De Vlaamse kranten benadrukken maandagochtend in hun editorialen en commentaren dat de uitslag van de eerste ronde van de presidentsverkiezingen voor een schokgolf zorgt in Frankrijk, zelfs al werd verwacht dat de traditionele partijen afgestraft zouden worden. De commentaarschrijvers waarschuwen echter ook dat de strijd tussen centrumkandidaat Emmanuel Macron en de extreemrechtse Marine Le Pen nog niet gestreden is.
“De Franse kiezer kiest voor het avontuur: de strijd gaat tussen een onconventionele kandidaat die uit het niets de eerste plaats opeist, tegenover een uitgekookte politica die al meer dan vijf jaar haar imago polijst om door te dringen tot de tweede ronde”, schrijft Jean Vanempten in een commentaar op de website van De Tijd. Macron moet nu successen blijven boeken, eerst door Le Pen te verslaan, en daarna door zijn beleid. “De twee vorige presidenten raakten niet uit het cocon van de Franse politiek en werden telkens afgestraft. Als Macron hetzelfde lot ondergaat, dreigt de doorbraak van het populisme onvermijdelijk te worden.”
“De vertegenwoordigers van het systeem – links nog veel meer dan rechts – blijven verpieterd achter”, zegt Bart Eeckhout van De Morgen. “In een land dat zozeer hecht aan traditie en ideologie is dat een schok. Dat die voorspeld was, doet niets af aan de impact.” Eeckhout wijst er echter ook op dat Macron nog veel werk voor de boeg heeft: “Emmanuel Macron heeft de grote kwaliteit dat hij Le Pen niet is. Dat maakt van hem de favoriet voor de tweede ronde”, zegt hij. “Dat mag ons echter niet blind maken voor de gebreken en risico’s van deze kandidaat.”
Luc Van der Kelen schrijft in Het Laatste Nieuws dat “Europa herademt” door de keuze voor Macron. Toch herinnert hij eraan dat Macron partijloos is en een gematigde politieke beweging leidt. “Daarom zal het nog een hele klus worden om in juni ook de parlementsverkiezingen te winnen.”
In De Standaard wijst Karin De Ruyter erop dat de Fransen voor een duidelijke keuze staan: “Kiezen ze voor het verleden of voor de toekomst? Voor een gesloten en protectionistisch of een open Frankrijk? Voor of tegen Europa? Die vragen waren er ook voor zondag al. Maar de kans dat de nieuwe Franse president kiest voor een Frankrijk dat zijn rol in Europa en de wereld ten volle zal opnemen, lijkt vandaag een stuk groter geworden.”
Marc Van De Weyer schrijft in Het Belang van Limburg eveneens over de keuze tussen twee radicaal verschillende republieken, maar stelt ook dat de strijd tussen de twee opties nog niet is beslecht. “Nog is het niet uitgesloten dat de verbittering wint – zo groot is de woede van vele Fransen over hun systeem”, waarschuwt hij. “En Marine Le Pen speelt uiterst gewiekst in op gevoelens van afkeer, angst en onzekerheid.”
“De nieuwe breuklijn loopt nu tussen open en gesloten. De keuze tussen Macron en Le Pen symboliseert dat als geen ander”, schrijft Pieter Lesaffer van Het Nieuwsblad over de afstraffing van de klassieke partijen. Hij verwijst bovendien naar de politiek in ons land: “in de Vlaamse politiek slaagt Groen er het best in die openheid te vatten, N-VA appelleert als geen ander aan het gesloten wereldbeeld. Dat belooft als hier ooit presidentsverkiezingen zouden komen. Almaci versus De Wever?”
In de Gazet van Antwerpen tot slot, wijst Kris Vanmarsenille erop dat talloze Fransen, Europese politici, zakenlui en gewone burgers zondagavond opgelucht moeten zijn geweest. “De frustratie bij de aanhangers van uiterst links en rechts is echter oprecht en zit diep (…) En als Macron het op 7 mei haalt, wil dat niet zeggen dat Frankrijk automatisch op weg is naar een glorieuze toekomst.” De toekomst van Europa blijft onzeker, “maar beter onzeker dan hopeloos”, besluit ze.
