Peumans: ‘Vlaams Parlement kan zelf pensioenleeftijd verhogen’

Als de parlementen het niet eens raken over een verhoging van de parlementaire pensioenleeftijd tot 67 jaar, dan moet het Vlaams Parlement die verhoging maar zelf forceren. Dat zegt voorzitter van het Vlaams Parlement Jan Peumans (N-VA)

Vlaams Parlementsvoorzitter Jan Peumans (N-VA) zat vanmorgen samen met de voorzitters van de andere parlementen. Daarin kwam ook de verhoging van de parlementaire pensioenleeftijd naar 67 jaar ter sprake. Daarover is in principe al een akkoord, al moeten de details van de regeling nog uitgewerkt worden. Precies daar blijft het schoentje knellen.

‘Voor mij ligt dat allemaal niet zo moeilijk, voor anderen ligt het blijkbaar wel moeilijk,’ zei Peumans in Villa Politica. Wie die anderen zijn, wou Peumans niet kwijt. ‘We moeten proberen tot een redelijk compromis te komen, en daar zijn we mee bezig. Sommigen willen dat er een uitzondering komt. Moeten die er komen, wat zijn die uitzonderingen? Dat moeten we bespreken.’

Er komt nu een nieuwe overlegronde hierover, al zegt Peumans dat die eigenlijk niet nodig is. ‘Het Vlaams Parlement kan dat perfect alleen beslissen, maar wij doen dit uit solidariteit met de andere parlementen. We hebben in november een nieuwe vergadering, dan moeten we eruit geraken. Geraken we er niet uit, dan moet iedereen maar zijn conclusies trekken.’

‘Wat geldt voor de werkende Vlaming, geldt ook voor politici’

Voor N-VA-fractieleider Matthias Diependaele is het zonneklaar: die verhoging van de pensioenleeftijd moet er snel komen. ‘Wat geldt voor de werkende Vlaming, geldt ook voor politici. Langer werken wordt dus de norm en gunstregelingen moeten tot het verleden behoren. Het is glashelder dat de principes die bij de pensioenhervorming zijn ingevoerd voor alle Vlamingen, ook gelden voor de parlementsleden.’

Volgens Diependaele gaat het vooral om een communautaire tegenstelling. ‘Het is geweten dat Jan Peumans en Siegfried Bracke al maanden trekken en sleuren om vooruitgang te boeken in dit dossier, maar dat het zeer moeilijk is om de Franstaligen daarvan te overtuigen en mee te krijgen in deze hervormingen.’

(SK)