Zizou Bergs, publiekslieveling op de European Open: ‘Vier keer vroegen ze me een match te verkopen’

Prettig gestoord en een attractie op het tennisveld: Zizou Bergs steelt geheid weer de show op de European Open, vanaf zondag in de Lotto Arena. ‘Eigenlijk vind ik handbal leuker’, zegt de Vlaamse nummer één in het tennis.

Met Andy Murray, Dominic Thiem en Stanislas Wawrinka ontvangt de Antwerpse Lotto Arena vanaf zondag mooi volk op de European Open. Niet verwonderlijk, want op het mannentennis- toernooi staan 250 ATP-rankingpunten op het spel. Belgische tennisfans kunnen zich achter David Goffin, Gilles-Arnaud Bailly of Zizou Bergs scharen. Goffin, teruggezakt naar de 66e plaats op de wereldranglijst, kent een seizoen van ups-and-downs. De zeventienjarige Bailly is Europees kampioen bij de junioren en beleeft in Antwerpen zijn vuurdoop bij de profs. Twee jaar geleden zat Zizou Bergs in dezelfde situatie. Sindsdien klimt hij gestaag op de ranking. De Limburger is de publiekslieveling van de European Open, een toernooi waar hij uiteraard naar uitkijkt. ‘De grandslams hebben meer prestige en de Davis Cup nog meer sfeer, maar voor mij is de European Open het hoogtepunt van het seizoen’, zegt Zizou Bergs die, zoals u al kon raden, vernoemd is naar voetballer Zinedine Zidane. ‘De toeschouwers worden met drie gewezen grandslamwinnaars verwend in Antwerpen. Maar het publiek van de European Open geeft ook veel terug. Ik ken geen enkel toernooi waar zo’n gezellige sfeer hangt, een ambiance die het beste in een speler naar boven haalt. Voor mij als Belg is het extra fijn, met al die familie en vrienden in het publiek.’

Haatmails en zelfs doodsbedreigingen van gokkers zijn dagelijkse kost.

Spektakelman Bergs zweept de fans graag op met sen- sationele jumpsmashes of een backhand achter de rug. ‘Moet kunnen, toch? (lacht) Die spectaculaire moves zijn een ingeving van het moment. Ik verbaas mezelf er soms mee. Het is heerlijk om een zindering door de zaal te voelen gaan bij zo’n mooi punt. Ik voed de zaal met energie en krijg zelf adrenaline terug om nog meer punten te maken.’

Kun je een match winnen dankzij het publiek?

Zizou Bergs: Zeker weten. Een opgezweept publiek maakt mij nerveus. Door dat extra beetje scherpte kan ik dieper gaan en smijt ik mij nog iets meer in de rally. Op een groot toernooi als de European Open ben ik sowieso de underdog, zeker tegenover tennislegendes als Andy Murray en Stanislas Wawrinka. Maar zet er een leger dolle fans bij en de verhoudingen groeien ietsje naar elkaar toe. Op kleinere toernooien zit er weinig publiek en de weinige toeschouwers die er zijn reageren niet altijd enthousiast. Toen ik debuteerde, was dat best lastig. Ik heb moeten leren hoe je presteert zonder opgewonden fans.

Uw coach, Ruben Bemelmans, zegt: ‘Het tennis van Zizou is af en toe nog een beetje wild. Hij moet leren de juiste beslissingen te nemen en meer geduld tonen.’

Bergs: Ik moet vrij kunnen tennissen. Als je mij zegt: ‘Pak het vandaag eens op deze manier aan’, dan voel ik mijn slagen niet aan en verlies ik een stuk van mijn kwaliteiten. Dat intuïtieve en ook wel agressieve tennis is een tweesnijdend zwaard. Ofwel maak ik de rally af, ofwel ga ik in de fout. In sommige matchen krijgen de fouten de overhand. Dat moet eruit, maar het zal wel verbeteren met de leeftijd. Ik ben nog maar 23. Je frustratie onder controle houden, is een van de lastigste aspecten aan tennis. Er zijn van die dagen dat je de makkelijkste bal in het net slaat. Een goede fout kan ik relativeren, bij een slechte fout lukt dat niet altijd.

Waar zit het verschil?

Bergs: Een goede fout is een shot dat tot een punt had kunnen leiden maar waarvan de uitvoering misgaat. Kan gebeuren, op naar het volgende punt. Een slechte fout is een keuze die bijna zeker verkeerd afloopt, of een kleine kans op succes heeft. Nog voor zo’n bal vertrekt, weet je dat het shot zal mislukken. Ja, dan ontplof ik. En ook dat mag dus niet. Het gevaar bestaat dat je je concentratie verliest.

Uw coach zegt ook: ‘We mogen stilaan naar de top 100 kijken.’

Bergs: Ik sta nu 127e. Het doel is in zicht. De voorbije maanden liep het geweldig. Ik haal het niveau van een top- honderdspeler. Het lijkt een kwestie van tijd voor ik daarbij sta. Hopelijk lukt het tegen het eind van het jaar. Dat zou een enorm voordeel zijn bij de kwalificaties voor de Australian Open, begin 2023.

Is een plaats in de top 100 ook niet een voorwaarde om te kunnen leven van het tennis?

Bergs: Zo was het vroeger, maar het prijzengeld is opgetrokken. De top 250 kan leven van het tennis, zonder daarom schatrijk te worden. Voor mij is dat het belangrijkste niet. De top 100 is nog altijd de magische grens. Sta je erin, dan word je gezien als een topspeler. Dan hoor je er echt bij. Eén ding kan mijn opmars nog stuiten. Midden september liep ik een scheur op in mijn buikspieren. Ik wil schitteren op de European Open, wat ook voor mijn ranking een goede zaak zou zijn, maar als het lijf niet meewil, wordt het moeilijk.

