Weg met asfalt: Straat wordt zonnepaneel (VIDEO)

De Amerikaanse start-up Solar Roadways heeft een manier uitgedokterd om hele wegen in zonnepanelen te veranderen. In theorie zou je daar de hele VS drie keer mee van stroom kunnen voorzien.

Solar Roadways is het project van het echtpaar Scott en Julie Brusaw uit de staat Idaho. Zij hebben zeshoekige glazen tegels ontwikkeld waar zonnecellen en LED-lampjes in verwerkt zijn. Bedek er een hele straat mee en die straat wordt meteen één groot zonnepaneel. Hetzelfde geldt voor trottoirs, parkings, fietspaden en letterlijk “elk oppervlak onder de zon”, zeggen de Brusaws.

De Brusaws onthulden zopas een werkend prototype van hun uitvinding. Dat bouwden ze op de oprit van hun garage. Het kan voertuigen tot 113 ton aan, levert dezelfde tractie als een traditionele weg, zodat je er niet op gaat slippen, en levert 3600 watt aan stroom. De uitvinders drukken er echter op dat de tegels die ze gebruikt hebben prototypes zijn die maar voor 69 procent vol zonnecellen zitten. Bij de productiemodellen zou dat 100 procent zijn, dus die zouden nog meer elektriciteit opwekken.

Mochten alle wegen, parkings en ander geasfalteerde oppervlakken in de VS bedekt zijn met de tegels van Solar Roadways, dan zou dat genoeg zijn om de drie keer in de energiebehoeften van de VS te voorzien, zegt het bedrijf. Steenkoolcentrales zouden niet meer nodig zijn, wat de Amerikaanse CO₂-uistoot meteen met 50 procent zou terugdringen. De wegen zouden ook gebruikt kunnen worden om elektrische wagens op te laden. Ook dat zou qua broeikasgassen een flinke slok op de borrel opleveren.

Goed tegen files

De tegels zijn echter meer dan alleen maar zonnepanelen. De Brusaws zagen als snel in dat je er geen lijnen op kan schilderen, omdat die in de weg van de zonnecellen zouden zitten. Dus stopten ze er LED-lichtjes in. Die LED’s kunnen gebruikt worden als wegmarkering, maar met andere sensoren zouden ze ook mee het verkeer kunnen regelen en zo files tegengaan, chauffeurs waarschuwen voor overstekend wild of kinderen, of reclameboodschappen kunnen weergeven, wat ze commercieel interessant zou maken voor bijvoorbeeld de parkings van winkelcentra.

Om lichtvervuiling tegen te gaan, zouden de lichtjes niet de hele tijd branden, maar alleen als er verkeer in de buurt is. Zoals de Brusaws het zien, zou je rijvak een kilometer voor je en een halve kilometer achter je verlicht zijn. Ook dat zou de veiligheid ten goede komen: zie je op een verlaten weg bij nacht bijvoorbeeld het baanvak naast je oplichten, dan weet je dat er achter je een auto aankomt.

Een ander probleem was dat sneeuw de tegels onbruikbaar zou maken in koude klimaten. Daarom bouwden de Brusaws verwarmingselementen in die de weg automatisch sneeuwvrij houden. Sneeuwruimers zouden dus in theorie aan de kant mogen blijven, behalve in zeer noordelijke streken waar het maanden aan een stuk vriest dat het kraakt en de sneeuw met bakken tegelijk uit de lucht valt. Goed voor België, met andere woorden, maar wellicht minder voor Noorwegen.

Niet te stelen

Om dat allemaal mogelijk te maken, krijgt elke tegel een eigen computerchip mee die draadloos in verbinding staat met die van de andere tegels. Dat zou als voordeel met zich meebrengen dat onderhoudsploegen ogenblikkelijk te weten wanneer er een tegel kapotgaat en ook precies weten waar die ligt.

Tegelijkertijd zou het voor dieven op die manier aartsmoeilijk worden om de tegels te stelen. Zou je er een uit het wegdek breken en ermee wegrijden, dan zou hij blijven communiceren met degene die nog wel op hun plaats liggen en de politie op die manier een gebruiksklare route naar de voordeur van de dieven leveren.