Na Vlamingen en Walen wil N-VA nu ook Brusselaars tegen elkaar opzetten

De Brusselaar dwingen een keuze te maken tussen twee gemeenschappen en dit een ‘voorrecht’ noemen, getuigt van een zelden geziene arrogantie.

Na jaren warm en koud blazen over de plaats van Brussel in een confederaal België, heeft de N-VA eindelijk haar plannen voor het hoofdstedelijk Gewest bekendgemaakt. Ook ik was nieuwsgierig want de Brusselse problemen moeten inderdaad kordaat aangepakt worden en elke medestander daarbij is welkom. Maar wat blijkt? De N-VA is van plan te doen alsof het Brussels Gewest gewoon niet bestaat. Als een goedkope goochelaar willen ze het Brusselse gewest laten verdwijnen. Probleem opgelost!

Het absurde is dat de N-VA zelf verwijst naar de noodzaak van een ‘beleid op maat’ om een efficiënt antwoord te kunnen bieden aan de vaak verschillende uitdagingen binnen de Gewesten. En ze hebben in zekere mate gelijk: Vlaanderen is Wallonië niet en ook Brussel niet. Onze prioriteiten, – de torenhoge jeugdwerkloosheid, de gigantische nood aan kwaliteitsvol onderwijs en kinderopvang, de demografische boom en de hyperdiversiteit van het gewest -, zijn dan ook niet dezelfde als die van onze buren. Nochtans zijn het uitdagingen die de Brusselaars voluit moeten kunnen aangaan.

De N-VA schijnt echter te denken dat – in tegenstelling tot de twee andere gewesten – de Brusselaars daar sowieso niet in staat toe zijn en dus zullen de Vlamingen en de Walen onder elkaar mogen uitvechten waar er nood aan is in onze hoofdstad.

Maar dat is nu net één van de zaken waar het momenteel erg fout loopt. De gemeenschappen zijn vandaag al bevoegd voor heel wat zaken in Brussel maar nemen hun verantwoordelijkheid onvoldoende op. Vlaanderen moet volgens zijn eigen ‘Brusselnorm’ voor ongeveer 30% van de Brusselse bevolking een aanbod op het vlak van onderwijs, zorg, cultuur, kinderopvang, enz… ontwikkelen maar haalt dat nooit. En ook de Franse Gemeenschap komt zijn engagementen niet voldoende na. Kijk bijvoorbeeld naar het plaatstekort in de Brusselse scholen of ze nu Franstalig of Nederlandstalig zijn. Of laten we het Vlaamse sportbeleid voor Brussel eens onder de loep nemen. De N-VA spreekt over een groot Bloso-centrum dat ze graag in Brussel zouden neerplanten maar hun eigen minister van Sport Philippe Muyters heeft de voorbije jaren 0,0 euro geïnvesteerd in sportinfrastructuur in ons Gewest. Hij verhoogde wel de toegangsprijs tot de provinciale sportdomeinen rond Brussel om zo onze ketjes te weren. En als het Brussels Gewest uit noodzaak zelf investeert bv. in extra scholen, dan sleept Vlaanderen ons voor de rechter. Het toppunt van cynisme.

En nu laat de N-VA uitschijnen dat de gemeenschappen plotseling wel voor de Brusselaars zouden kiezen. Wie het beleid van hun minister Muyters een beetje opvolgt, weet hoe ongeloofwaardig dit voorstel klinkt voor de Brusselaar. De investeringen zullen alleen maar volgen wanneer het echt niet anders kan. Het is het pad naar beneden. De Brusselaar zal de prijs betalen voor de splitsingswoede van N-VA.

Maar wat mij nog het meeste stoort, is dat de N-VA na de Vlamingen tegen de Walen te hebben opgezet, nu ook de Brusselaars tegen elkaar willen opzetten. De Brusselaar dwingen een keuze te maken tussen twee gemeenschappen en dit een ‘voorrecht’ noemen, getuigt van een zelden geziene arrogantie. Hun zgn. ‘Brusselkeuze’ gaat compleet voorbij aan de realiteit die we hier elke dag beleven. Brussel bestaat niet uit twee blokken (Frans / Nederlands) maar is de veeltalige, multiculturele hoofdstad van Europa waarin we steeds meer taalgemengde gezinnen zien. Mama spreekt Arabisch en Frans, papa Deens en Engels, de kinderen gaan naar een Franstalige crèche en een Nederlandstalige school, … Concreet zou het betekenen dat buren die hetzelfde verdienen een ander bedrag als personenbelasting zullen betalen, een verschillend kindergeld ontvangen, verschillende terugbetalingen van de ziekteverzekering ontvangen en ga zo maar door. Hun plannen zullen bovendien de complexiteit van de dienstverlening alleen nog groter te maken.

Er is maar één toekomst voor Brussel weggelegd en dat is die waarin Brussel niet langer braaf aan het handje loopt van de een of de andere maar wel een volwaardig gewest is en een gelijkwaardige partner van Vlaanderen en Wallonië. Zo’n gewest zet in op een intense samenwerking met de andere gewesten en gemeenschappen en is gewapend met de bevoegdheden die nodig zijn om alle uitdagingen van een grootstad aan te gaan.

Zo krijgen de Brusselse ketjes eindelijk het meertalige onderwijs waar ze recht op hebben. Zo helpen we de Brusselse jeugdwerkloosheid uit de wereld. Zo zetten we in op een economisch en sociaal stadsgewest waar Vlaanderen en Wallonië niet alleen mee van profiteren maar ook trots op kunnen zijn. Wij weigeren mee te gaan in een splitsingsverhaal en kiezen voor een Brussel dat het symbool is van verbinding en samenwerking.