‘Salafisten vinden mij een vijand van het geloof’ (Dyab Abou Jahjah)

Dyab Abou Jahjah © Saskia Vanderstichele
Joël De Ceulaer
Joël De Ceulaer Was redacteur bij Knack van 1999-2011 en van 2013-2015

Na zeven jaar Libanon is Dyab Abou Jahjah sinds vorige week terug in België. Misschien wel voorgoed, deze keer. Het voormalige boegbeeld van de Arabisch-Europese Liga wil de klus afmaken waarmee hij ruim tien jaar geleden was begonnen. ‘Onze achterban is rijper en sterker geworden.’

Volgens PVDA-voorzitter Peter Mertens zijn de winkels in Borgerhout waar de AEL vroeger sterk stond, vandaag in handen van Sharia4Belgium.

Abou Jahjah: Absoluut, honderd procent. Ik ben er zelf al geweest en heb gezien hoe jonge gasten met bewondering naar video’s van Al-Qaeda zaten te kijken. Ik ben daar onmiddellijk tegenin gegaan. Ik laat mij niet intimideren en sommigen onder hen ken ik nog van vroeger.

Was Fouad Belkacem lid van de AEL?

Abou Jahjah: Aspirant-lid. Volwaardig lid is hij nooit geworden. Hij begon ook vrij snel de radicaal religieuze richting uit te gaan. Ik heb nog een tijdje gedacht dat hij een infiltrant was van de Staatsveiligheid.

Bent u zelf eigenlijk gelovig?

Abou Jahjah: Nee. Ik ben een culturele moslim. Ik heb een fase in mijn leven gehad dat ik twijfelde. En ik heb ook iets aan dat geloof. Ik sta niet zo ver van de waarden van die religie.

Drinkt u alcohol?

Abou Jahjah: Niet veel, maar af en toe wel, ja.

Draagt uw vrouw een hoofddoek?

Abou Jahjah: Nee, en ze heeft dat ook nooit gedaan. Ik ben daar allemaal vrij open over. Dat is trouwens een van de redenen waarom de salafisten mij aanvallen. Omdat ik volgens hen een kafir ben, een vijand van het geloof. Ik krijg ook al bedreigingen uit die hoek. Ik denk dat de tegenstand binnen de allochtone gemeenschap deze keer sterker zal zijn dan die van daarbuiten.

Hoe ziet u de toekomst van deze multiculturele maatschappij?

Abou Jahjah: Vandaag zit de verzuring aan alle kanten. Bij de rechtse kiezers, maar ook bij heel wat allochtonen. Daar moeten we aan werken. Anders stevenen we af op problemen. De derde generatie is meer geassimileerd dan de eerste generatie, om dat woord toch maar eens te gebruiken. Maar dat betekent dat ze zich harder zal verzetten tegen de ongelijkheid en de onrechtvaardigheid. Dat hebben de Vlamingen zelf ook lang moeten doen. (JDC/WP)

Het volledige interview met Dyab Abou Jahjah leest u deze week in Knack.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content