Thyssen Eurocommisaris: ‘Goede zaak voor Juncker, België én CD&V’

CD&V-toppers Koen Geens, Servais Verherstraeten, Marianne Thyssen, Pieter De Crem, Wouter Beke en Kris Peeters. © BELGA

Simon Demeulemeester

04-09-2014, 07:59 Bijgewerkt op: 20-01-2021, 18:36

Dat Marianne Thyssen (CD&V) Eurocommissaris wordt, is een goede zaak voor Commissievoorzitter Jean-Claude Juncker, België én de CD&V, zegt politicoloog Steven Van Hecke (KUL). ‘Juncker heeft een loyale commissaris, België een korte lijn naar de Commissie en CD&V heeft een slagveld vermeden’

Dat Marianne Thyssen (CD&V) de Belgische Eurocommissaris wordt, is niet alleen een goede zaak voor Commissievoorzitter Jean-Claude Juncker, die heel duidelijk zijn voorkeur voor zijn partijgenote uit de Europese Volkspartij (EVP) liet blijken, maar ook voor België en voor CD&V – ook al laat die partij de claim op het premierschap vallen. Dat zegt Stevan Van Hecke, politicoloog aan de KUL.

‘Jean-Claude Juncker weet dat hij met Marianne Thyssen een loyale commissaris heeft. Hij kent haar vanuit de EVP, ze voerden samen campagne voor hetzelfde beleid. Thyssen is een dossiervreter, geen prima donna die met de eerste de beste quote naar de pers stapt en zich zou moeien met de bevoegdheden van anderen. Met alle respect voor Karel De Gucht en Didier Reynders, maar Juncker zal met Thyssen geen brandjes moeten blussen.’

Is dit een goede zaak voor België ook? Juncker beloofde een zware portefeuille als onze kandidate een vrouw was.

‘Als Juncker die belofte houdt, wat ik denk, dan wel. Mocht Thyssen bijvoorbeeld Sport krijgen, dan zit ze niet in de inner circle van de Europese macht. Krijgt ze een economische portefeuille, wat erin zit, dan natuurlijk wel. Dat betekent dat de lijn voor België naar de Europese Commissie een stuk korter is. En dat heeft in twee richtingen voordelen.’

Wouter Beke (R) en Vlaams minister-president Kris Peeters.© BELGA

CD&V doet afstand van haar claim op het premierschap. Toch doen ook de christendemocraten een goede zaak hiermee?

‘Daar lijkt het wel op, want ze dreigden richting een slagveld te gaan. Kris Peeters werd door Thyssen binnengehaald in de voorloper van Unizo. Dat hij haar zou moeten opofferen, zou moeilijk gelegen hebben in de partij. Thyssen wordt door de militanten op handen gedragen, terwijl Peeters toch de verkiezingen heeft verloren. Zij heeft dus meer krediet dan hem. Paradoxaal genoeg versterken Peeters en voorzitter Wouter Beke hiermee hun positie: ze bewijzen dat ze geen lady killers zijn, die voor zichzelf gaan. Beke heeft goed gepokerd: de bal ligt nu in het kamp van de anderen.’