Onthoofd de N-VA!

Schiet niet op de boodschapper maar brengt fundamentele wijzigingen aan het systeem.

In de oudheid werden bij de Grieken de boodschapper van slecht nieuws onthoofd. Meestal hield de slechte tijding de melding in van een verloren oorlog of veldslag. Eigenaardig genoeg was het niet de generaal die de oorlog of veldslagverloren had die het gelag betaalde maar de gewone soldaat boodschapper. Tijden veranderen blijkbaar niet.

De laatste weken maken we een identieke situatie mee. Bijna wekelijks komen nieuwe schandalen rond de Dexia-Belfius-ACW saga naar buiten. Hierbij zit het ACW als een spin in een web te wachten om de Belgische belastingbetaler niet alleen een dodelijk beet toe te brengen maar naderhand volledig uit te zuigen, zo lijkt het.

Stokebrand van dienst is de N-VA die een paar weken geleden het vuur aan de lont stak door de juridische constructie rond de winstbewijzen van het ACW in Belfius als onwettig te bestempelen. Inmiddels werd zowel een gerechtelijk onderzoek als een onderzoek door de BBI opgestart . Maar het bleef hier niet bij. Nog geen week later bleek dat het ACW een nogal lucratieve deal had afgesloten met Belfius. Het ACW had hierbij de centen van heel wat van haar leden, die tevens Belfius-klanten zijn, als pasmunt gebruikt om Belfius tot enige generositeit te bewegen.

Vandaag bleek dan weer dat het ACW niet alleen lobbyde bij de regering Leterme om haar coöperanten – lees aandeelhouders – uit de wind te zetten bij de nationalisatie van het quasi failliete Dexia maar dat zij de regeling schreef, uitprintte en kant en klaar aan de ministerraad liet voorleggen. De ganse regeling zou van A tot Z uitgewerkt geweest zijn door het ACW waarbij enkel de handtekening van de minister onder het KB niet van het ACW afkomstig zou zijn. Maar zelf over dit laatste kan men tegenwoordig niet zeker meer zijn.

Feit is dat het christelijke middenveld zwaar onder vuur ligt. Het ACW en haar dochterverenigingen als het ACV, CM, OKRA, KWB, KAV, KAJ, … meenden in de jaren ’90 en begin jaren ’00 mee te moeten surfen op de golven van het neoliberalisme en de weldaden van de vrije markt en de beurs. De sky is the limit en zelf boven god is er nog ruimte voor wat extra dividend zo meende de ACW top. Dat ze hiermee hun ganse hebben en houden op het spel zette was ondergeschikt aan het snelle gewin. Het was dan ook kwaad wakker worden wanneer in 2007-2008 bleek dat naast een financiële hemel er ook een financiële hel bestaat en daar was het ACW via haar huisbank Dexia inmiddels in beland. ‘Sauve qui peut’ was van dan af het credo van het ACW met alle gevolgen van dien.

Met verbazing lees ik de afgelopen dagen commentaren vanuit vooral de christelijke progressieve hoek die de N-VA bestempelen als de baarlijke duivel en ja hoor ook de jaren ’30 worden er weer bijgesleurd. In een eerder opiniestuk liet ik reeds hierover mijn licht schijnen. Wie denkt zo de steile electorale klim van de N-VA te kunnen stoppen is er aan voor de moeite. Men moet geen politiek genie zijn om te weten waarom. De N-VA legt namelijk de vinger op de wonde. Zij duidt aan wat er allemaal verkeerd loopt in dit land en krijgt hierdoor meer electorale appreciatie dan ze zou verdienen met haar vooral Vlaams-nationalistisch en sociaal economisch neoliberaal programma. De kiezer is niet zo dom als menig toppoliticus veronderstelt en het Vlaams electoraat is niet opeens massaal Vlaams-nationalistisch geworden maar zij is het gefoefel en gekonkel van de traditionele politieke partijen en hun zuilverenigingen kotsbeu. ‘Pas plus pas moins’ zoals ze in het schoon Vlaams zeggen.

Daarom, schiet niet op de boodschapper maar brengt fundamentele wijzigingen aan het systeem. Sla mea culpa en ga met de grove borstel door de bestuursposten, zorg dat het postjespakkerij en cumularderij onmogelijk wordt gemaakt en gebruik de ACW ministers in de diverse regeringen niet langer als handpoppen. En bovenal investeer voortaan conform de normen en waarden die je aan anderen meent te moeten opleggen.

Voor dit alles is duidelijk een rol weggelegd voor de basismilitanten van de middenveldverenigingen die de macht hebben hun bestuurders de laan uit te sturen. Laat de basisdemocratie weer werken. En zweer vooral het hyperkapitalisme af. De weg naar de hemel als christelijke werknemersbeweging ligt duidelijk niet bij ongebreideld geld verdienen, dit is nu toch duidelijk genoeg geworden.

Het ACW is zo vervreemd van haar christelijke basisbegrippen dat ze zelf niet meer inziet dat juist berouw tonen en vergeving krijgen diep christelijke deugden zijn. Een katharsis van het ACW dringt zich dan op.

En dit alles zal uiteindelijk niet nodeloos zijn. Geen volk is namelijk vatbaarder voor zij die berouw tonen dan het Vlaamse. Het zit namelijk diep ingebakken in onze katholieke genen. Enkel zo kan het middenveld de strijd en de harten van haar vele tienduizenden vrijwilligers en militanten herwinnen. Doe het nu en doe het grondig of het is manifest te laat.