‘Vlaanderen laat Brussel duidelijk niet los’

‘Vlaanderen gelooft in de toekomstige generaties in Brussel en blijft hier op inzetten’, stelt Karl Vanlouwe in een reactie op een opiniestuk van Elke Van den Brandt (Groen). Zij vond dat er in de toekomstvisie van de Vlaamse regering weinig aandacht was voor Brussel.

Afgelopen weekend publiceerde Vlaams Parlementslid Elke Van den Brandt (Groen) haar opinie over het toekomstproject Visie 2050 van de Vlaamse regering en haar minister-president Geert Bourgeois. Een merkwaardige opinie wat mij betreft. Het stuk begint met volgende bewering: “Als je zijn Visietekst 2050 doorleest op zoek naar het woord Brussel is het resultaat pijnlijk: nul keer komt het woord Brusselaar of Brussel voor in het toekomstproject van de N-VA-regeringsleider“.

Ik kan mevrouw Van den Brandt geruststellen, de zoekfunctie op haar computer is niet stuk. Maar als je “Ctrl F” gebruikt om Antwerpen, Gent, Mechelen of Brugge te zoeken, kom je deze steden ook niet tegen. De tekst is een heel brede toekomstvisie, uitgaande van verschillende tendensen en uitdagingen, de gevolgen voor Vlaanderen en de rol die Vlaanderen kan spelen. Dat ook Brussel daar baat bij heeft, lijkt logisch. Daarvoor moet onze hoofdstad niet bij naam genoemd worden. Maar als Brusselse Vlaming en als Vlaams parlementslid, waarbij ‘Vlaanderen laat Brussel niet los’ zowat de rode draad is in mijn werk, wil ik wel even reageren.

Vlaams-Brusselse toekomst

Een Vlaams minister-president bezoekt op 1 september traditiegetrouw een schooltje. Vaak doet hij dit in zijn thuisstreek, maar begin deze maand gebeurde er toch iets verrassend. Op dinsdag 1 september 2015 ging Geert Bourgeois niet op bezoek in West-Vlaanderen, de minister-president koos er voor om ditmaal 2 Brusselse scholen te bezoeken op de eerste lesdag. Welke minister-president deed het hem voor?

Het was een duidelijk signaal: Vlaanderen gelooft in de toekomstige generaties in Brussel en blijft hier op inzetten. Vlaanderen laat Brussel duidelijk niet los.

Investeren in de hoofdstad

Dat is meer dan symboliek: Vlaanderen blijft ook concreet investeren in haar hoofdstad. Ik verwijs naar de zogenaamde Brusselnorm. Hierbij wordt 5% van de Vlaamse gemeenschapsmiddelen besteed aan beleid in Brussel. Tegelijk mikt Vlaanderen in de hoofdstad op 30% van de bevolking als doelgroep. In het Vlaams Parlement ondervroeg ik de verschillende ministers hierover. Wat bleek uit het studiewerk? Op één beleidsdomein na voldeed elk beleidsdomein aan deze Brusselnorm.

Positieve uitschieter was “Integratie en inburgering“. Met de demografische ontwikkelingen in onze hoofdstad is dit beleidsdomein cruciaal om ervoor te zorgen dat nieuwkomers hun leven in Brussel kunnen opbouwen. Vanuit de Vlaamse Gemeenschap kunnen we via deze weg ook nieuwkomers verwelkomen die expliciet de keuze maken om toenadering te zoeken tot de Vlaamse, en dus Nederlandstalige, gemeenschap, in Brussel en daarbuiten.

Nog maar eens blijkt duidelijk dat Vlaanderen gelooft in Brussel.

Een langetermijnstrategie voor Vlaanderen

Laten we dan even naar eigenlijke visietekst van minister-president Bourgeois kijken. Visie 2050 zet de ambities van Vlaanderen uit op de lange termijn. Die ambities kunnen samengevat worden als “welvaart en welzijn blijven creëren”, ondanks en dankzij de veranderingen die ons wachten.

Een groot deel van de maatregelen om die ambities te realiseren, zijn in dit land de bevoegdheid van de Gewesten. Zowel het Vlaams Gewest als het Brussels Hoofdstedelijk Gewest hebben hun eigen visie op en hun beleid aangaande economie, tewerkstelling, innovatie, mobiliteit, openbare werken, energiebeleid, … Vlaanderen kan dat niet opleggen aan het Brussels Gewest. Maar misschien is het geen slecht idee om alsnog de Vlaamse voorstellen over deze thema’s eens van naderbij te bekijken. Het zal Brussel misschien vooruithelpen, eerder dan de politiek van de laatste decennia, waarbij de groenen de laatste 10 jaar mee aan het roer stonden.

Wanneer het anderzijds gaat over gemeenschapsmateries, staat Vlaanderen wel mee aan het roer om beleid in Brussel te voeren. Gelukkig maar. En ik nodig de lezer uit om de visietekst van de minister-president te bekijken en de rode draden te ontdekken die in heel het document terug te vinden zijn. Kernprioriteiten voor Vlaanderen zijn duidelijk onderwijs en welzijn, en ook cultuur en inburgering komen meer dan eens aan bod. Deze thema’s zijn voor héél Vlaanderen belangrijk, maar vooral voor Brussel cruciaal. En ook op deze thema’s laat Vlaanderen Brussel duidelijk niet los.

Tenslotte, wie laat Brussel los? Mijn partij, de N-VA, die het heeft over ‘Brusselse Vlamingen’ en ‘Vlaamse Brusselaars’, of Elke Van den Brandt die het heeft over “Brusselaar met Vlaamse roots”. Is dat zoiets als “van buitenlandse herkomst”? Een totaal irrelevant geworden band of een verleden met Vlaanderen? What’s in a word?