Siegfried Bracke: ‘N-VA stapt ook zonder staatshervorming in federale regering’
N-VA-Kamerlid Siegfried Bracke zegt dat zijn partij bereid is om zonder staatshervorming tot de volgende federale regering toe te treden. “De sociaal-economische agenda is veel te urgent.”
In een interview met De Standaard en Het Nieuwsblad blikt Siegfried Bracke vooruit op de vrekiezingen van 25 mei 2014, en dan vooral op wat daarna moet gebeuren. Volgens de voormalige VRT-journalist zal de N-VA in een federale regering stappen, zelfs zonder een communautair akkoord over het confederalisme, als het daarmee haar sociaaleconomisch programma kan verwezenlijken. ‘De staatshervorming kan slechts een middel zijn, nooit een doel op zich,’ aldus Bracke, volgens wie ‘onze welvaart wordt bedreigd’.
Hij wil zo het verwijt ontkrachten dat N-VA de boel blokkeert. ‘Ik geloof niet dat de Vlamingen liggen te wachten op een definitieve oplossing voor Brussel. Ze willen in de eerste plaats weten of ze over de Brusselse ring kunnen blijven rijden. Zij zijn meer bezorgd om de economisch onderbouw, de bovenbouw is iets voor later.’
Regeringsdeelname voorrang op staatshervorming
Deelname aan een centrumrechtse regering krijgt bij N-VA dus voorrang op de staatshervorming. Door de ontkoppeling van een regeringsvorming met de door de partij aanvankelijk voorgestelde communautaire big bang, lijkt bij de N-VA een strategische bocht in de maak.
Bracke spreekt de ‘plechtige belofte’ uit dat N-VA zal ‘passen voor een blokkering’. Dat is wat de traditionele partijen de N-VA verwijten na de historisch lange regeringsonderhandelingen van 2010. Bracke wil wat dat betreft het gras voor de voeten wegmaaien. ‘We zijn kandidaat om op federaal niveau mee te besturen, met een sociaaleconomisch programma. Zo ontkrachten we het verwijt dat we de boel zullen blokkeren.’
Ben Weyts: ‘Sociaaleconomische uitdagingen altijd al belangrijker’
Maar ondervoorzitter Ben Weyts nuanceert in de krant dat er een strategische bocht gemaakt wordt. ‘Voor ons waren de sociaaleconomische uitdagingen altijd belangrijker dan de hervorming van de staat. Confederalisme is uiteindelijk slechts een middel, geen doel. Wat nu het eerst komt – een sociaal-economische hervorming of een confederale omvorming – lijkt me van ondergeschikt belang.’
Bracke zegt nog dat hij het eerste artikel van de partijstatuten, over de onafhankelijkheid van Vlaanderen, niet letterlijk wil interpreteren. ‘Eerlijk gezegd, de blote staatkundige onafhankelijkheid van Vlaanderen in een Europese context lijkt me een relatief begrip.’
‘Winnen MR en N-VA en vinden ze elkaar in een centrumrechtse regering?’
In de zomerreeks van Knack.be, ‘Wat wordt de inzet van de federale verkiezingen in 2014?’, werd de mogelijkheid van een sociaaleconomisch rechtse regering, met de N-VA en de MR als assen, geopperd door Francis Van de Woestijne van La Libre Belgique (Lees deel 6: ‘Winnen MR en N-VA en vinden ze elkaar in een centrumrechtse regering?’.
In het laatste deel van de reeks (‘Wij tegen de rest’ is N-VA-retoriek) bespraken politicologen Dave Sinardet (VUB) en Carl Devos (UGent) onder meer deze stelling. Sinardet, die uiteraard toen aan het woord was voor Bracke zijn uitspraken deed, vond het toen onwaarschijnlijk klinken dat N-VA voor een sociaaleconomische regering zonder communataire ‘vette vis’ zou kiezen. Sinardet meende toen dat N-VA in de kern een Vlaamsnationalistische partij is, en dat ze altijd voor die agenda zou kiezen.
Devos nuanceerde dat en wees erop dat na de verkiezingen van 2014 er vijf verkiezingsloze jaren liggen. De opportuniteit die dat geeft om veranderingen door te drukken, aldus Devos, zou N-VA wel eens kunnen overhalen om in een regering te stappen. Die kans niet grijpen zou Bart De Wever kunnen verkopen aan de harde kern, zei professor Devos, maar niet aan de bredere achterban.
‘Als dat confederalisme niet kan, maar ze kunnen wel heel wat inhoudelijke centrum-rechtse hervormingen doorvoeren, dan kunnen ze ook zeggen dat ze deze kans nu niet mogen laten schieten, anders was een N-VA-stem nutteloos. “Goed, het is dan geen confederalisme, maar dan werkt België met N-VA toch wat minder slecht,” zou hun retoriek kunnen zijn.’