Peter De Roover zit na 25 jaar Vlaamse Beweging weer tot over zijn oren in de partijpolitiek. Uiteraard bij N-VA. Een uitgebreid gesprek over de dennenboom van Hugo Schiltz, de Porsches van de PS en empathie met het Vlaams Belang.
Dit intervier met Peter De Roover verscheen bij zijn overstap naar de N-VA, in februari 2014.
De Roover werd vandaag 21 januari 2016 verkozen tot nieuwe fractieleider van de N-VA in de Kamer, als opvolger van Hendrik Vuye.
Herlees ook het portret dat Knack maakte van Peter De Roover: ‘Ik zal mijn mond niet houden en Bart weet dat’
An offer you can’t refuse. Voor minder zou hij het niet doen, verkondigde Peter De Roover de laatste dagen. De voorbije 25 jaar is de erevoorzitter van de Vlaamse Volksbeweging bij elke verkiezing door partijen aan de mouw getrokken. Hij was naar eigen zeggen allang parlementslid geweest als hij het zelf maar had gewild, maar verkoos zijn onafhankelijkheid te behouden. Tot bekend geraakte dat De Roover op de derde plaats van de N-VA-Kamerlijst in Antwerpen zou staan. Aan de vooravond van de zogenaamde moeder aller verkiezingen bleek dat aanbod te mooi om te refuseren.
‘In ben van kindsbeen af gefascineerd door politiek’, vertelt Peter De Roover. ‘Ik tekende kaarten met arrondissementen, vond partijen uit, vormde regeringen, verdeelde zetels. Dan bepaalde ik met de dobbelsteen hoeveel zetels elke partij veroverde. Ik moet wel zeggen dat regeringen zeer snel vielen: het moest nu eenmaal vooruit gaan. Achteraf gezien had ik er gewoon een gezelschapsspel van moeten maken.’
Is de derde plaats op de Antwerpse Kamerlijst een offer you can’t refuse?
Peter De Roover: ‘Ik besef dat ik bij sommigen minder invloed zal hebben omdat er N-VA op mijn hoofd staat. Dat moest gecompenseerd worden. De rol die ik bij N-VA zou krijgen, moest nuttiger zijn dan wat ik al die tijd binnen de Vlaamse Beweging heb gedaan. Ik ben te oud geworden om nog als een Don Quichot op een paard het parlement te gaan bestormen.’
Die compensatie: is dat een zo goed als zeker parlementair mandaat? Of meer nog: een ministerpost?
De Roover: ‘Ik heb Bart De Wever eerst een zetel aangeboden. In mijn salon, toen hij kwam praten.’
Er is u niets beloofd?
De Roover: ‘Ik denk niet dat de N-VA mij binnenhaalt om minister te worden en evenmin denk ik dat ik uit ministerhout gesneden ben. Maar volgens De Wever kan ik een belangrijke rol spelen in de partij.’
Hij heeft u nodig?
De Roover: ‘Dat heeft hij min of meer gezegd, ja. Postjes en geld spelen voor mij geen rol. Als ik nog iets meer dematerialiseer, stijg ik op. Ik hoef echt geen minister te worden, dit is al gek genoeg.’
Wat zal uw rol zijn binnen de partij?
De Roover: ‘Bij N-VA zitten wellicht gemiddeld meer naïeve mensen dan bij andere partijen, en daar mag u me ook bijrekenen. Dat vind ik nu net zo aantrekkelijk. Ik denk dat ik op politiek-strategisch vlak echter ook wel mijn duit in het zakje kan doen.’
Uw laatste ervaring met de partijpolitiek dateert toch ook al van 25 jaar geleden, toen u de Volksunie verliet?
De Roover: ‘Ik weet inderdaad niet welk formulier ik moet invullen om een parlementaire vraag te stellen, maar ik zal niet opschrikken van de politique politicienne. Als jonge twintiger heb ik bij de Volksunie een snelcursus ‘politiek met kleine p’ gekregen. De verruimingsoperatie van Jaak Gabriëls en Hugo Schiltz heeft mij zodanig ‘getraumatiseerd’ dat ik bijna 25 jaar ben weggebleven van partijpolitiek. Ik was bang geworden van mijn eigen partij. Maar ik ben altijd wel in de periferie van de partijpolitiek gebleven.’
Lijken Hugo Schiltz en Bart De Wever op elkaar?
De Roover: ‘Het verschil tussen De Wever en Schiltz is dat De Wever verbaasd is over wat hem overkomt. Schiltz had de indruk dat hij geboren was om geschiedenis te schrijven: die vond het normaal dat hij zoveel electoraal succes had. De Wever dacht dat hij de geschiedenis hoogstens zou beschrijven. Schiltz was dan ook een dennenboom: onder hem groeide niets, hoogstens wat mossen en zwammen. Maar zeker geen andere bloemetjes.’
Hoe zit het met de fauna en flora onder Bart De Wever?
