisteren, om ons te laten informeren en zelf een oordeel te vormen. Het infantiliseert ons, omdat het ons vrijspreekt van de verantwoordelijkheid om onze mentale en morele krachten te gebruiken. Censuur suggereert dat wij iemand anders – een politicus, een wetgever, een rechter – nodig hebben om namens ons te bepalen of een mening goed of slecht is.

Als we nazistische ideeën uit de maatschappij bannen, kan de rest van ons daar niet langer op eigen wijze mee afrekenen. Het voorkomt een openbaar debat, waarbij we de rede kunnen gebruiken in een strijd tussen hun ideeën en de onze. Als we de racisten verbieden om hun mening in het openbaar te verkondigen, dan verliezen wij een stukje van ons burgerschap.

4. Censuur van nazi’s helpt hen in het zadel

Wat is meer vleiend voor geradicaliseerde, blanke nationalisten dan om ze te verhinderen om samen te scholen en in het openbaar vrijuit te spreken? Een spreekverbod zal hun zelfmedelijden en hun neiging tot samenzweringstheorieën alleen maar versterken. Ze zullen nog meer gaan denken dat ze slachtoffer zijn.

Door hun ideeën te veroordelen tot het ondergrondse, zullen ze nog meer aantrekkingskracht uitoefenen op mensen die zich terugtrekken uit de samenleving. Als we de ideeën verbieden, worden ze niet langer openbaar betwist. Door de aanhangers te ontslaan van de plicht om hun ideeën te verdedigen, worden ze als groep hechter en zullen ze in hun gedachten en gedragingen verder doordraven.

5. Censuur is een belediging van minderheidsgroepen

Een van de slechtste argumenten om extreem-rechts te verhinderen nog vrijuit te spreken, is omdat we minderheidsgroepen zouden moeten beschermen. Immers, zij zouden zich beledigd of onveilig voelen. Wat een belediging! Alsof zij zwak zijn en zonder ons zouden verschrompelen tot een zielig hoopje verdriet. Al die welwillende blanken die oproepen tot censuur van nazi’s om de gevoelens van gekleurden en zwarten te beschermen: het is een vorm van neo-racialisme.

Bovendien presenteert deze redenering censuur als vriend van de minderheden. De geschiedenis leert anders. Iedere doorbraak in de rechten voor minderheden – arbeiders, vrouwen, zwarten – is te danken aan mensen die zich organiseerden, opkwamen voor hun vrijheid en het waagden hun mening te verkondigen tegenover autoriteiten.

6. We kunnen nazisme niet verslaan door het zelf na te apen

“Zij zouden óns censureren,” klinkt het, “dus laten we hén censureren.” Hoeveel ironischer wilt u het hebben? Om de nazi’s te verslaan, zouden we ons moeten gedragen als nazi’s…

Weet u, ik heb een beter idee: we confronteren die extreem-rechtse gasten in het openbaar en omarmen al die dingen die zij zo haten: vrijheid van meningsuiting, een open samenleving, echte democratie en universalisme.

(Met dank aan Tegengeluid, de nieuwsbrief voor dwarsdenkers. Dit artikel verscheen eerder op de website van Spiked. Vertaling: Marco Visscher.)