Calvo: passionele cijferjager. Verherstraeten: comeback van een libero. Dewael: natuurlijk gezag. Fonck: poging tot sereniteit en emotie. Lees het verslag van de tweede ronde tussenkomsten van de fractieleiders tijdens het Kamerdebat over de regeerverklaring van Michel I.
Lees ook het rapport van de eerste fractieleiders die aan bod kwamen: Laurette Onkelinx, Hendrik Vuye, Karin Temmerman en Denis Ducarme
Kristof Calvo, passionele cijferjager
De jongste fractieleider komt binnen met een sneer naar Denis Ducarme, die net voor hem sprak: ‘De beste besparing die deze regering deed, is Ducarme geen minister maken.’
Hij wekt de belangstelling door te putten uit zijn familiegeschiedenis: ‘Dit is het land waarnaar mijn grootouders in de jaren ’60 verhuisden, omdat ze wisten dat er perspectieven waren.’ Volgens Calvo kan België beter dan wat de regering Michel I doet. Hij laakte de afwezigheid van ambitie op het vlak van milieu. ‘De keuzes van de regering zijn onrechtvaardig en onevenwichtig’, vat hij de regeerverklaring samen.
Als eerste spreker neemt hij minister van Financiën Johan Van Overtveldt (N-VA) op de korrel: ‘De School van Chicago is dood, de School van Chicago is toe.’ Gewaagd, voor zo’n jong parlementslid, om een expert als Van Overtveldt te viseren. Van Overtveldt reageert koel.
Calvo hamert, net als tijdens het voorlezen van de regeerverklaring door Charles Michel gisteren, om de budgettaire tabel waar het regeerakkoord op is gebaseerd. De oppositie heeft die nog steeds niet gekregen, ook al beloofde Begrotingsminister Hervé Jamar die in de voormiddag “binnen de twee uur”. In de loop van het debat dreigt Calvo ermee te vragen naar een schorsing. Calvo kan zich kwaad maken, en daarmee wegkomen ook.
Hij blijft een van de juniors van het parlement, maar maakt dat meer dan goed met zijn vurigheid.
Servais Verherstraeten (CD&V), comeback van een libero
Een comeback: Verherstraeten werd al eens fractieleider in 2007, voor het toenmalige kartel CD&V/N-VA. De jurist weet hoe een betoog te voeren. Herhaling (herinner u zijn ‘Jobs! Jobs! Jobs!’), luide klemtonen, retorische vragen en gesticuleren: u hoeft het Verherstraeten niet uit te leggen.
Hij slaagde er in zijn eerste tussenkomst echter niet in het vuur altijd even hoog opgepookt te houden. Maar dit ligt, net als bij bijvoorbeeld Karin Temmerman, ook aan de aard van het debat. De replieken volgen elkaar op, zijn soms lang en technisch.
Verherstraeten toonde zich als staatsecretaris in Di Rupo I een zeer trouwe en nog fellere verdediger van het beleid. Collega-staatssecretaris Melchior Wathelet kon vaak de lach niet bedwingen bij de uithalen van Verherstraeten naar N-VA. Als regeringslid kon hij de oppositie lik op stuk geven, hij zal dat als fractieleider ook kunnen en doen.Verherstraeten is de gedroomde libero.
En: naar goede gewoonte noemde Verherstraeten het parlement ‘deze assemblee’. Een beetje luister, het hoeft niet duur te zijn.
Catherine Fonck (CDH), poging tot emotie en sereniteit
Fonck ging meteen voor een emotionele uitval. Ze mikt op ‘het democratisch hart’ van de regering, en koppelt dat meteen en uitgebreid aan de collaboratie, en de feestjes waar sommige leden van de N-VA hun opwachting maken. Ze probeert het waardig te doen, maar presenteert de rekening wel volop aan Michel. ‘Michel, ik had dit nooit verwacht van een democraat als u‘
Net als de PS stelt ze Michel verantwoordelijk voor wat N-VA’ers zeggen en doen. Het wordt wellicht een constante de komende jaren, bij een regering met een minderheid aan Franstalige kant.
Patrick Dewael
Patrick Dewael liet zich voor zijn geplande tussenkomst al opmerken. Als een van de weinige Kamerleden gaat hij meestal rechtstaan als hij iets te zeggen heeft. ‘Dewael doet dat enkel als het nodig is,’ grapte Calvo daarover. Terecht, de opmerking van Calvo: Dewael heeft het charisma en de flair om de verdediging van een regering op zich te nemen. Dreigde tijdens het debat de meerderheid in nauwe schoentjes te komen, dan weet Dewael vurig te bepleiten waarom – bijvoorbeeld – Duitsland wél een voorbeeld is, waarom de zogenaamde ‘mini-jobs’ wél een goede zaak zijn, waarom het communautaire wél in de diepvries moet.
Het zegt niets over zijn voorgangster Carina Van Cauter, een van de betere parlementsleden immers, maar het is – voor het niveau en de esthetiek van het debat – een goede zaak dat Dewael weer fractieleider is
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier