‘Polariseer Vlaanderen niet met simpele onderwijsrecepten’

Peter Van Hove, schooldirecteur en voorzitter van Groen Aalst, countert de kritiek van N-VA op de zogenaamde nivellering van en het gebrek aan ambitie in ons onderwijs. ‘Stop met de valse tegenstelling tussen ambitieuze en niet-ambitieuze scholen.’

Onder de titel ‘Plus est en vous’, en in navolging van partijgenoot Theo Francken enkele weken eerder, zette Joachim Pohlmann op 21 december in De Morgen de zoveelste N-VA-aanval in op de zogezegde nivellering en het gebrek aan ambitie in ons onderwijs, wars van alle nuances.

Of bepaalde (groepen) Vlamingen het nu graag willen of niet, kinderen en jongeren met een migratieachtergrond maken deel uit van onze maatschappij en gaan naar onze scholen, net als kinderen met leerproblemen en jongeren uit kwetsbare gezinnen. Allen hebben ze recht op excellent onderwijs. Dat is grondwettelijk bepaald en dat is ook een internationaal erkend recht.

Polariseer Vlaanderen niet met simpele onderwijsrecepten.

Stop dus alstublieft met het verspreiden van – wat mij betreft – respectloze recepten waarmee de facto heel veel kinderen en jongeren kansen ontnomen worden en waarmee in een beweging ook de maatschappij verzwakt wordt. Niet in het minst onze economie. Het bedrijfsleven schreeuwt om nieuwe werknemers die excelleren, die creatief zijn, die goed zijn in hun vak, die over de nodige dosis zelfvertrouwen beschikken, die op school de kans hebben gekregen om uit te groeien tot schitterende persoonlijkheden die evenwaardig kunnen samen leven, samen leren en samen werken. Wie denkt dat we alleen de beste studenten nodig hebben voor een sterk Vlaanderen, vergist zich. Het is noodzakelijk dat iedereen excelleert, wil Vlaanderen aan sterkte winnen. We hebben alle jongeren nodig!

De heer Pohlmann bedient zich van verouderde recepten. Zo houdt hij een pleidooi voor het hanteren van klasgemiddeldes op schoolrapporten. Hij stelt dat het belangrijk is dat kinderen zich met elkaar kunnen vergelijken. Dat is onzin natuurlijk: sommige kinderen scoren boven het klasgemiddelde en hebben toch ondermaats gepresteerd, andere kinderen kunnen onder het klasgemiddelde zitten en toch het maximale uit zichzelf hebben gehaald. Bovendien kan een school, als de heer Pohlmann daar zoveel belang aan hecht, een klasgemiddelde kunstmatig beïnvloeden. Klasgemiddeldes zijn wat mij betreft vooral voorbehouden voor schoolteams om er hun pedagogisch-didactisch handelen op af te stemmen.

Pohlmann lijkt net als zijn partijgenoot Francken te dwepen met zogenaamde elitescholen. Wat ik een aantal van dit soort scholen durf te verwijten, is dat ze die hoge ambities vooral koesteren voor de sterkere leerlingen.

Gelukkig zetten de meeste scholen in Vlaanderen hun deuren open voor alle kinderen, houden ze deze kinderen aan boord gedurende hun volledige onderwijstraject, voeren ze geen verdoken uitsluitingsbeleid en hanteren ze geen ontradingsmechanismes met ouders zodat ze hun kinderen elders gaan inschrijven. Maar de uitdagingen zijn groot en schoolteams verdienen meer ondersteuning.

De Vlaamse overheid heeft de plicht om scholen te versterken die kansen geven aan iedereen. Aan kinderen met leerproblemen en aan jongeren met een moeilijke thuiscontext. Aan kinderen uit gezinnen die het financieel moeilijk hebben en aan anderstalige jongeren. Aan de primussen van de klas en aan de zwakkere presteerders enzovoort. De Vlaamse overheid moet niet toelaten dat scholen allerlei mechanismes hanteren omdat ze geen afspiegeling van de maatschappij willen zijn. Zoiets noemt men uitsluiting en discriminatie.

Gaan we polarisatie, discriminatie en uitsluiting fundamenteel betonneren in ons Vlaams onderwijs? Of willen we onderwijs inzetten als een krachtige hefboom om onze maatschappij te versterken en alle kinderen en jongeren boven zichzelf te laten uitstijgen?

We hebben de keuze. Gaan we polarisatie, discriminatie en uitsluiting fundamenteel betonneren in ons Vlaams onderwijs? Of willen we onderwijs inzetten als een krachtige hefboom om onze maatschappij te versterken en alle kinderen en jongeren boven zichzelf te laten uitstijgen? Wat mij betreft is die laatste mogelijkheid cruciaal wanneer we Vlaanderen willen uitbouwen tot een welvarende regio. Overtuigd zijnde dat alle kinderen en jongeren evenwaardig zijn, is het wat mij betreft dan ook zonneklaar dat de volgende Vlaamse regering fors zal moeten investeren in een ‘masterplan kwalitatief onderwijs’ (MKO). Want voor deze belangrijke opdracht moeten we schoolteams veel beter ondersteunen dan wat nu het geval is.

Stop met het schofferen van zoveel schoolteams die dag in dag uit, vaak met te weinig structurele ondersteuning voor de torenhoge uitdagingen, kinderen en jongeren maximaal boven zichzelf laten uitstijgen.

Stop met die valse tegenstelling tussen ambitieuze en niet-ambitieuze scholen en polariseer Vlaanderen niet met het declameren van uw simpele onderwijsrecepten: Plus est en vous, meneer Pohlmann!