Professor huisartsengeneeskunde Jan De Maeseneer (UGent) gaat met pensioen. Maar niet zonder snedige kritiek op Maggie De Block (‘Haar verhaal is over en uit’) en een pittig pleidooi voor een loonplafond bij artsen: ‘Hoogstens evenveel als de premier: 9500 euro per maand.’
‘Het verhaal van Maggie De Block is over en uit.’ Dat zegt professor huisartsgeneeskunde Jan De Maeseneer (UGent) in een interview met Knack naar aanleiding van zijn emeritaat en zijn pensionering als huisarts in wijkgezondheidscentrum De Knoop in de Gentse deelgemeente Ledeberg. ‘In de dossiers die ze in gang heeft gestoken, zoals de erkenning van de zorgberoepen en de hervorming van de ziekenhuisnetwerken, wordt nauwelijks nog vooruitgang geboekt.’
De Maeseneer uit in het interview zijn ongenoegen over het moratorium dat De Block heeft afgekondigd op de erkenning van nieuwe wijkgezondheidscentra, waarvan hij in België de geestelijke vader is. Het kabinet De Block wil geen nieuwe centra meer erkennen, tot ze de werking ervan heeft doorgelicht. ‘Gewoon een strategie om de dynamiek in de sector plat te leggen,’ oordeelt De Maeseneer. ‘De minister wil niet dat er nog meer wijkgezondheidscentra bijkomen, omdat die niet passen in haar haar neoliberale overtuiging. Toen ze haar kabinet samenstelde, wist ik al hoe laat het was. Het liep daar plots vol Itinera-jongens die ons eens zouden laten zien hoe de vrije markt alle problemen in de gezondheidszorg kan oplossen. Quod non, natuurlijk. Nergens ter wereld heeft de vrije markt kwaliteitsvolle, toegankelijke zorg tot stand gebracht. Net zoals het Semashko-model uit de Sovjet-Unie, waarbij alles top-down wordt beslist, niet werkt.’
Vaste huisarts
De kritiek van de Block is dat de wijkgezondheidscentra elk jaar 10 procent duurder worden. Maar dat is een drogreden, vindt De Maeseneer: ‘Die stijging komt omdat we zo veel succes hebben, natuurlijk! Elk jaar groeit het budget van de wijkgezondheidscentra met 10 procent aan omdat er almaar meer centra en meer patiënten bijkomen. Om de een of andere reden wil de minister dat maar niet begrijpen. Moeilijk is het nochtans niet. Ik heb het zelfs aan mijn kleindochter van zes kunnen uitleggen. Ik toonde haar een grafiek met twee curves: een voor de uitgaven en een voor het aantal patiënten. ‘Opa!’ riep ze. ‘Die lijntjes zullen elkaar nooit tegenkomen, want ze gaan samen altijd maar meer naar boven.’
In het interview pleit De Maeseneer nog voor een vaste huisarts voor iedereen – ‘Dat zou het medisch shoppen aan banden leggen: als een patiënt geen slaapmiddel krijgt van zijn huisdokter, dan kan hij niet zomaar naar een andere praktijk stappen om het daar nog eens te vragen.’ – en voor een vast statuut voor artsen, mét loonplafond. ‘Een arts wordt met gemeenschapsgeld betaald, en dus vind ik dat hij hoogstens evenveel mag verdienen als de premier, die in onze samenleving toch de ultieme verantwoordelijke is. Ik zou de grens dus op een maandloon van 9500 euro netto willen leggen.’
