‘Theo Francken had het moeten weten: vertrouwen is goed, controle is beter’

‘Het is bijltjesdag en Franckens voorkeursbeleid voor vervolgde christenen moet er alsnog aan geloven. Uit elk schuttersputje wordt geschoten’, schrijft Jean-Marie Dedecker.

Theo Francken staat in het oog van de storm. Het tragische verhaal met de humanitaire visa door een te groot vertrouwen in bepaalde mensen, zoals zijn criminele partijgenoot Melikan Kucam, breekt hem zuur op. Hij had beter moeten weten. Seneca wist het al: ‘Iedereen vertrouwen en niemand vertrouwen is allebei verkeerd. Het eerste is een eerbiedwaardige fout. Het tweede is veiliger.’ As je geschoren wordt moet je stil zitten, want ieder woord dat je dan zegt, ligt op een bananenschil, en elke datum die je nog maar mompelt wordt met een chronometer nagetrokken. Er wordt traditioneel verondersteld dat je partijgenoten dan de kolen uit het vuur halen, maar op de N-VA-banken was het oorverdovend stil toen Francken in het Parlement geroosterd werd.

In de Kamer is er geen meerderheid meer maar ook geen minderheid. Iedereen is in oppositie en op profileringsmissie voor de komende verkiezingen. Dan is de jacht op een kwetsbaar lid open, en geldt de dynamiek van een haaientank. Wie bloedt wordt vrolijk aan stukken gescheurd uit intens genoegen om de prooi te zien spartelen. Barbertje moet hangen, schuldig aan eigenwaan en uitdagend twittergedrag.

Er waren nochtans elementen genoeg om mits wat politiek geheugen aan te tonen dat de pot verweet dat de ketel zwart ziet. Toen CD&V-er Mark Eyskens minister van Buitenlandse Zaken was, gaf hij een visum aan de Palestijnse terrorist Walid Khaled. Hij bleef doodgemoedereerd op post met de historische woorden dat dit enkel in een ‘apenland’ als België mogelijk was.

Wie boven aan de top staat kan enkel maar omlaag. Dan moet je ontmaskerd worden tot je minder rechtlijnig, minder integer en minder vroom bent dan je imago blijkt te zijn. Dan zijn we weer allemaal gelijk, en krijg je van overal de wind van voren.

Voor de terugkeer van de zwarte IS-weduwe Bouchra Abouallal, een moeder die zelfs haar stiefkindjes van 7 en 11 in de woestijn achterliet om haar eigen hachje te redden, stapt de linkse brigade naar de rechter. Maar voor iemand die een paar duizend christenen uit de klauwen van die islamitische monsters heeft gehaald, geldt hoongelach en weerwraak van de talrijke politieke rivalen.

Wraak wordt altijd koud geserveerd. In de Wetstraat zelfs diepgevroren. Daarbij gaan de criticasters volledig voorbij aan de hel waaruit de betrokken christenen werden gered van Al-Qaeda, Al Nusra en de monsters van IS. Grieks-orthodoxe en Maronitische christenen uit de Syrische kuststreek hadden nog het relatieve geluk om te leven in gebieden onder controle van Assad. Het regeringsleger beschermde hen, maar ze waren slachtoffer van gerichte bomaanslagen op hun scholen en kerken door moslimrebellen, die hen immers beschouwden als steunpilaren van het regime.

De Assyrische christenen uit het Oosten van het land (regio Al-Hassakah) daarentegen vielen weerloos ten prooi aan de horror van IS. Wie van hen de loodzware christentaks (yizia) niet kon betalen, werd afgeslacht als een hond en zag zijn dochters verkocht als seks-slavin aan de meestbiedende emir. Het was die groep die via de Mechelse parochie humanitaire visa kreeg, en die Open VLD- voorzitster Gwendolyn Rutten grotesk en beledigend bevoorrechten van ‘VIP-tickets’ noemde.

De keuze om een inspanning te doen voor deze bedreigde mensen was meer dan legitiem. En toch schoot ze van bij het begin in het verkeerde keelgat van het leger progressieve roeptoeters dat ons landje rijk is. Een voorkeursbehandeling voor christenen zou volgens hen immers ‘discriminerend’ zijn. Toen er in juli 2015 zo’n 150 christenen gered werden uit het belegerde Aleppo, mede dankzij ex-ambassadeur Mark Geleyn, maakten Pax Christi en Broederlijk Delen al stampei. ‘Dit strookt niet met het principe van de neutraliteit’, preekte een belerende activiste als Brigitte Herremans toen, compleet met opgestoken vingertje.

