Voor een fototentoonstelling naar aanleiding van Wereldvluchtelingendag poseerden tien mensen met een vluchtverleden op hun favoriete plek in Gent. Een plek die ze tijdens de lockdown hard hebben gemist.
70 miljoen mensen zijn wereldwijd op de vlucht. ‘Dat is maar liefst 1% van de wereldbevolking. Stuk voor stuk mensen die hun hebben en houden hebben achtergelaten op zoek naar een beter leven. 3.200 van hen verblijven op dit moment in Gent’, vertelt Indra Versmesse van IN-Gent, een organisatie die zich inzet voor de integratie van nieuwkomers.
Ter gelegenheid van Wereldvluchtelingendag, op 20 juni, zette IN-Gent in samenwerking met de stad de foto-expo Overal en ergens op poten. ‘We wilden iets doen dat langer zou meegaan dan die ene dag, en we wilden de mensen achter de cijfers een gezicht geven en hun individuele verhaal laten vertellen’, zegt Versmesse.
De Krook
Fotograaf Francis Vergalle portretteerde tien mensen met een vluchtverleden op een plek in Gent die voor hen een bijzondere betekenis heeft. De 21-jarige Brandon Bonilla is één van hen. Anderhalf jaar geleden ruilde hij zijn leven in El Salvador voor een nieuw bestaan in België, een land dat hij nauwelijks kende.
‘Alles wat ik over België wist, had ik op het internet gevonden. Na korte passages in Brussel en Namen ben ik toevallig in Gent beland, en ik voelde meteen dat ik hier wilde blijven. Ik heb een tijd in het opvangcentrum voor vluchtelingen verbleven. Nu huur ik een huis met mijn vriendin, die mij een klein jaar geleden naar hier is gevolgd. Onze dochter kan ieder moment geboren worden.’
‘Mijn bijzondere plek in Gent? Daar moest ik niet lang over nadenken: bibliotheek De Krook. Sinds een vrijwilliger van het opvangcentrum me daar mee naartoe nam, ben ik er niet weg te slaan. Om boeken in het Nederlands te lezen is het nog iets te vroeg, maar ze hebben daar ook een ruim Spaanstalig aanbod. Ik leen boeken uit, of ik lees ter plaatse. Soms zit ik daar ook gewoon wat te genieten aan het water.’
Gevangene in eigen huis
‘Zomaar eens naar de bibliotheek gaan, in San Salvador kan dat niet. Zelfs overdag is het er niet veilig op straat. Dat ik ineens niet meer naar De Krook kon, tijdens de lockdown, dat viel me zwaar. Ik voelde me opnieuw een gevangene in mijn eigen huis, zoals in San Salvador. Ik was ondertussen gewoon geraakt aan de vrijheid om te kunnen gaan en staan waar ik wil, wanneer ik wil. Gelukkig heb ik in die periode ontdekt dat er ook e-books bestaan. Zo kon ik tenminste blijven lezen.’
‘Ook de cursus Nederlands die ik volgde, is gestopt omwille van corona. We hebben wel online lessen gehad, maar dat werkte voor mij niet zo goed. Nu ook die afgelopen zijn, is het wachten tot de lessen herbeginnen in september. Jammer, want ondertussen vergeet ik veel van wat ik geleerd heb.’
STAM
Ook Wazhma Haqiq uit Afghanistan poseerde voor de lens van Francis Vergalle. De vrouw van 37 is ondertussen twee jaar in ons land, samen met haar 11-jarige dochter. Zij was het die de favoriete Gentse plek van haar moeder, het STAM (Stadsmuseum) eerst ontdekte. ‘Ze was er met haar klas naartoe geweest en kwam razend enthousiast terug. Toen ik het museum met mijn leerkracht maatschappelijke integratie bezocht, had ik precies hetzelfde gevoel. Heerlijk vind ik het om mij daar te verdiepen in de Gentse en de Belgische geschiedenis.’
‘Jammer dat het museum zo lang gesloten bleef. Ik vond die hele lockdown een saaie boel, vooral in het begin. Ik ben graag onder de mensen. Ik doe vrijwilligerswerk als buddy voor nieuwkomers uit Afghanistan. Ineens verliepen die contacten enkel nog telefonisch, dat is toch niet hetzelfde. Ook mijn dagelijkse bezoekjes aan het fitnesscentrum heb ik gemist. Ik ben dan maar overgeschakeld op sportlessen op tv. Dat werkt ook als je genoeg zelfdiscipline hebt.’
Online onderwijs
‘Uiteindelijk heb ik in die lockdown wel mijn draai gevonden, en er zelfs de voordelen van ingezien. Tot half maart ging ik verschillende dagen per week naar school, om Nederlands te leren. Sindsdien zijn we overgeschakeld op online lessen, en nu schiet het leren voor mij veel sneller op. Ik heb zelfs tijd om extra oefeningen te maken.’
‘Wanneer mijn Nederlands goed genoeg is, zou ik hier graag mijn ingenieursstudies verderzetten. Mijn bachelordiploma heb ik in Afghanistan behaald en hier laten homologeren. In principe kan ik dus aan mijn master beginnen.’
‘Mijn dochter gaat nu weer twee dagen per week naar school, na een lange periode thuis. Ook zij heeft zich goed gered met het afstandsonderwijs. Ze vindt wel dat de vakantie dit jaar te vroeg komt, nu ze amper de tijd heeft gehad om met haar vriendjes samen te zijn.’ (lacht)
De fototentoonstelling in openlucht is nog tot 31 augustus vrij te bezichtigen aan de Schipperskaai in de Nieuwe Dokken. Meer info vindt u hier.
Up-to-date overzicht: alles wat u moet weten over de coronacrisis
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
