‘Twee jaar na 22/3 blijft het belangrijk te ijveren voor een sociale mix op onze scholen’

Twee jaar na de aanslagen in Brussel blijven scholen de plaats waar mensen van alle achtergronden leren samenleven, zegt Vlaams minister van Onderwijs Hilde Crevits.

Vandaag is het exact twee jaar geleden dat ons land opgeschrikt werd door aanslagen in Zaventem en Brussel. Door een speling van het lot was ik een half jaar eerder, op 13 november, ook in Parijs toen de terreur daar hard toesloeg. Nooit kwam de volkswijsheid ‘als het regent in Parijs, druppelt het in Brussel’ zo dichtbij als toen. Deze brute aanslagen sloegen de illusie van veiligheid en onbezorgdheid in het hart van Europa bruusk aan diggelen. Na de verdwazing en ontzetting van de eerste dagen begon langzaam maar zeker een moeizaam herstelproces dat vandaag nog steeds volop aan de gang is.

De inhuldiging van het Loubna Lafquiriplein gisteren in Molenbeek als eerbetoon voor de jonge sportlerares die omkwam bij de aanslagen, is daar een hartverwarmend voorbeeld van. De Belgische moslima en moeder van drie kinderen was die ochtend op weg naar de school in Schaarbeek waar ze leerkracht LO was en titularis van een eerste jaar. Ze zou nooit aankomen. De dood van Loubna was een van de meest sprekende bewijzen van de absurditeit van terreur. De reactie van haar echtgenoot Mohamed El Bachiri een van de meest sprekende voorbeelden van hoe we hier als samenleving mee moeten omgaan.

In het pakkend boekje ‘De Jihad van de liefde’, dat hij opdroeg aan hun 3 kinderen, riep El Bachiri op tot verdraagzaamheid, respect en broederschap. De moed die een jonge vader, recent weduwnaar, toonde om zijn persoonlijke haat en rancune opzij te schuiven en op te roepen tot verdraagzaamheid, raakt ons als mens – ongeacht religie, ras of taal. Het herinnert ons aan het feit dat onze biologische en interculturele gelijkenissen als mens steeds veel groter zullen zijn dan onze verschillen en overstijgt zo elk identiteitsdenken. Het verhaal van Loubna, Mohamed en hun drie kinderen is dan ook het beste tegengif tegen elke vorm van polarisering of superioriteitsdenken en toont onze samenleving de beste weg vooruit.

Onze scholen zijn de ideale proeftuinen van dat samenleven anno 2018. Als afspiegelingen van de samenleving en de buurt waarin we wonen, zijn het bij uitstek de plaatsen waar jongeren onbevangen samenkomen en respectvol leren samenleven. Binnen een duidelijk kader en aan de zachte maar vaardige hand van hun leerkrachten kunnen ze samen op zoek gaan naar gedeelde normen en waarden. Steeds kritisch, maar met open vizier en op voet van gelijkwaardigheid.

Daarom ook is het zo belangrijk te blijven ijveren voor een gezonde sociale mix op onze scholen, die de buurt goed weerspiegelt. Daarom is het zo belangrijk ook in onze lerarenkorpsen die toenemende diversiteit een plaats te geven. Daarom ook is het zo belangrijk de verschillende gemeenschappen in ons land niet terug te jagen in het isolement van hun eigen scholen en verenigingen maar volwaardig op te nemen en te erkennen in ons midden.

Enkel op die manier zullen we er samen voor zorgen dat onze kinderen de gruwel en absurditeit van 22 maart 2016 niet zozeer herdenken als triest dieptepunt van de beschaving maar wel als hoopvol keerpunt voor onze samenleving.