‘Natuurlijk steunen wij de zorg met een noodfonds. En nee, dat is niet “staatsgevaarlijk”‘

‘Hoe leg je dat aan de bevolking uit, dat je op een tijdelijke begroting van 16 miljard euro geen 67 miljoen euro veil hebt voor acute noden in de zorgsector’, schrijft PVDA-voorzitter Peter Mertens na een woelige stemming gisteren in de Kamer. ‘De regering heeft géén meerderheid voor haar rechtse besparingsbeleid, en dat wordt nu pijnlijk duidelijk.’

Gisteren werd in de Kamer een amendement van de PVDA goedgekeurd om de komende twee maanden 67 miljoen extra te investeren in de zorgsector. Bij liberalen en N-VA brak meteen een lichte paniek uit. ‘Onverantwoord! Jullie hypothekeren de werking van de federale overheid!’ aldus Egbert Lachaert (Open VLD). En Peter De Roover (N-VA) waarschuwde zowaar dat de regering straks misschien de lonen van de ambtenaren niet meer zou kunnen uitbetalen.

En dat allemaal omdat de PVDA 67 miljoen euro van de begroting, die in ‘voorlopige twaalfden’ wordt gestemd, doorschuift naar een noodfonds voor de zorg. Dat is nog geen halve procent van de totale begroting.

Witte Woede

Dat het noodfonds er komt is de volle verdienste van de Witte Woede. Het water staat verplegers en zorgkundigen aan de lippen, in ziekenhuizen, kindercrèches en bejaardentehuizen. In ons land voert de Witte Woede al jaren acties, in juni kwamen ze elke dinsdag op straat. Woensdag nog ging de federale zorgsector in staking om hun eisen kracht bij te zetten. In heel Europa voert de sector trouwens acties, onder meer in Frankrijk, Duitsland, Polen en Groot-Brittanië. Omdat het Europese besparingsbeleid hard inhakt op de zorg. Gezondheid mag geen koopwaar zijn, en een ziekenhuis geen supermarkt.

De regering heeft géén meerderheid voor haar rechtse besparingsbeleid, en dat wordt nu pijnlijk duidelijk.

Het noodfonds, dat door het amendement van de PVDA in het leven wordt geroepen, laat toe om op korte termijn extra personeelsleden aan te werven en werkomstandigheden te verbeteren. Verpleegkundigen en zorgverstrekkers hebben handen tekort. De werklast is enorm door flexibele uurroosters en onderbezetting. Verplegers kunnen soms geen twee weken na elkaar vakantie nemen. De lonen zijn zo laag dat vacatures lang open blijven staan. Een noodfonds van 67 miljoen euro voor november-december – 400 miljoen euro op jaarbasis – is het begin van een oplossing, en vooral een duidelijk signaal: zo kan het niet verder, de zorg verdient onze volle steun.

Het spook van de shutdown

Als je de Zweedse regeringspartijen moet geloven, dreigt er zowaar een shut-down van de overheid. Je kan niet ‘improviseren en 400 miljoen euro uitgeven zonder te zeggen hoe je dat gaat betalen, net op het ogenblik dat de effectentaks door het Grondwettelijk Hof is vernietigd en Europa ons zegt dat we niet goed bezig zijn. Dat is met vuur spelen naar de komende generaties toe’, aldus Servais Verherstraeten (CD&V). Maar wie is hier eigenlijk met vuur aan het spelen? Wie is hier ons land aan het gijzelen? Is het de verantwoordelijkheid van de PVDA dat de rechtse regering het land achterliet met een financiële schuldenput van 8,5 miljard, die tegen 2024 tot meer dan 11 miljard dreigt op te lopen? Is het de schuld van de PVDA dat er al 150 dagen nog altijd geen regering is, zelfs nog geen begin van ernstige onderhandelingen? De échte shut-down gebeurt door separatistische partijen die het land menen te moeten gijzelen met splitsingsplannen die door de meerderheid van de Belgen (ook in Vlaanderen) verworpen worden.

