‘Net nu CDH zich herpakt, is Joëlle Milquet er plots de zwakke schakel’

‘Door een aaneenschakeling van misstappen of tegenslagen wordt Joëlle Milquet plots de zwakke schakel van de CDH’, schrijft Le Vif-journalist Olivier Mouton. ‘Maar de diva van CDH zal het politieke toneel nooit via een achterpoortje verlaten.’

De Franstalige minister van Onderwijs heeft een danteske week achter de rug waarin ons land het mikpunt van spot was van Europa. Ze voelt zich het doelwit van mensen met slechte bedoelingen. Op politiek vlak is de Franstalige diva verzwakt terwijl de CDH zich eindelijk aan het herpakken was.

Het Franstalige parlement houdt vandaag een noodvergadering. Een uitzonderlijke situatie voor een parlement waarvan het werkritme traditioneel nogal kalmpjes is. De parlementsleden moeten in alle haast een decreet goedkeuren om het schooljaar van duizenden leerlingen alsnog ‘geldig’ te verklaren. Dat is het gevolg van een onwaarschijnlijke soap van examenlekken van deze week. Het is een noodgreep waarmee de CDH-minister van Onderwijs haar hachje moet redden. Ze heeft waarschijnlijk nog nooit zo hard verlangd naar de grote vakantie…

“We zijn het mikpunt van spot in Europa”. Dat was de onverbiddelijke vaststelling kwam donderdag van Jean-Luc Crucke (MR), verbijsterd door de opvolging van incidenten. Het was ook te gek voor woorden: de examens geschiedenis voor het zesde middelbaar en de examens wetenschappen en moderne talen voor het tweede middelbaar lekten allemaal op de sociale media. Daarop volgde een reeks overhaaste annuleringen. De examenvragen zijn in het Franstalig onderwijs overal dezelfde.

Het resultaat was een potje paniekvoetbal dat eigenlijk maar een voordeel had: zoals nooit te voren hebben de leerlingen geamuseerd en geboeid krantenwebsites en nieuwsuitzendingen afgeschuimd om te horen wat er hen te wachten stond. Het was een live cursus burgerschap…

“Gezien de uiterste ernst van de situatie” heeft Joëlle Milquet een verklaring afgelegd “tegen onaanvaardbare gedragingen die niet zonder gevolg zullen blijven”. Daarbij heeft ze klacht neergelegd tegen X. Ze laat duidelijk verstaan dat ze zich geviseerd voelt door die herhaaldelijke kwaadaardige daden. Omdat ze het reilen en zeilen van de onderwijswereld, waarschijnlijk één van de meest conservatieve structuren in Franstalig België? Misschien.

Tenzij het om een politiek complot gaat? De minister is trouwens het voorwerp van een gerechtelijk onderzoek over de rekrutering van medewerkers in haar vroeger federaal kabinet van Binnenlandse zaken in 2014, in volle kiescampagne… Joëlle Milquet is gekwetst en verzwakt terwijl ze verzekert dat haar niets te verwijten valt, en hardnekkig beweert dat ze altijd perfect belangloos aan politiek gedaan heeft.

Toch wekt deze vrouw met briljant politiek inzicht ook irritatie op, zelfs tot in haar eigen rangen. De schuld ligt bij haar soms bitse attitude, en het feit dat ze voortdurend te laat komt. Dat is mede het gevolg van bijna twee decennia aan de top. Na een sterk voorzitterschap waarbij ze de CDH met de PS van Elio Di Rupo verbond en een harde ingesteldheid als federale vicepremier (“Madame Non”) en als minister van Binnenlandse zaken, staat ze nu aan het hoofd van het meest geduchte departement van de Franse gemeenschap. Na intermezzo’s van Marie-Dominique Simonet en Marie-Martine Schyns, werd ze er aangesteld om een diepe hervorming door te voeren.

Kortom: om voor de CDH de handen uit de mouwen te steken. Bovendien biedt ze als kopstuk van de partij een tegengewicht tegen Rudy Demotte in de regering. En ondertussen laat ze haar voorzitter Benoît Lutgen met rust, overbelast als ze is met haar dossiers.

Pseudoscholenstrijd

Tot hiertoe werkte de strategie ook al toonde Milquet zich soms weemoedig. Van het “pacte d’excellence” en het niet zittenblijven tot een reeks ideeën voor onderwijzers: haar goede wil was manifest aanwezig, ook al werd haar chaotische methode als storend ervaren. Tot in maart het arrest van het Grondwettelijk hof het debat over de lessen filosofie en het niet neutrale karakter van zedenleer in een stroomversnelling bracht. Dat alles met een zweem van pseudoscholenstrijd van de 21^ste eeuw.

Door die aaneenschakeling van misstappen of tegenslagen, naargelang het geval, wordt Joëlle Milquet plots de zwakke schakel van de CDH. En dat op het ergst mogelijke moment: de partij was zich de laatste tijd aan het herpakken door zijn verschillen met de coalitiepartner in de verf te zetten. De indruk dat de CDH zich na de vorming van de regionale coalitie helemaal aan de PS had vastgekleefd, was zelfs was zelfs lichtjes vervaagd. De socialisten verkneuteren zich tussen de regels: de Franstalige minister-president Rudy Demotte toont zich bezorgd om de “minister uit het vuur te halen”, zijn collega André Flahaut hekelt een “olifant in een porseleinkast”…

Cynisme bij MR

Bij de MR wordt er met een zekere dosis cynisme vrolijk gedaan over de dame en haar problemen die op negatieve wijze de media inpalmen. En bij de CDH? Sommigen beginnen geleidelijk aan te beseffen dat “Joëlle” toch eens zal moeten stoppen. Maar ten vroegste in 2019…

“Het is genoeg geweest met Milquet !” roept Crucke. In werkelijkheid is hij de enige die roept om ontslag zonder het met zoveel te woorden te zeggen. Zoals de zaken er nu uitzien staat de ministeriele verantwoordelijkheid niet rechtstreeks op het spel en niets zegt dat de rechtsprocedures geen muis zullen baren. De PS is niet klaar om haar los te laten: uit oprechte affectie maar ook omdat de partij in zijn nopjes is om een superminister te hebben die iets te danken heeft en verzwakt is in haar machtsverhoudingen.

De waarheid is dat sommigen al voor minder dan dat een stap opzij gezet hebben. Joëlle Milquet gaat integendeel nog meer energie aan de dag leggen om een structurele oplossing voor te bereiden om dergelijke lekken in de toekomst te vermijden.

Ondertussen zet ze haar hervormingen door. “Ik ben hier niet om de treinen te zien voorbij rijden, ik ben er om ze te besturen” zegt ze deze week in een interview met Vif/ L’Express. Mikpunt van Europa of niet, de diva zal het toneel nooit via een achterpoortje verlaten. Tenzij ze ertoe verplicht wordt…