Waarom het ‘non’ van CDH enorme gevolgen heeft

CDH-voorzitter Maxime Prévot zegt non. De Franstalige christendemocraten kiezen op alle niveaus voor de oppositiebanken. De onderhandelingsgesprekken komen zo op alle niveaus in een nieuwe fase. CD&V blijft verweesd achter.

CDH heeft Joëlle Milquet, bijgenaamd ‘Madame Non’, niet nodig om nee te zeggen. Ook de nieuwe voorzitter Maxime Prévot kent zijn klassiekers.

De partij, die federaal 4 van de 9 zetels verloor, zal niet in een volgende regering zitten. Ook in Wallonië en Brussel blijven de christendemocraten aan de zijlijn staan.

De beslissing van het CDH-partijbureau komt enigszins onverwacht. In de eerste dagen na 26 mei waren er weliswaar opmerkingen van toppers die in de richting van een oppositiekuur wezen. Onder meer federaal fractieleider Catherine Fonck zag haar partij liever niet meer in een regering.

Eerder deze week liet voorzitter Prévot de deur echter op een kier. ‘Het is te vroeg om conclusies te trekken’, liet de burgemeester van Namen optekenen.

Bovendien verwachtte iedereen dat belangwekkende beslissingen zouden uitgesteld worden tot na de informatieronde van Johan Vande Lanotte (SP.A) en Didier Reynders (MR), die op dit moment aan een rapport schaven voor het Paleis.

Maar dat alles weerhoudt Prévot er dus niet van om regeringsverantwoordelijkheid uit de weg te gaan. CDH neemt de beslissing ‘uit respect voor het signaal van de kiezer’.

De keuze van de christendemocraten heeft verstrekkende gevolgen. Plots wordt een Waalse coalitie tussen PS, Ecolo en CDH onmogelijk. En ook in Brussel en in de Franse gemeenschapsregering wordt de keuzevrijheid drastisch beperkt.

Grote winnaar van het non van Prévot is MR. De liberalen, die in 2017 in de Waalse regering werden binnengehaald door Benoît Lutgen, de voorganger van Prévot, krijgen nu opnieuw een flinke helpende hand van CDH.

Neem de Brusselse gewestregering. Plots kan MR enkel buitenspel gezet worden door een regering bestaande uit PS, Ecolo en Défi óf door de zogenaamde ‘majorité-FGBT‘. Die voorkeurscoalitie van de machtige socialistische vakbond FGBT zou bestaan uit PS, Ecolo en PTB.

Jackpot

PS-onderhandelaar Laurette Onkelinx heeft die piste vooralsnog niet uitgesloten. Maar om tal van redenen lijkt die samenstelling onhaalbaar. Het is bijvoorbeeld alleen nog maar de vraag of de marxisten van PTB wel wíllen regeren.

Daarnaast heeft een coalitie PS-Ecolo-Défi geen meerderheid in de Franse gemeenschapsregering, de zogenaamde Federatie Wallonië-Brussel. Open VLD lijkt dus indirect zijn slag thuis te halen met de eis om MR mee op te nemen in de Brusselse regering.

De echte jackpot voor MR zit echter in Wallonië. Daar is geen Défi om PS en Ecolo te depanneren. Enkel de samenwerking tussen PS, Ecolo en PTB kan MR van de macht houden. De liberalen mogen zich met andere woorden warmlopen voor vijf extra jaren regeringsdeelname.

De volgende logische stap is dan de federale regering. Als het de Franstaligen menens is om zoveel mogelijk symmetrische coalities tot stand te brengen, dan belandt MR vrijwel zeker in de federale coalitie.

Een uitsluiting zoals in 2014, toen Elio Di Rupo (PS) vliegensvlug CDH in de armen vloog, zit er dus niet meer aan te komen. Het is dus feest in de Brusselse Gulden-Vlieslaan, het hoofdkwartier van MR.

Grote verliezer lijkt opnieuw CD&V. Het huwelijk met zusterpartij CDH is op de klippen gelopen. Niet dat voorzitter Wouter Beke ooit zover ging om zich koste wat het kost vast te klikken aan CDH – die intieme band is er eerder met de MR van Charles Michel. Maar de partij heeft zich wel vijf jaar beklaagd dat er geen christendemocratische partner was binnen de federale regering.

Indien CD&V in een volgende federale regering stapt – en die kans is zeer groot – dan zal het opnieuw niet kunnen rekenen op de wederhelft uit de grotere politieke familie. Een opdoffer voor de Vlaamse christendemocraten, die moederziel alleen achterblijven.