De regeringspartijen verwijten de PVDA haar eigen onvermogen, maar staan in werkelijkheid met de billen bloot. Natuurlijk dreigt er geen ‘shut-down’ van het land. De begroting kan volgende week donderdag in een extra plenaire zitting gestemd worden, op 31 oktober, perfect op tijd dus. Het land zal dus niet instorten, de geloofwaardigheid van N-VA en Open VLD daarentegen ligt in puin. Hoe leg je dat aan de bevolking uit, dat je op een tijdelijke begroting van 16 miljard euro geen 67 miljoen euro veil hebt voor acute noden in de zorgsector. Dat verklaart de rechtse traantjes na de goedkeuring van het PVDA-amendement. De regering heeft géén meerderheid voor haar rechtse besparingsbeleid, en dat wordt nu pijnlijk duidelijk.

Dat het amendement van de PVDA werd goedgekeurd, was te danken aan de stemmen van SP.A, PS, Groen en Ecolo. Ook het Vlaams Belang stemde uiteindelijk voor. Reden genoeg voor het liberale parlementslid Egbert Lachaert om moord en brand te schreeuwen over een ‘coalitie’ tussen Vlaams Belang en PVDA. Daar klopt niets van.

Ten eerste hebben wij als partij altijd de acties van de zorgsector ondersteund, ook op het terrein. Ook gisteren. Het Vlaams Belang heeft dat nog nooit gedaan.

Ten tweede heeft het Vlaams Belang zich onthouden toen we in juli hetzelfde amendement indienden. Dat waren ze ook gisteren van plan, nog tot een uur voor de stemming.

Egbert Lachaert (Open Vld) vroeg in de plenaire zitting expliciet aan Vermeersch (VB): ‘Gaat U het amendement van de PVDA ondersteunen’. Het antwoord was, stammelend, dat hij niet wist over welk amendement het juist ging (‘zeker niet het onze’) en dat het Vlaams Belang zich zou onthouden (‘Ik kan daarin bijzonder duidelijk zijn’). Pas toen het besef rees hoe breed de steun bij de bevolking was voor de witte woede heeft Vlaams Belang haar kar gekeerd.

Wij hadden de stemmen van het Vlaams Belang gisteren overigens helemaal niet nodig. Als het VB zich had onthouden, zoals was aangekondigd, was ons amendement nog met zeven stemmen op overschot goedgekeurd.

Dat Vlaams Belang uiteindelijk alsnog voor stemde, is niet op het conto van de PVDA te schrijven. Wij hebben géén stemafspraken gemaakt met Vlaams Belang, en zullen dat ook nooit doen. De PVDA blijft een principiële antifascistische partij. Maar het is niet omdat die partij koortsachtig probeert om zich een sociaal imago aan te meten, dat wij als PVDA geen concrete positieve amendementen meer zullen indienen.

Voor een gezondheidszorg op mensenmaat

Ons noodfonds geeft de zorg op korte termijn wat ademruimte. Maar het is de hoogste tijd voor een fundamenteel maatschappelijk debat over de zorg en het gezondheidsbeleid dat minister Maggie De Block de voorbije jaren heeft gevoerd. De situatie is alarmerend. Eén op drie ziekenhuizen zit in de rode cijfers. Er is een schrijnend tekort aan verplegers en de werkdruk bij het zorgpersoneel is onhoudbaar. Elke verpleegkundige moet zich in België gemiddeld over 11 patiënten buigen, terwijl dat in de rest van Europa maar 8,3 is. Ondertussen regent het alarmerende berichten over peperdure medicijnen, geheime deals met grote farmabedrijven en oplopende tekorten in de sociale zekerheid. Wij willen de sociale zekerheid uitbouwen en versterken, wij willen een zorg op mensenmaat, met betaalbare prijzen en voldoende personeel. Een zorg waar zorgkundigen en patiënten op de eerste plaats komen, niet de winsten van de geneesmiddelenindustrie.