Waarom de F-35 niet het beste voor ons land is

‘Het is gepast en eerlijk om niet toe te geven aan dat ene kind dat schreeuwt om een rendierhoedje’, zegt SP.A’er Niels De Rudder in een reactie op de heisa rond de mogelijke opvolger die Defensie wil voor de F-16.

Moet toch een ferme machine zijn: de F-35 of Joint Strike Fighter, alias de bliksemschicht. Schiet zowat alles in de lucht aan flarden en bombardeert eender wat tot schroot. Is het een vogel? Is het een vliegtuig? Wie zal het zeggen. De Rolls-Royce onder de straaljagers is immers onzichtbaar voor de radar dankzij de stealth technologie. Met touch screens in de cockpit, een hightechhelm die een Google-bril in het niets laat verdwijnen en een snelheid van 1,6 Mach, ofwel 1960 kilometer per uur, niet bepaald een slakkengangetje te noemen.

Enkel het beste van het beste voor ons land. Dat is de bedoeling. Geld speelt geen rol. En nu we toch die weg ingeslagen zijn, mogen we hem vervolgen.

Wat verderop woont Irma in haar ouderlijk huis. Ze is er zelfs geboren. Ik schat haar rond de 80. Net iets te veel kanker gehad want ze kan de opgelopen kosten als gevolg van de opeenvolgende behandelingen, verzorging en medicatie niet langer meer ophoesten. Ze zal haar huis moeten verkopen of er in moeten sterven. Ze kiest voor het laatste want het eerste zou haar sowieso emotioneel afmaken. Mag ik vragen om haar de Porsche onder de medische zorgen te geven?

Ken je Solange? Ik wel. Vier kinderen, de jongste 6, de oudste 14. Ze is sinds enkele maanden alleenstaand. Nadat haar echtgenoot voor de zoveelste keer op rij er net niet in slaagde om haar hersenen uit de pan te slaan, vertrok hij met de noorderzon. Niet zonder eerst de rekeningen zo goed als leeg te halen. De schulden bleven natuurlijk achter. Niet dat Solange geen job heeft maar naar ’t schijnt werkt Solange nu in het zwart bij. Thuis, wanneer de kinderen er eens niet zijn, op haar rug. Mag ik vragen om voor haar de Bentley onder de gepaste steunvormen aan te bieden?

Ben is een vriend, bijna dertiger. Zes jaar geleden afgestudeerd. Een academische master op zak. Ben woont nog thuis. Ben werkt. Dan eens een langere interim dan de andere maar nog nooit langer dan 3 maanden aan één stuk. Dan eens vullen van de rekken, een andere keer brieven sorteren. Whatever. Ben werkt dus, een job heeft hij niet. Nog nooit uitzicht op gehad. Mag ik voor Ben de Maserati onder de toereikende jobs bestellen?

Petrus is oud. Heel oud. Hoe oud kan ik hem niet vragen want Petrus drink zich elke dag vanaf het ochtendgloren een stuk in zijn gillet. Enkel wartaal kan hij nog produceren en doet dat vooral tegen zichzelf of tegen de bomen. Voor het overige heeft hij geen nagel om aan zijn gat te krabben. Geen vrouw in zijn leven noch kinderen die naar hem zouden kunnen omkijken. Mag ik voor Petrus de Aston Martin onder de menselijke zorgen verwachten?

Jelle woont op een boogscheut van het stadion van zijn favoriete voetbalploeg. In het eerste studiejaar waarin hij zit zijn er verschillende jongens aangesloten bij die club en lopen fier met het truitje op de speelplaats rond. Inschrijven bij de jeugd kost net geen 500 euro. Jelle kan al goed tellen. De ontelbare ruzies thuis gaan immers over geld, meer bepaald over de som van de opgetelde rekeningen. Jelle weet dus goed genoeg dat 500 euro zonder de kostprijs van voetbalschoenen en andere benodigdheden enkel voor meer ruzies zullen zorgen. Moet Jelle, wat voor hem een gedroomde klassewagen onder de voetbalcubs is, opbergen?

Hoe hard het ook mag klinken, Jelle zal er zich moeten bij neerleggen dat iets willen soms een droom blijft. Het is dan ook gepast en eerlijk tegenover Jelle en al die anderen om niet toe te geven aan dat ene kind dat schreeuwt om een rendierhoedje.

(namen zijn fictief, de situaties uit het leven gegrepen)