De Roover: ‘Dat weet ik niet precies, ik ben geen intimus.’
Weet hij welk vlees hij met u in de kuip heeft? U hebt de reputatie geen blad voor de mond te nemen.
De Roover: ‘Ik heb hem gevraagd of hij toch wist dat hij een ambetante mens binnen nam. Hij zei van wel. In de geschiedenis wordt de rol van de hofnar zeer onderschat. Zonder hofnar groeit iedereen verkeerd. Ik zal dus alleszins mijn mond niet houden. Bart weet dat.’
Loopt de N-VA dan het risico verkeerd te groeien?
De Roover: ‘Dat weet ik nog niet, maar de kans bestaat natuurlijk altijd dat het aantal kritische mensen rond De Wever schraler wordt, omdat sommigen misschien minister willen worden. Heel veel mensen zien in hem de maatstaf van wat goed en slecht is. Dat was bij Schiltz ook zo, maar evengoed bij Guy Verhofstadt en Steve Stevaert.’
U bent niet bang alleen te komen te staan in de partij?
Peter De Roover: ‘Als ik in een minderheid terecht kom omdat ik zeg wat ik zeg, dan is dat maar zo. Bij de deliberaties op school zal ik ook nooit zwijgen als het de verkeerde richting dreigt uit te gaan. Ik heb dat van ons moeder. Vandaar ook dat ik het aantal vrienden nooit met kruiwagens heb binnengehaald. Anderzijds ben ik nog nooit echt teleurgesteld in degene die ik vriend noem. En omgekeerd is dat ook zo, mag ik hopen.’
Een van die vrienden is Jan Jambon. Vreest u niet dat die vriendschap onder druk komt te staan in de partijpolitiek?
De Roover: ‘In de Vlaamse Volksbeweging hebben we lang genoeg samengewerkt om elkaars mankementen te kennen. Ik heb auto’s versleten naast Jan. Hij kwam mij altijd kwam oppikken als we gingen spreken. We moeten onze eerste ruzie nog hebben. Maar die komt er, hoor. (lacht)‘
Nochtans zegt men wel eens dat je in de politiek geen vrienden kan hebben en al zeker niet in de eigen partij.
De Roover: ‘Niet akkoord. Er is natuurlijk de algemene regel dat je met sommige partijgenoten geen vijanden meer nodig hebt. Of dat bij de N-VA ook zo is, zal ik de komende tijd wel ondervinden. Het is overigens ook een misvatting dat je per se moet overeen komen met iemand omdat hij in dezelfde partij zit, en omgekeerd. Zo kom je in de Vlaamse Beweging wel eens eikels tegen, en ken ik heel sympathieke belgicisten. Met Dave Sinardet heb ik eens twee uur in de wagen gezeten. Na afloop waren we het eens dat we het over alles oneens zijn. Toch kan ik hem best pruimen.’
Is het om die reden ook dat u zich nooit al te scherp uitliet tegen het Vlaams Blok/Belang?
De Roover: ‘Ik kon dat als VVB’er niet doen omdat wij koppig vasthielden aan het pluralisme in de Vlaamse Beweging. Allen samen voor de Vlaamse onafhankelijkheid, en wat je daarnaast dacht was onze zaak niet. Laat me duidelijk zijn: had ik er ook maar een greintje zin in gehad, dan was ik al 25 jaar parlementslid voor het VB. Maar al van in mijn studententijd wist ik dat de overtuigingen van Filip Dewinter de mijne niet zijn – daarvoor heb ik genoeg pinten met hem gedronken.’
Had u het er dan niet moeilijk mee dat extreemrechts bijna 30 jaar lang uw ideologie kaapte?
De Roover: ‘De arena waarin we elkaar bevechten, met als enige wapen de argumentatie, kan niet vol genoeg zijn. Daarom had ik bij Doorbraak ook nooit een probleem om belangrijke Vlaams Belangers te interviewen of opiniestukken van hen te publiceren. Net zoals we ook opinies van Kif Kif en de belgicistische BEB opgenomen hebben.
Ik probeer wel empathie op te brengen voor iedereen, ook voor Vlaams Belangers. Je moet hen toch proberen begrijpen? Een tijd geleden stond in De Morgen het verhaal van een man van Afrikaanse afkomst die Antwerpen ontvlucht was voor het racisme. Dat verhaal mag verteld worden. Maar hoeveel autochtonen zijn er niet uit Borgerhout gevlucht? Ik begrijp dat die mensen bang zijn, maar ben het niet met hen eens in hun politieke besluiten die ze daaruit trekken. Toch weiger ik een officiële geloofsbelijdenis af te leggen om mezelf te verlossen van het etiket cryptofascist. Ik doe geen ingangsexamen voor de hal van de fatsoenlijken.’
Waar ligt dan juist het verschil?
