Stadsdossier Gent: Het einde van Paars

Vier bestuursperiodes lang leidden socialisten en liberalen Gent schouder aan schouder. Maar de tijden veranderen, en het politieke personeel ook.

Het kartel van SP.A en Groen maakt straks onvermijdelijk een eind aan 24 jaar paars bestuur. Wat sommigen daarover ook mogen beweren. ‘Waren de socialisten nog helemaal overtuigd van het paarse verhaal, dan hadden ze natuurlijk nooit een kartel met Groen gesmeed’, zegt een gemeenteraadslid van de meerderheid. ‘Niet zo gek, want onze coalitie heeft haar beste tijd nu wel gehad. Vergeet niet dat het paarse project gebaseerd is op het gedachtegoed van de jaren negentig.’

En ondertussen is er natuurlijk veel veranderd. Niet alleen in de geesten maar ook in de portemonnee. De grootse dromen uit de begindagen van paars zijn ondertussen danig getemperd door de economische crisis, die ook Gent niet heeft overgeslagen. ‘Jaren lang was de sky the limit’, zegt een gemeenteraadslid. ‘Het stadsbestuur wou Gent op de wereldkaart zetten en is daar ook in geslaagd. Maar nu is die periode definitief voorbij en moeten we terug naar de essentie: goede woningen, genoeg kinderopvang, zulke dingen. Grote citymarketingprojecten en andere tierelantijntjes kan de stad zich niet langer veroorloven.’

Termont, gebeiteld?

Tijd voor een nieuw verhaal dus, en de hamvraag is wie dat zal mogen schrijven. De kans is in elk geval heel groot dat Daniël Termont de pen zal vasthouden, want hij lijkt gebeiteld te zitten als burgemeester. Ook al omdat de lijsttrekkers van de concurrentie niet meteen valabele kandidaat-burgemeesters zijn.

Mathias De Clercq (Open VLD) is met zijn dertig jaar nog wat te jong, Veli Yüksel (CD&V) is te onervaren en in de ogen van veel Gentenaars wellicht ook te Turks, en Johan Deckmyn (Vlaams Belang) zit opgesloten in het cordon sanitaire. De enige die enigszins een uitdaging vormt voor Termont is dan ook nieuwkomer Siegfried Bracke (N-VA).

Paars opgeblazen

Veel belangrijker is natuurlijk welke coalitie er straks aantreedt. Hoewel sommigen nu al hardop dromen van een absolute meerderheid voor het linkse kartel, is de kans toch wel erg groot dat SP.A en Groen een coalitiepartner nodig zullen hebben. Als het aan Termont ligt, gaat paars gewoon door.

Maar dan natuurlijk wel met Groen erbij. Al benadrukt de burgemeester die voorkeur natuurlijk ook om zichzelf in te dekken: als het kartel straks toch niet met de Open VLD zou samengaan, moet het wel lijken alsof het de liberalen zijn die paars na al die jaren hebben opgeblazen.

Dreigen

En de liberalen zelf? Die zijn behoorlijk geschrokken van de samenwerking tussen SP.A en Groen. Ze willen straks koste wat het kost blijven besturen, maar zijn tegelijkertijd als de dood voor een coalitie waarin ze amper nodig zijn om aan een meerderheid te geraken.

Want het is natuurlijk wel de bedoeling dat ze een liberaal stempel op het beleid kunnen drukken. Dus kunnen ze maar beter hopen dat Open VLD samen met N-VA en CD&V een alternatieve meerderheid kan vormen. Niet zozeer om dat ook daadwerkelijk te doen maar wel om ermee te dreigen.

Groen-bashen

Nu is het verre van zeker dat zo’n rechtse meerderheid mogelijk zal zijn. Niemand twijfelt eraan dat de N-VA goed zal scoren, maar hoe goed precies, is een groot vraagteken. Dat CD&V erop achteruit zal gaan, lijkt dan weer onvermijdelijk. En ook de Open VLD riskeert door de nationale tendens een paar zetels te verliezen. Al hopen de liberalen dat Groen een bataljon paarse SP.A-kiezers in hun richting zal jagen.

Vandaar dat ze dezer dagen gretig meedoen met het Groen-bashen van de N-VA. ‘Gent is een stad van willen en kunnen, niet van moeten en niet mogen’, klinkt het. Met andere woorden: met de groenen in het bestuur komt er een stortvloed aan regeltjes die de bloei van de stad zullen afremmen.

Geen wonder dat Groen niet staat te springen voor een coalitie met de Open VLD. Daarvoor zijn de socialisten en liberalen veel te goed op elkaar ingespeeld. Toch heeft de Open VLD als potentiële coalitiepartner een groot voordeel: de partij heeft een duidelijk profiel. En dat kan niet van de Gentse christendemocraten worden gezegd.

Maar CD&V heeft dan weer een ander pluspunt: de partij is tegenwoordig zo klein dat een sterke coalitiepartner amper last van haar zou hebben. ‘En dat is nu net een kwaliteit die onze burgemeester bijzonder hoog inschat’, zegt een socialist.

Ann Peuteman