De N-VA haalt alles uit de kast om na 26 mei aan de macht te blijven. Daarbij heiligt het doel de middelen.
De voorbije weken waren de politieke partijen naarstig op zoek naar nieuw bloed om op 26 mei, Superzondag, kiezers te lokken. Met wisselend succes. De CD&V jaagde (niet voor het eerst) op Karel Van Eetvelt, ex-Unizo-topman en nu baas van bankenfederatie Febelfin, maar dat werd niets. En Inge Vervotte, tegenwoordig aan de top van de Emmaüs-groep, zag een comeback niet zitten. De Open VLD wilde met VTM-weervrouw Jill Peeters uitpakken, maar zij koos op het laatste moment het hazenpad. De SP.A kon alleen met enkele nobele onbekenden uitpakken, zoals Els Robeyns, die de Vlaamse lijst in Limburg zal trekken, en Conner Rousseau, die dat in Oost-Vlaanderen zal doen. Dan deed Groen het beter met 11.11.11-directeur Bogdan Vanden Berghe, die een prominente plaats krijgt op de Kamerlijst in Antwerpen. En Vlaams Belang presenteerde Dries ‘Schild & Vrienden’ Van Langenhove, die als onafhankelijke de lijst zal trekken in Vlaams-Brabant.
De N-VA wilde Vuye aan een mooie benoeming helpen. Zolang hij niet met een eigen lijst aan de verkiezingen deelnam.
De N-VA kon de meeste klinkende namen lanceren – niet zo verwonderlijk voor een partij die nog altijd de wind in de zeilen lijkt te hebben. De Iraans-Belgische tandarts Darya Safai sloot zich een jaar geleden al aan, Assita Kanko verliet in december de MR voor de N-VA, Jean-Marie Dedecker wordt onafhankelijk lijstduwer in West-Vlaanderen en de hoofdredacteur van Joods Actueel, Michael Freilich, krijgt een mooie plek op de Kamerlijst in Antwerpen. De partij wil zo veel mogelijk doelgroepen aanspreken en zo breed mogelijk stemmen halen.
Niet alle N-VA’ers zijn enthousiast over de nieuwkomers. Er was ongenoegen over de komst van Dedecker, maar de partij heeft zijn stemmen hard nodig. Sommigen zijn ongelukkig omdat ze enkele plaatsen naar achteren moeten opschuiven. Johan Van Overtveldt, bijvoorbeeld, trok vijf jaar geleden nog de Europese N-VA-lijst, nu staat hij op plaats drie – en dat voor een ex-minister van Financiën.
De grootste verrassing was misschien wel dat voorzitter Bart De Wever Vlaams minister-president wil worden en daarvoor de Antwerpse burgemeesterssjerp wil opgeven. Dat zou betekenen dat de kiezers in de grootste stad van Vlaanderen bij de recente gemeenteraadsverkiezingen massaal hebben gekozen voor politici die hun de rug zouden toekeren. Van Kris Peeters (CD&V) was al bekend dat hij naar Europa zal trekken. Vier van de elf Groen-verkozen, onder wie Meyrem Almaci, Mieke Vogels en Bart Staes, namen hun functie niet op. En Philippe De Backer (Open VLD) zegt de politiek vaarwel. Het is afwachten wat Jinnih Beels, die de Vlaamse SP.A-lijst duwt, na 26 mei doet. De Antwerpse kiezer mag zich bedrogen voelen.
Heette het in 2014 nog dat ‘De Grote Verandering’ nodig was voor ‘vooruitgang’, dan is ‘De Grote Verbinding’ nu nodig om ‘verder te regeren’.
Bart De Wever heeft gezegd waar het op aankomt: de macht behouden. Daarom wil hij op Superzondag met de sterkste ploeg het veld betreden. Jan Jambon wordt als kandidaat-premier naar voren geschoven, al lijkt hij ook een topkandidaat voor het N-VA-voorzitterschap als De Wever minister-president wordt. Of De Wever daarin zal slagen, is niet zeker. Zowel de N-VA-strategen als zowat alle commentatoren zijn ervan overtuigd: als drie partijen in Vlaanderen een meerderheid kunnen vormen zonder de N-VA, zullen ze dat doen. Dan zal de N-VA in de oppositie belanden, op Vlaams en federaal niveau. Het zou een nachtmerrie zijn voor de partij.
De N-VA moet in mei over de psychologische drempel van 30 procent raken en het dus zeker zo goed doen als in 2014. Elke stem telt. Daarom deed Ben Weyts, Vlaams N-VA-minister, onlangs tijdens een etentje een voorstel aan Hendrik Vuye, die nu samen met Veerle Wouters in de Kamer zit en werkt aan een lijst voor Superzondag. De partij wilde hem aan een mooie benoeming helpen, bijvoorbeeld bij het Grondwettelijk Hof. Hij mocht ook mee onderhandelen over de staatshervorming. Zolang hij niet met een eigen project deelnam aan de verkiezingen. Vuye weigerde het aanbod.
Ook inhoudelijk is de N-VA tot veel bereid om aan de macht te blijven. ‘De Grote Verandering’ die ze vijf jaar geleden predikte is in Antwerpen al vervangen door ‘De Grote Verbinding’, nu ze er een coalitie is aangegaan met de ooit zo verguisde socialisten. Indien nodig zal ze die lijn op Vlaams en federaal niveau doortrekken. En heette het in 2014 nog dat ‘De Grote Verandering’ nodig was voor ‘vooruitgang’, dan is ‘De Grote Verbinding’ nu nodig om ‘verder te regeren’. Waarmee de N-VA duidelijk maakt waar politiek om draait: macht. Personeelsbeleid en partijprogramma zijn daaraan ondergeschikt.
Dit artikel verschijnt woensdag 30 januari in Knack.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