De Roover: ‘Ik wil wél binnen geraken. Toen Karel Dillen nog voorzitter was van het Vlaams Blok, cultiveerde hij dat hij niet binnen wilde. Een van zijn boeken heet niet voor niets Wij, marginalen. Daarin herken ik me niet, maar ik herken me ook niet in wie koste wat het kost binnen wil. Dat is erg N-VA, dunkt me: we willen binnen, maar onder voorwaarden.’
En die zijn?
De Roover: ‘Ik volg de Baert-doctrine: we mogen niet achteruit gaan, volgende stappen mogen niet verhinderd worden en we gaan de goede richting uit. Geen staatshervorming was dus beter geweest dan deze zesde. Daar zit manifeste achteruitgang in. De financieringswet bijvoorbeeld, die is enorm ingewikkeld gemaakt. Wij hebben vroeger de modellen van de Toshiba Boys nagemaakt en konden alles narekenen. Dat kan nu niet meer. Vandaar dat geen enkele politicus die financieringswet aanvalt: het is te ingewikkeld om uit te leggen.’
Als u de keuze had tussen een efficiënt gestructureerd België en een inefficiënt Vlaanderen, wat kiest u dan?
De Roover: ‘Wat een belachelijke vraag. Vlaanderen is niet in te ruilen voor een efficiënt België. Vlaanderen kan slecht bestuurd worden, maar dan moet de kiezer dat sanctioneren. België ís echter een optelsom van twee democratieën en dus bestaat er in het beleid geen directe vertaling van de verkiezingsuitslag. Niet in Vlaanderen, niet in Wallonië. Er wordt wel eens gezegd dat de Franstaligen dit land leiden, maar dat is niet waar. Zij die het status quo verdedigen, hebben de controle. En dikwijls zijn dat de Franstaligen.
Het Vlaams stemgedrag is door de tijd heen altijd significant anders geweest dan het Waalse. Wallonië krijgt een veel te rechts beleid, en wij krijgen een veel te links beleid: dat is de Belgische ziekte. De PS is de grootste hinderpaal om Wallonië socialistisch te leiden: ze fulmineert tegen het fascistische en neoliberale Vlaanderen, maar ze wil het wel ook absoluut aan boord houden. Als Vlaams-nationalisten zeggen wij aan de PS: jullie krijgen Wallonië, het gebied waar jullie sterk staan. En wij nemen het gebied waar zij zwak zijn. Hoe democratisch kan een aanbod zijn?’
Wat moet er met Brussel gebeuren?
De Roover: ‘Ik vind dat N-VA een lovenswaardige inspanning doet: we doen het toch samen, en geven de Brusselaars de keuze. Wij claimen Brussel niet en we trekken ons ook niet terug.’
Moet de Vlaamse Beweging zich volgens u opheffen, zoals Bart De Wever eind 2012 suggereerde?
De Roover: ‘(schertsend) Nu ik weg ben, ben ik het helemaal eens met hem. Maar nu ernstig: ik verwijt hem het gebrek aan nuance van die uitspraak. Ik zeg ook wel eens dat ze voor mijn part alle gazetten mogen afschaffen. Alleen zeg ik dat niet wanneer ik met een journalist in een taxi zit. Ach, het is ook de reden waarom ik De Wever zo graag heb. De Vlaamse Volksbeweging mag schoppen krijgen, maar dan moet de N-VA ook kunnen incasseren. Als grote verdediger van de hofnarren van deze wereld lijkt me dat logisch.’
Waar staat u op socio-economisch vlak voor?
De Roover: ‘Als iemand op een receptie ‘liberaal’ roept, kijk ik niet om. Ik ben voor ondernemerschap, omdat ik zelf ondernemer ben – alleen heb ik nooit een bedrijf opgestart. Alleen kan het niet de bedoeling zijn dat je als N-VA enkel een bepaalde klasse vertegenwoordigt.’
Voka mag jullie baas niet zijn?
De Roover: ‘(gniffelt) Inderdaad. Voka heeft een belangrijke stem, maar mag de baas niet zijn. We moeten ervoor openstaan, maar het mag niet overheersen. Ik zag de Vlaamse Volksbeweging altijd als de vakbond van alle Vlamingen, zonder dat alle Vlamingen lid zijn. N-VA moet ook zaken verwezenlijken waar alle Vlamingen beter van worden.’
U zal niet moeten knokken om verkozen te geraken in het federaal parlement. Zijn er confrontaties waar u al naar uitkijkt?
De Roover: ‘Ik vind het wel interessant om met Franstaligen in een parlement te gaan zitten. Maar ik kijk er vooral naar uit om mijn rode Berlingo naast de Porsche van een PS’er te zetten op de parlementaire parking. Met Peter Mertens wil ik graag eens gaan eten, als hij daarvoor openstaat.’
In Knack van deze week leest u een uitgebreid portret van Peter De Roover.
Neem hier een supervoordelig abonnement op Knack.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
