De Orde van Franstalige en Duitstalige balies sluit zich aan bij het verzet tegen het opsluiten van kinderen in gesloten centra. ‘Opsluiting veroorzaakt bij kinderen gevoelens van angst die funest zijn voor hun ontwikkeling.’
‘Een enorme stap terug’, zegt advocaat Jean-Pierre Buyle, voorzitter van de orde van Franstalige en Duitstalige balies, aan de telefoon. Hij heeft het over de family units, aparte gezinswoningen op het domein van het gesloten centrum 127 bis in Steenokkerzeel, waar sinds juli migrantenkinderen met hun ouders kunnen worden opgesloten in afwachting van hun repatriëring.
‘Tussen 1999 en 2009 heeft België duizenden kinderen opgesloten. Ons land is daarvoor driemaal veroordeeld door het Europees Hof voor de Rechten van de Mens. Opsluiting veroorzaakt bij kinderen gevoelens van angst die funest zijn voor hun ontwikkeling. Als gevolg van die veroordelingen heeft de regering in 2008 open terugkeerhuizen gecreëerd voor migrantengezinnen die op hun uitzetting wachten.’
In wat voor een samenleving leven we, waar kinderen worden opgesloten alleen vanwege de administratieve status van hun ouders?
Maar volgens de regering-Michel is opsluiting soms een noodzakelijk kwaad voor uitgeprocedeerde migrantengezinnen die weigeren terug te keren: 38 procent van de gezinnen die tussen 2014 en 2017 in de terugkeerhuizen verbleven zou de benen hebben genomen en in de clandestiniteit zijn verdwenen.
‘Staatssecretaris voor Migratie Maggie De Block (Open VLD) heeft in 2012 de terugkeerhuizen nog een succes genoemd’, reageert meester Buyle. ‘Ze zei ook dat ze liever een kwart van die gezinnen van de radar zag verdwijnen, dan kinderen te moeten opsluiten. Betere begeleiding – nu zijn er slechts 9 coaches voor 168 personen – zou dat verdwijnpercentage zeker doen dalen.’
Meester Buyle vindt het zuur dat de Belgische volksvertegenwoordiging ook in juli een resolutie heeft aangenomen waarin wordt opgeroepen om respect voor kinderrechten tot richtsnoer te maken in het Belgische buitenlandbeleid. ‘Geef dan eerst zelf het goede voorbeeld.’
‘Vergeet niet dat centrum 127bis net naast de luchthaven ligt’, vervolgt hij. ‘Om de vijf minuten stijgt daar een vliegtuig op. De geluidsoverlast is zodanig dat kinderen niet buiten kunnen spelen. Die geluidsoverlast alleen al is voldoende voor een veroordeling door het Europees Hof. Dat heeft Frankrijk in 2016 ondervonden.’
Van zijn Vlaamse tegenhanger, de Orde van Vlaamse Balies, heeft hij in dit dossier nog niets vernomen. ‘Ziedaar misschien een communautair verschil’, zegt Buyle. Maar hij gaat zijn Vlaamse evenknie wel uitnodigen om hem te vergezellen op inspectiebezoek aan de family units in september. Als die inspectie ook maar enige twijfel oproept, zullen de Franstalige advocaten niet aarzelen om opnieuw naar het Europees Hof voor de Rechten van de Mens te stappen. ‘In wat voor een samenleving leven we, waar kinderen worden opgesloten alleen vanwege de administratieve status van hun ouders?’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