U klaagt weleens over de eenzaamheid van het leven als proftennisser.

Bergs: Daar worstelen veel spelers mee. Tennissers leven vanuit hun koffer. Nooit ben je twee weken op dezelfde plek. Dat maakt het lastig om nog ergens een thuisgevoel te ervaren. En wanneer je geen geld hebt voor een groot ondersteunend team, zoals ik, dan zit je veel alleen. Oké, je kunt socializen met collega’s, maar zij zijn tegelijk je concurrenten. Ik beleef de tennisdroom waar ik al van jongs af aan voor werk, en ik weet dat ik niet mag klagen, maar ik mis mijn vriendin en mijn familie. Chatten en sms’en is niet hetzelfde. Maar ja, als je ergens goed in wilt worden, zijn er altijd opofferingen nodig.

Bij de jeugd stond u niet bekend als een supertalent. Waarom hebt u het gemaakt en anderen niet?

Bergs: Ik was er altijd van overtuigd dat ik proftennisser zou worden. Een naïef idee, achteraf bekeken, en waar het precies vandaan kwam, kan ik niet zeggen, maar van jongs af aan was dat het doel, en niets zou mij ervan afbrengen. Nochtans was ik beter in handbal. (lacht) Ik vond – of nee: vind – dat een leukere sport dan tennis. Maar zelfs de beste handballer van België is een hobbyist. Ik droomde van meer.

Op mijn zestiende hoorde ik zeker niet bij de hoogst gerangschikte spelers. Voor anderen betekende die ranking alles, zelf vond ik het irrelevant. Het ging om prof worden, om vooruitgang maken, om sterk genoeg zijn om het op te nemen tegen de besten van de wereld. Ik wist dat ik dat in mijn mars had. Gek genoeg begon ik pas te twijfelen zodra ik prof was. Rond mijn 21e dacht ik ernstig aan stoppen. Ik stond rond de 500e plek op de wereldranglijst en was ook geen groentje meer. Zou de doorbraak dan nog wel komen? Ik had in die tijd veel last van krampen. Ze doken op de vervelendste momenten op. Als ik een moeilijke match aan het winnen was, verkrampte mijn hele lijf. Mijn eerste reactie was nog harder werken, maar zo verergerde het alleen maar.

Was het een fysiek of een mentaal probleem?

Bergs: De twee tegelijk. Zodra ik doorduwde, verzette mijn lichaam zich. De stress had zich vastgezet op mijn lijf, zonder dat ik er mij van bewust was. Als sporter moet je diep kunnen gaan, of je bent bij voorbaat verloren, en van die gedachte kreeg ik nog meer stress. Ik zocht een sportpsycholoog op en doe sindsdien aan mindfulness. Het idee is dat je focust op de juiste dingen en geen energie verliest aan wat er niet toe doet. Zodra de krampen onder controle waren, schoten mijn resultaten de hoogte in. Ik keek weer uit naar wedstrijden, zonder angst dat mijn lichaam me in de steek zou laten.

Een vreselijke plaag in het tennis zijn gefrustreerde gokkers die spelers belagen.

Bergs: Jammer genoeg is dat doodnormaal geworden in mijn sport. Mensen gokken op mijn matchen, en als ze niet tevreden zijn met het resultaat, moet ik het ontgelden op mijn sociale media. Haatmails en zelfs doodsbedreigingen zijn dagelijkse kost. Gelukkig blijft het venijn online. Het is niet dat dolle gokkers mij in het echte leven komen lastigvallen. Ik kan het van mij afzetten. Een tennisser die zich erdoor laat raken, heeft een enorm probleem.

Al vier keer kreeg ik een aanbod om een match te verkopen. Eerst vond ik het intimiderend, vandaag vind ik het vooral vervelend. Je moet aangifte doen bij de politie en bij de Internationale Tennisfederatie. Wie benaderd wordt en dat niet meldt, kan geschorst worden. Eén onnozel berichtje op Facebook en ik ben weer vertrokken voor die hele procedure, tot verhoren toe.

Hebt u ooit een match gespeeld waarbij u vermoedde dat uw tegenstander omgekocht was?

Bergs: Eén keer, op een toernooi in Tunesië. Tennis is een sport waarin het snel kan keren. Soms krijgen tegenstanders het mentaal zo moeilijk dat alles misgaat. Een vreemd scoreverloop hoeft niet verdacht te zijn, het was eerder de intensiteit van het spel waar ik vragen bij had. Het stond 4-4 in de eerste set. Als het zo spannend is, steekt iedere tennisser een tandje bij. Mijn tegenstander liet juist begaan. Hij begon rare fouten te maken en leek dat ook niet erg te vinden. Ik kreeg de set in mijn schoot geworpen. En de volgende set herhaalde dat scenario zich. Heel eigenaardig. Ik heb de autoriteiten op de hoogte gebracht, maar of er een onderzoek is gekomen, weet ik niet. Die speler is intussen gestopt. Misschien wilde hij aan het einde van zijn loopbaan nog eens cashen?

Tot slot: u doet mee aan de beleggerswedstrijd van Mister Market, een website met beursnieuws. Al veel winst gemaakt?

Bergs: Ik ben nog geen actieve belegger, maar het interesseert me wel. Er zit ook een bijgelovig kantje aan. Net toen ik boeken over aandelen las, begon ik enorm goed te tennissen. (lacht) Ik ben het juiste moment aan het afwachten om naar de beurs te gaan. Binnenkort moet ik een paar grote levenskeuzes maken, zoals beslissen waar ik ga wonen en eventueel een huis kopen. De beurs zal moeten wachten tot ik weet hoeveel centen ik overhoud.