‘Very Irritating Police tegen vluchtelingen: wéér gemeentecenten in bodemloze put van bange blanke doel’

Koksijde dumpt met het inzetten van de Very Irritating Police tegen vluchtelingen wéér gemeentecenten in de bodemloos populaire put van het bange blanke doel: het onveiligheidsgevoel.

Driehonderd asielzoekers krijgen onderdak op de luchtmachtbasis van Koksijde en dat zorgt in een der fiscaal vriendelijkste gemeenten van het land voor een groot onveiligheidsgevoel.

Fiscale vluchtelingen die oorlogsvluchtelingen vrezen, daar zit eigenlijk een soort logica in. Koksijde blijkt wegens nul gemeentebelastingen ‘het Mekka van de domiciliefraude‘. De ene fraudeur vermoedt dus een andere.

Daags nadat de eerste asielzoekers aankwamen, vond bijgevolg een infovergadering plaats waar de tot dusver échte Koksijdenaars hun vragen konden stellen.

Het antwoord van notaris-burgemeester Marc Vanden Bussche (VLD, vervolgens LDD en opnieuw Open VLD) luidde vandaag niet even geruststellend als in 2013. Toen klonk het nog: ‘Wij zijn geen Gestapo-gemeente’.

Nu vraagt zijn politiechef Nico Paelinck zich af: ‘Als we op de tram iemand van buitenlandse origine zien, weten we niet of het gaat om iemand zonder papieren, een asielzoeker, of een mensensmokkelaar’.

Politiechef Paelinck vreest dat ‘zwartslapers’ onderdak krijgen in het centrum van Fedasil.

‘Zwartslapers’: het vergt toch intellectuele bottinnekes om uitgerekend daklozen in Koksijde daarmee in te betittelen.

Na die ‘constructieve’ infovergadering van verleden week zette Koksijde een catechismus van niet minder dan 14 pagina’s vraag-en-antwoord online, waaronder de prangende vraag: ‘Komt er prikkeldraad ?”.

Een – voor Koksijde – heel begrijpelijke vraag was of ‘asielzoekers gedomicilieerd kunnen worden op de basis’. Tijdelijk blijkt dat zo, want Fedasil heeft een concessie gekregen van een jaar.

Koksijde bevestigt echter meteen ‘een advocaat’ in de arm genomen te hebben om daar juridisch slag tegen te leveren.

Als die uitweg voor Koksijde even falikant afloopt als de tweedeverblijventaks, is er een andere optie: de gemeente wil de militaire basis aankopen. Bye bye, vluchtelingen. Of liever: buy buy is de oplossing.

Het grofste middel dat ingezet wordt tegen oorlogsvluchtelingen is echter noch justitie, noch gemeentegeld, maar het soort politie dat een rechtstaat niet verdraagt (en omgekeerd): de Very Irritating Police.

‘Politie, uw vriend’ is in Koksijde al lang een zeer selectief project.

In april 2011 kondigde de lokale politie haar VIP-project aan: Very Irritating Police tegen Noord-Franse hangjongeren.

De Koksijdse politiechef paradeerde toen met een daarvoor speciaal aangekochte Volvo, sinister gekleurd en met speciale toeters uitgerust: ‘semi-anoniem’ noemde de burgemeester het in zijn jaarverslag 2011.

De VIP-politiemensen moesten ‘probleemjongeren’ identificeren, aanspreken, controleren en permanent volgen tot die moe getergd verkozen elders voor ‘overlast’ te zorgen: de ene overlast moest dus de andere verjagen.

Dat agressief en discriminerend Rotterdams project werd afgekeurd door collega’s, onder meer in Sint-Niklaas, waar de politionele aanpak van hangjongeren (uit Antwerpen) op het recreatiedomein De Ster met succes overschakelde van repressieve op een preventieve technieken.

De dure Volvo van de Koksijdse VIP-brigade bleek zo nutteloos dat het hele project een stille dood stierf. De Volvo werd herdoopt tot ‘snelle interventiewagen’ en verstandiger ingezet om ramkrakers op te sporen. Uiteindelijk werd de Koksijdse VIP-Volvo zelfs inclusief chauffeur uitgeleend aan andere politiezones.

De Leuvense criminoloog Stijn Vivijs, die de Mechelse politie adviseerde, keurde de VIP-aanpak af omdat die ‘enkel leidt tot een kat-en-muisspel’.

Tiens, ‘kat-en-muisspel’: dàt zijn vluchtelingen nu net heel erg gewend. Koksijde zal dus wéér gemeentecenten dumpen in de bodemloos populaire put van het bange blanke doel: het onveiligheidsgevoel.

Stalking is strafbaar en dus illegaal. Toch duikt een ‘aanklampend beleid’ steeds vaker op in het programma van partijen en besturen.

Het verbaal aantrekkelijk verkochte VIP-project past perfect in de polarisering van onze maatschappij: alles wat we nu tegen elkaar konden opzetten, is nu ongeveer geslaagd. Zelfs de stenen op het strand kunnen we zo ooit doen vechten.

De recente Franse geschiedenis toont aan dat niet alleen de eigen burgers daar het slachtoffer van worden, maar ook de politie zelf.

De populistische nieuwe Franse presidentskandidaat Nicolas Sarkozy wordt in die doelbewuste mislukking enkel overtroffen door de vroegere minister van Binnenlandse Zaken en latere president Sarkozy. Franse criminologen, juristen en sociologen wijzen op de kloof tussen politie en burger: die was nooit wijder dan onder de man die door Bart De Wever bewonderd wordt.

Dat leidt tot een verlies van vertrouwen in de overheid, meer incidenten en meer slachtoffers. Om vervolgens met steeds meer gemilitariseerde politieteams een nieuwe spiraal van (ook politie-)geweld op gang te brengen: een uitzichtloos duur recept waar in de Verenigde Staten eindelijk van afgestapt wordt.

‘Very Irritating Police’ is een politioneel eufemisme voor pesten en wegpesten. Dit binnenlandse ‘push-back’-beleid is een wel heel perverse boodschap van rijke gemeenten aan zij die er hun toevlucht moeten zoeken.

Je kan je zelfs zorgen maken om de mentale gezondheid van agenten die dit in de praktijk moeten brengen. Of toch van hun leiders die dit uitdachten.

VIP project Very Irritating Police was politie onwaardig. Vroeger hangjongeren, nu vluchtelingen #shame https://t.co/1riyzfXeEa

— Jan Nolf (@NolfJan) October 13, 2015