Vrouwenraad: Partijen moeten volksvertegenwoordigers laten beslissen over abortuswet

‘In een parlementaire democratie is de wetgevende macht het hoogste orgaan, niet de ministers, niet de partijhoofdkwartieren noch de partijvoorzitters’, klinkt het bij de Vrouwenraad en de Conseil des femmes francophones de Belgique (CFFB).

Zondag raakte bekend dat na CD&V ook N-VA van de abortuskwestie een breekpunt maakt in de federale formatie. Beide partijen zijn tegen het voorstel van liberalen, socialisten, groenen en PVDA om de abortuswet te versoepelen. Het voorstel haalt abortus volledig uit de strafwet en verlengt de termijn van twaalf naar achttien weken.

Deze versoepeling van de abortuswet is een belangrijk signaal voor al die vrouwen die die beslissing enkel nemen in uiterste nood, aldus de twee vrouwenbewegingen. ‘Het voorstel werd gebaseerd op de getuigenissen van vele vrouwen en hulpverleners die op basis van hun praktijkervaringen en gesteund door wetenschappelijk onderzoek deze aanpassingen hebben voorgesteld. Het voorstel werd besproken en geamendeerd in commissie en nu al voor de derde maal afgetoetst bij de Raad van State en goed bevonden. Er is een ruime meerderheid bij de vertegenwoordigers van het volk om de aanpassing aan de abortuswetgeving te stemmen.’

Beide organisaties hameren er dan ook op dat het aan de parlementsleden is om een keuze te maken. ‘Als een minderheid zou beslissen om opnieuw de parlementaire democratie te verkrachten via uitstel en vertragingsmanoeuvres wordt het parlement definitief herleid tot een machteloze praatbarak in de greep van partijvoorzitters. Willen we dit echt? Is dit de democratie waarvoor we in Europa hebben gevochten om ze te bekomen en in stand te houden?’, klinkt het.

De organisaties vinden het bovendien onbegrijpelijk dat aan de huidige diepe politieke crisis nog een ultimatum over een ethische kwestie wordt toegevoegd. ‘Gaan we aanvaarden dat deze voor vrouwen zo belangrijke wijziging de speelbal wordt van partijgekonkel en politieke deals? Of gaat de volksvertegenwoordiging in dit land eindelijk tonen dat ze die naam waardig zijn door te erkennen dat de meerderheid beslist?’, besluiten ze.