Mocht het niet gezegd worden dat er op dat moment in Syrië christenen werden uitgemoord en verkracht door moslims, en niet omgekeerd? En dat zij daardoor meer nood hadden aan bescherming dan Syrische moslims al helemaal niet. Maar alle actoren die elkaar voor de camera verdrongen toen de komst van de Assyrische Christenen aangekondigd werd, gaven nu niet thuis. Ook aartsbisschop Jozef De Kesel niet en Didier Reynders evenmin.

Montesquieu zei in de 18^de eeuw ook al dat wie macht heeft, ertoe verleid wordt om hem te misbruiken. Instinctief. Voluntarisme op zich is niet altijd een goede raadgever en voor het vertrouwen op kabinetsmedewerkers en tussenpersonen -ook al komen ze uit de kerkgemeenschappen – ben je altijd politiek verantwoordelijk. Eén rotte appel als Melikan Kucam geeft nu aanleiding aan de krijsende tegenstanders om een ganse bak van 16 contactpersonen verdorven te verklaren: N-VA-er Karim van Overmeire en Konstantin Al Chamas, voorman van de christenen in Aalst, Bruno Delvaux, oud-rector van de UCL, CD&V-er Jan De Volder en de voorgangers van Saint’Egidio, Sjaak Leijenhorst van Gave Geste, Hazail Soumi, voormalig aartsbisschop van de Syrisch orthodoxe kerk in België, ex-ambassadeur Mark Geleyn …. In een rechteloze omgeving met juridische zekerheid opereren is bijna een onmogelijke opgave. Deze Syrische christenen zijn immers ook Arabieren die opgroeiden in een autocratische cultuur met een door en door corrupt overheidsapparaat.

Het is bijltjesdag en Franckens voorkeursbeleid voor vervolgde christenen moet er alsnog aan geloven. Uit elk schuttersputje wordt geschoten. Zijn opvolgster op Asiel en Migratie, Maggie De Block, zal voortaan enkel nog visa uitreiken aan personen die door het UNHCR en de UNO worden geselecteerd. Een nefaste beslissing zo zei oud-ambassadeur Mark Geleyn in Terzake: ‘Dat betekent dat de soevereine beslissing om buitenlanders in België toe te laten met een visum uit handen gegeven wordt aan buitenlanders’ (…) De UNO is een zwart gat en er komt weinig licht uit.'(…) In de meest gerenommeerde ngo’s is er ook al van alles gebeurd.’

Daar komt nog bij dat de VN, als toonbeeld van mondiale pococratie, weigert te selecteren op religie. Mogen we in de toekomst dus geen hoogopgeleide Syrische christenen meer in Zaventem? Gaan de tickets naar het paradijs gaan voortaan exclusief naar onopgeleide soennitische moslims die het leeuwenaandeel uitmaken van de bewoners in de grote VN-vluchtelingenkampen in Jordanië, Libanon en Turkije? Ook zij hebben vleugels. Maar het kan nog erger. De volgens mij immigratiedolle jongens van Groen zien hun kans schoon om wederom te pleiten voor objectieve criteria voor humanitaire visa, waardoor deze een recht zouden worden in plaats van een gunst. Een recht dat dan kan afgedwongen worden voor even immigratiedolle rechters.

Dat net Maggie de liberale bloedhonden lijkt aan te sporen is geen toeval, maar een daad van puur zelfbehoud. Met de politieke gifmoord op Francken probeert ‘Mega Maggie’ de aandacht af te leiden van de Mega-Puinhoop die ze zelf op volksgezondheid heeft aangericht. Want naast ‘visagate’ is er immers ook nog een ‘farma-gate’. Een schandaal van ongekende omvang. De prijs van kankergeneesmiddelen is zo gestegen dat een groot gat de terugbetaling een gat in de begroting dreigt te slaan, wat als resultaat heeft dat er onvoldoende geld zal overblijven om andere noodzakelijke behandelingen terug te betalen.

De Blocks kabinet lijkt op een bijenkorf waarin de farma-industrie het hoge woord voerde en quasi eigenhandig de prijzen kon bepalen. Meer dan 200 geheime deals zouden er zo afgesloten zijn. De topambtenaar voor geneesmiddelen op haar kabinet vond zopas de draaideurjob van haar leven: directeur Corporate Affairs bij het Amerikaanse farmabedrijf Celgene. Een andere stapte van de belangenvereniging Pharma.be haar kabinet binnen als verantwoordelijke voor het geneesmiddelenbeleid. Maggie kan dus beter de balk uit haar eigen oog verwijderen, alvorens te wijzen op een goedbedoelde splinter in het oog van een ander.

Als Francken zich de 2000 jaar oude levenswijsheid eigen maakt dat er ergens iemand in zijn achtertuin een kruis aan het timmeren is als men met palmtakken begint te zwaaien en hosanna begint te zingen, dan kan hij politiek rustig overleven. Ik raad hem ook nog aan deze aan Lenin toegeschreven quote indachtig te zijn: ‘Vertrouwen is goed, maar controle is beter’.