Noémie Wolfs is zangeres. Zopas verscheen haar nieuwe album Wild at Heart.
Welk nieuws heeft u recent bang of boos gemaakt?
Welk nieuws níét, tegenwoordig? Op aanraden van mijn therapeut probeer ik zo weinig mogelijk te kijken. Ik volg het wel – ik wil uiteraard niet wereldvreemd worden – maar met een stevige filter.
Hebt u een concreet idee of voorstel om de wereld te verbeteren?
Laat iedereen in zijn eigenwaarde. Mensen die moorden voor iets als religie, of aanstoot nemen aan de lgbtq+-gemeenschap: ik snap het echt niet.
Wat is uw grootste prestatie?
Ik ben blij en trots dat ik van mijn hobby mijn beroep heb kunnen maken. Ook jaren na het afscheid van Hooverphonic sta ik er als zangeres, een voorrecht.
Hebt u al eens overwogen om te emigreren?
Een exacte timing is er nog niet, maar op een dag vertrekken mijn lief en ik naar Italië.
Aan welke jeugdherinnering bent u het meest gehecht?
Mijn zus en ik hebben een heerlijke kindertijd gehad. En we hebben het grote geluk dat mijn ouders heel veel filmden. Ik kom uit de gsm-loze generatie, dus dat gebeurde nog met zo’n handycam. Mijn vader heeft die cassettes een paar jaar geleden laten digitaliseren. Wat een rijkdom.
Doet u iets bijzonders voor het milieu?
Er is altijd ruimte voor verbetering. We recycleren en hebben maar één auto – binnenkort zelfs een elektrische. Maar we blijven wel het vliegtuig nemen.
Wat is het ergste wat u over uzelf op sociale media hebt gelezen?
Lang geleden, toen ik nog bij Hooverphonic zong, was er iemand die consequent bleef beweren dat ik vroeger op school een echte bitch was. Geen idee wie daarachter zat. Maar zulke bagger lees ik allang niet meer.
Praat u weleens tegen uw huisdier?
Heel de tijd. Met Jos, onze hond en al tien jaar een van mijn allerbeste vriendinnen.
Hebt u ooit al eens een zelfhulpboek gelezen?
Nee, ook al hebben veel mensen me dat ooit aangeraden. Ik geloof wel dat ze kunnen werken, maar ik ben eerder een prater.
Welk kunstwerk – boek, film, muziek, schilderij… – heeft u het meest geraakt of gevormd?
Nighthawks van Edward Hopper. Dat schilderij sprak me als kind al aan en het blijft me inspireren, nu ook voor mijn nieuwe plaat. Zo’n desolate bar waar mensen zitten die ‘s nachts pas hun gedachten op een rij krijgen, omdat de wereld dan eindelijk vertraagt: heel herkenbaar.
Wat vindt u het moeilijkste aan de liefde?
Ze nooit vanzelfsprekend vinden.
Hoelang is het geleden dat u uw ouders hebt gezien?
Een week. Ik krijg vaak te horen dat mijn zus elke dag belt en ik nooit. Maar ik vind bellen vreselijk. Dus probeer ik vaak genoeg af te spreken.
Doet u iets bijzonders voor uw gezondheid?
Vroeger dacht ik dat de runner’s high een fabeltje was, maar ik voel me zelden zo gelukkig als wanneer ik de sportschool buitenstap. Verder probeer ik gezond te eten en ik ga naar een therapeut.
Zou u op de vlucht slaan als het oorlog wordt?
Als de wanhoop nabij is, zie ik me zeker in een gammel bootje stappen om de zee over te steken. Mensen hebben vaak harde meningen over vluchtelingen, maar hoe kun je oordelen als je het zelf niet hebt meegemaakt?
Wat hebt u geleerd in het leven?
Meer genieten. Van nature ben ik een pessimist en ik zal nooit helemaal ‘carpe diem’ worden. Maar het grote doemdenken probeer ik te vermijden.
