Politiek correcte waanideeën verhinderen democratisch toezicht op de regering

Geachte heren en dames politici, laat de burger meedenken over het beleid en bezorg hem, via zijn volksvertegenwoordigers, serieuze criminaliteitsstatistieken.

Wie tijdens een verdwaalde surftocht op het web bepaalde van mijn opiniestukken heeft gelezen, weet dat ik een groot respect heb voor staatssecretaris voor Asiel en Migratie, mevrouw Maggie De Block (Open VLD). Ons land wacht al ongeveer dertig jaar op een politicus of politica die bereid is in de bres te springen voor de leefbaarheid van ons land door met gerichte ingrepen de passieve migratiekraan zo goed als mogelijk dicht te draaien.

Nu een politica is opgestaan die bereid is om de problemen aan te pakken, mag dit ook gezegd worden. Ik loof bijvoorbeeld de lijst met veilige landen van herkomst, de medische filter in de regularisatieprocedure, de initiatieven op het vlak van schijn-wettelijke samenwoning, de initiatieven om meervoudige asielaanvragen af te remmen, enzovoort. Ik betreur echter dat mevrouw de staatssecretaris beperkt wordt in haar handelen door een gebrek aan moed van Belgisch links.

In een democratische samenleving zijn ministers en staatssecretarissen verplicht te antwoorden op parlementaire vragen van parlementsleden. Welnu, in het beleidsdomein van asiel en migratie verhinderen linkse waanbeelden dat de verkozenen des volks hun controleopdracht nuttig uitoefenen. Getuige hiervan is een parlementaire vraag die Kamerlid Theo Francken (N-VA) stelde aan staatssecretaris Maggie De Block. In een parlementaire vraag verwees Francken naar de explosieve toename tussen 2010 en begin 2012 van het aantal illegalen in onze gevangenissen: van 2000 naar 3300. Meer bepaald wilde hij weten of er ook een gelijkaardige evolutie vastgesteld kon worden met betrekking tot het aantal processen-verbaal en arrestaties die werden uitgevoerd ten aanzien van illegalen.

Welnu, in ons land is het onmogelijk om dergelijke informatie over te maken. Immers, de informatie uit de algemene nationale gegevensbank (ANG) laat het niet toe dat cijfergegevens worden verstrekt aangaande het aantal processen-verbaal waarbij de verdachte een illegaal is (bijvoorbeeld voor diefstal, zedenfeiten, en zo meer). Geachte lezer, dit is geen technisch mankement van de nationale gegevensbank. Dit is een bewuste beleidskeuze. Linkse politieke krachten weigeren het mogelijk te maken dat de etniciteit, culturele achtergrond of origine van daders van bijvoorbeeld gewelddelicten geregistreerd wordt omdat dit “stereotypen zou dreigen te bevestigen”.

Als mij deze oprisping is toegestaan: indien een homo in Brussel-Zuid door gettojongeren getrakteerd wordt op een blijvende handicap omwille van zijn geaardheid is het dan niet interessant te registreren wat de achtergrond van de daders is? Hoe moet de regering een intelligent criminaliteitsbeleid opstellen als de statistieken waardeloos zijn?

De problematiek van illegale vreemdelingen komt wekelijks aan bod in de correctionele rechtbanken van ons land. Zo ook in een Franstalige zaak behandeld door de correctionele rechtbank van Brussel. In een dossier van illegale pickpockets van Algerijnse nationaliteit vorderde de Procureur des Konings een celstraf van 30 maanden voor één van de beklaagden omdat “de feiten voldoende ernstig waren om een ‘afschrikwekkende’ straf op te leggen”. De beklaagde in kwestie had nog een blanco strafblad in België en had Algerije – waar hij wél werk had – verlaten met het doel hier asiel aan te vragen.

Door omstandigheden is de beklaagde van zijn aanvankelijke intentie afgestapt om zich te wijden aan een bestaan van kleine doch irritante criminaliteit. Welnu, een dergelijk individu opsluiten in een West-Europese gevangenis met het oog op afschrikking getuigt van wereldvreemdheid. De persoon in kwestie die op heden nog steeds niet veroordeeld is – en dus nog steeds geniet van het vermoeden van onschuld – is immers even goed zelf slachtoffer. In Noord-Afrika leeft namelijk nog steeds de mythe dat in ons land het geld uit de bomen dwarrelt. Mensen met vaste tewerkstelling verkopen alles om alhier een bestaan aan de onderkant van de maatschappij te genieten.

De enige werkelijk nuttige maatregel die rechters in dit soort (kleinere) zaken kunnen nemen, is geen opsluiting in België te bevelen maar erop toe te zien dat de beklaagden worden gerepatrieerd naar hun land van herkomst door de Dienst Vreemdelingenzaken. De belangen van ons land en die van de personen in kwestie worden het beste gediend door hen niet te bezwaren met een ingevuld strafblad maar door ze over te brengen naar het land waarvan zij de taal en culturele gewoonten beheersen. Deze beleidsmaatregel heeft overigens een veel groter afschrikwekkend effect dan een verblijf in een Belgische gevangenis.

Deze bijdrage was allerminst een kritiek op het beleid van de staatssecretaris. Net zoals alle andere Belgen, maar even goed net zoals de vele illegalen met gebroken dromen, is zij het slachtoffer van de reputatie van ons land. Het is vandaag wettelijk onmogelijk om de heer Francken zijn gevraagde informatie te bezorgen. De massale passieve migratie naar ons land heeft het democratisch draagvlak voor actieve en nuttige migratie zo goed als weggenomen. Het is daarom dringend tijd om goed bedoelde, doch naïeve, wereldbeelden te confronteren met de realiteit. Geachte heren en dames politici, laat de burger meedenken over het beleid en bezorg hem, via zijn volksvertegenwoordigers, serieuze criminaliteitsstatistieken.

De auteur is advocaat aan de Balie van Brussel