‘Problemen kinderopvang: Vlaamse regering moet vicieuze cirkel doorbreken, maar dat zal extra centen vragen’

‘Als er geen extra investeringen in de kinderopvang komen zal de aangekondigde conceptnota “vroeg en nabij” van Minister Beke een maat voor niets worden’, schrijft de Gentse schepen van Opvoeding, Elke Decruynaere.

De kinderopvang redden door het ouderschapsverlof te beperken; je moet het maar durven. Gelukkig zette de partijvoorzitter van de Minister snel de puntjes op de i door het voorstel naar de prullenbak te verwijzen. Dit was echter géén onschuldig misverstand want Minister Beke opperde het idee eerder al in het Vlaams Parlement. Niemand pikte het toen echt op, het debat ging dan ook daar niet over. Wel over het hoge aantal kinderen per begeleider en de personeelstekorten.

Bijna nergens in Europa moeten kinderbegeleiders voor zoveel kinderen tegelijk zorgen. Dat we hiermee kinderen tekort doen, zeggen experts. Dat dit zwaar weegt op kinderbegeleiders, zegt de sector. Dat het geen zin heeft meer kinderbegeleiders op de vloer te voorzien want we vinden toch geen kandidaten, antwoordt de Minister.

Die vicieuze cirkel doorbreken is de opdracht van de hele Vlaamse Regering. Maar het zal extra centen vragen. Dit gaat alleen maar lukken door fundamenteel meer te investeren. Kijken we naar de overheidsinvesteringen in kinderopvang dan bengelt ons land achterop met een 8^ste plaats op 11 Europese landen.

Minister Beke kreeg al 120 miljoen euro. Die centen zijn al honderd keer gecommuniceerd en uitgedeeld. Ze worden gebruikt om het aantal plaatsen verder uit te breiden, het sociaal akkoord (VIA VI) uit te voeren en nog een beetje tegemoet te komen aan gebroken beloftes uit het verleden om de grote verschillen in de sector weg te werken.

Wat in het Sloeberhuisje gebeurde legt pijnlijk bloot wat allemaal verkeerd loopt: de enorme financiële druk op zelfstandige crèches, de vaststelling dat je haast meer diploma’s moet hebben om frietjes te bakken dan om baby’s te verzorgen, personeelsnormen en ook de mank lopende controle en handhaving.

De Vlaamse onderzoekscommissie dreigt enkel op dat laatste te gaan focussen. Alle maatregelen die sindsdien afgekondigd werden gaan ook enkel over controle en sancties. Gevolg? Sindsdien sloten al een tiental crèches. Benieuwd hoeveel er dat over een jaar zullen zijn. En vooral: hoeveel onthaalouders, uitbaters van crèches en kinderbegeleiders zélf de handdoek in de ring zullen gooien. Moegestreden, bezweken onder de druk en de perceptie die omwille van de mistoestand ontstaan is, over wat zo’n mooi beroep zou kunnen zijn.

Bijkomend zal -ondanks de miljoenen die intussen extra geïnvesteerd zijn- het aantal plaatsen niét toenemen. Een evolutie die we hier trouwens in Gent ook merken. Voor elke leefgroep die je opent, is er elders een organisator die er mee stopt. Noodgedwongen zijn we intussen als lokaal bestuur zelf begonnen met het financieren van kinderopvang. Ook Antwerpen en de Vlaamse Gemeenschapscommissie in Brussel doen dit. Nochtans is het een kerntaak van de Vlaamse overheid. Maar die komt te laat en staat te veraf. Hetzelfde dreigt te gebeuren met de conceptnota van de Minister als daar niet de nodige budgetten bij horen.

–