Stad Gent plast wild naast de pot en betaalt het gelag

Met het laatste GAS-vonnis van de Gentse politierechter werden burgemeester Daniël Termont (SP.A) en Gentse Feesten-schepen Christophe Peeters (Open VLD) publiek gevloerd.

U herinnert zich de Gentse cuberdonoorlog: het stadsbestuur wou de eer van de Arteveldstad niet laten besmeuren door op straat vechtende snoepverkopers. Met het laatste GAS-vonnis van de Gentse politierechter werden burgemeester Daniël Termont (SP.A) en Gentse Feesten-schepen Christophe Peeters (Open VLD) wél publiek gevloerd.

Even kort samenvatten. De Gentse ‘Plas-actie’ ijvert al 10 jaar voor gratis toiletten voor vrouwen tijdens de Gentse Feesten. Een strijd tegen een hallucinante ongelijkheid in de openbare dienstverlening: tot verleden jaar 80 betalende toiletten voor dames tegenover 200 gratis urinoirs voor mannen. Een probleem dat destijds de Gentse professor en gemeenteraadslid Koen Raes ter harte nam, want het raakt zowel intimiteit als gezondheid (lees ook: Gent geeft GAS-boete aan actievoerders voor gratis toiletten voor vrouwen)

De Plas-actie werd tijdens de Gentse Feesten van 2013 bedacht met een merkwaardige GAS-boete: op hun toegelaten standje mochten de actievoerders wel promotiemateriaal verkopen zoals balpennen, maar … geen badges, posters of stickers. Die werden regeldriftig verboden en tijdens een opgemerkte politie-actie in beslag genomen op heftig aanvuren van de politiediensten door Gentse Feesten-schepen Peeters en zijn kabinetschef Walgraeve via mails: ‘Optreden op basis van collegebesluit ! Laat maar ophalen’(…) ‘In beslag nemen nu aub ! Volk of niet !’.

Na een lange – en voor de Gentse belastingbetaler dure – procedureslag viel het 10 pagina’s tellend vonnis nu met veel vertraging in de bus.

De Gentse politierechter maakt – in de lijn van een vroeger vonnis al – brandhout van de beslissing van de Gentse GAS-sanctionerend ambtenaar.

Immers behoorde de Plasactie tot de vele actiegroepen die een vergunning voor een standplaats op de Gentse Feesten bekwamen om daar hun doelstelling te ondersteunen.

Immers pas nadat de Gentse Feesten al half voorbij waren, werden de beperkingen voor Plasactie ingevoerd. De politierechter vindt ‘die manier van doen bijzonder eigenaardig’ en de beslissing van de GAS-ambtenaar wordt dan ook met klank vernietigd.

De GAS-vervuiler betaalt.

De Stad Gent moet bovenop de administratieve kosten van haar politie-interventie, stadsadministratie en GAS-ambtenaar, ook de juridische kosten van de eigen advocaat van het bekende kantoor Fazzi-De Clercq betalen. Daarenboven ook de kosten van het rolrecht van de politierechtbank en een forfait van 220 € voor de advocatenkosten van de vrijgesproken militante van Plasactie.

Dat laatste is voor Gent mooi meegenomen, want dat standaardtarief van de ‘rechtsplegingsvergoeding’ in GAS-procedures beloopt volgens de meeste Vlaamse politierechters in dat geval niet minder dan 1.380 euro.

Alles samen genomen kan de reële kostprijs van de politiek geïnspireerde plaag-actie van de stad Gent veilig op minstens 3.500 € geraamd worden. Dat is erg duur naast de pot geplast.

Vragen

Naast de administratieve spilzucht die GAS-boetes met zich meebrengen (haaks op de besparingszucht die Vlaanderen teistert) stellen zich nog een pak bijkomende vragen. We beperken ons tot drie

Waarom werd maar één enkele, mondige actievoerster in het standje geverbaliseerd ? Is dat straks ook de manier waarop vakbondsleiders uit een betoging geplukt zullen worden ?

Waarom houdt een stadsbestuur zich in ’s hemelsnaam bezig met het verschil in actievoeren tussen balpennen met een logo en een sticker met een tekst ? Getuigt dat van zorgvuldig bestuur ?

Waarom durfde de volgens de GAS-wet ‘onafhankelijke’ Gentse GAS-ambtenaar het niet aan de op verzoek van de schepen opgestelde GAS-processen-verbaal naar de prullenmand te verwijzen ? Zegt dat iets over het gebrek aan wettelijke waarborgen over zijn statuut ?

Een betere demonstratie is nauwelijks mogelijk: de Gemeentelijke Administratieve Sancties zijn het schoolvoorbeeld van een nepjustitie van willekeur, regelneverij en spilzucht voor politieke doeleinden.

Alles wat de rechtstaat kan missen als kiespijn. En alles wat een rechtse staat liefheeft.