Kris Van Dijck (N-VA) eindigt 11 juli dan toch niet als Vlaams Parlementsvoorzitter. De Kempenaar begon vorige week al te wankelen, maar struikelt nu finaal. De feiten voltrokken zich allemaal in en rond het Brusselse stadhuis. Een reconstructie van de val.
En toen was het de beurt aan Kris Van Dijck (N-VA). De prachtige gotische zaal van het Brusselse stadhuis zit tot de nok gevuld met de beau monde van de Vlaamse, maar ook Belgische politiek. Premier Charles Michel (MR), minister-president Liesbeth Homans (N-VA), diplomaten van allerlei allooi, allen zijn ze aanwezig op een van de traditionele hoogtepunten van de Vlaamse feestdag: de jaarlijkse toespraak van de voorzitter van het Vlaams Parlement.
De fine fleur heeft zojuist een toespraak van PS-burgmeester Philippe Close achter de kiezen. De Vlaamse rockgroep De Mens mocht ook aanschuiven. ‘Met m’n valse tulpen stond ik voor je deur / Je zei: liegen is lelijk maar het geeft je wel kleur‘, zong frontman Frank Vander linden onder meer.
Maar toen dus Van Dijck. De Vlaams Parlementsvoorzitter die zijn start compleet had gemist door een dronken ongeval in zijn thuisgemeente Dessel. ‘Dit moest de mooiste week uit mijn leven worden’, verzuchtte de Kempenaar al in De Tijd. In Knack klonk het zo: ‘Crisissen zijn soms opportuniteiten. Zowel op maatschappelijk, als op persoonlijk vlak.’
Het voorval had vóór de ceremonie al hier en daar voor hilariteit gezorgd bij sommige genodigden. De meeste kwinkslagen van de lacherige politici gingen over de receptie, die na de toespraak zou plaatsvinden op het binnenplein van het stadhuis. ‘Zou Van Dijck van een pintje nippen, of het toch maar bij water houden?’, klonk het samengevat meermaals.
De voorzitter was nog niet goed en wel begonnen met zijn toespraak, of de gezichten van de verzamelde persmeute – achteraan de zaal opgesteld – lichtten op door het licht van hun smartphones. Op het ogenblik dat Van Dijck opnieuw publiekelijk door het stof gaat door vooraan de zaal te wijzen op zijn ‘verantwoordelijkheid’ en over het feit dat hij de ‘klok niet meer kan terugdraaien en zal boeten’, komt de nekslag voor de prille carrière van de voorzitter.
Luttele minuten voor de toespraak van Van Dijck had online medium P Magazine immers het verhaal naar buiten gebracht over de vermeende sociale fraude die hij gepleegd zou hebben als een gunst voor zijn minnares, die tevens als prostituee werkt. Het magazine had de moeite niet genomen om Van Dijck of Kris Peeters (CD&V), aan wie Van Dijck e-mails zou hebben gericht, vóór publicatie te horen. Het opzet was duidelijk: het artikel moest Van Dijck treffen nog tijdens zijn reeds besmeurde moment de gloire.
Niet alleen de journalisten, ook de N-VA-toppers hebben het al snel door. Ze staan dan ook klaar om meteen na de laatste tonen van de Vlaamse Leeuw Kris Van Dijck apart te nemen en hem niet de confrontatie te laten aangaan met de buitenwereld.
Bart De Wever
En zo komt het dat de genodigden op de binnenplaats van het Brusselse stadhuis Kris Van Dijck niet meer te zien krijgen. Geplande televisie-interviews worden afgezegd. Een Terzake-reporter die Van Dijck probeert te onderscheppen op weg naar zijn wagen wordt geen blik gegund.
De binnenplaats baadt ondertussen in een hallucinante sfeer. Terwijl obers de aanwezigen volgens het boekje cava en hapjes voorschotelen, is er maar één gespreksonderwerp. Een Kamerlid dat nog niet op de hoogte is, wordt berispt door een bevriende kabinetschef. ‘Je moet wel je WhatsApp lezen, he!’
De N-VA’ers doen er dan weer het stilzwijgen toe. Een zichtbaar bloednerveuze Pol Van Den Driessche slaat de vragen van journalisten in de wind. Andere N-VA-parlementsleden weten van niets (of doen alsof). En als ze al op de hoogte zijn van het verhaal, willen ze er niets over kwijt.
Maar toen was Van Dijck dus al verdwenen.
Terwijl de receptie ter ere van de Vlaamse hoogdag ten einde loopt, zitten de N-VA-toppers op een andere locatie samen om over het lot van Van Dijck te spreken. Maar iedereen weet eigenlijk dan al: zijn positie is onhoudbaar. Al was het maar om de ‘sereniteit van het ambt’ te vrijwaren.
Er werden al enkele vraagtekens geplaatst bij de dienstreis van voorzitter Bart De Wever naar Colombia in volle formatieperiode. De vraag is maar of hij zich gelukkig prijst, dan wel vervloekt, niet in het land te zijn tijdens een van de meest spraakmakende gebeurtenissen voor een N-VA-topper.
Een aanwezige CD&V’er vergelijkt het voorval met het schouwspel rond de Antwerpse jood Aron Berger, wiens onbereidheid om vrouwen de hand te schudden nationaal nieuws werd in 2018. Berger nam ook ontslag toen Gazet Van Antwerpen vlak voor een geplande persconferentie wereldkundig maakte dat de CD&V-kandidaat niet lang voordien schuldig was bevonden aan diefstal.
Maar een lokale verkiezingskandidaat is de Vlaamse Parlementsvoorzitter natuurlijk niet. Dat dit gebeurt op een van de hoogdagen van het Vlaams-nationalisme, moet pijn doen voor iedereen die de symboliek van 11 juli een warm hart toedraagt. De post van parlementsvoorzitter, die meestal voorbehouden is aan de meest ervaren politici, is gewoonlijk een baken van stabiliteit. Nu staat het in het middelpunt van een ongeziene controverse.
Tussen de toespraak van Van Dijck en het uiteindelijke ontslag rond 14u30 zat zo’n drie uur. Zoveel tijd is nodig om een parlementaire carrière van maar liefst 24 jaar om zeep te helpen. De Kempenaar zit al sinds 1995 in het Vlaams Parlement en is een immens populaire burgemeester in Dessel. Ter illustratie: bij de laatste lokale verkiezingen haalde hij meer dan 51 procent van de stemmen. Het voorzitterschap van het parlement moest de bekroning zijn van die jarenlange inzet.
Crisissen zijn soms opportuniteiten. Soms.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
