Terwijl de eerste minister het regeringswerk gisteren verdedigde met een hele reeks positieve socio-economische indicatoren, groeit het wantrouwen vanuit de oppositie.
Uit de beleidsverklaring van premier Charles Michel sprak gisteren het vertrouwen dat de rechts-liberale economische herstelagenda van de regering de enige juiste weg is om de welvaart in ons land te garanderen. Vooral de aangroei van jobs in de afgelopen jaren is een realisatie waarmee de federale ploeg zich vol trots op de borst klopt. Tijdens het debat over de regeringsverklaring bleek dat de oppositie ook na drie jaar Michel-I niet onder de indruk raakt van de gerealiseerde groei. De jobcijfers werden voortdurend in vraag gesteld, en geen enkele meerderheidspartij slaagde erin om de onzekerheid weg te nemen.
Premier Michel sprak in zijn State of the Union over 60.000 voltijdse jobs extra in het vorige jaar, maar volgens Raoul Hedebouw (PTB) gaat het over 39.000 voltijdse jobs, 12.000 interimjobs en 10.000 deeltijdse jobs. Minister van Werk Kris Peeters (CD&V) zwaaide met andere getallen: tegenover de 42.000 voltijdse jobs die onder Di Rupo-I verloren waren gegaan, had deze regering volgens de Rijksdienst voor Sociale Zekerheid (RSZ) 24.000 voltijdse jobs gecreëerd, met daarnaast nog eens 30.000 deeltijdse betrekkingen.
U bent de regering van de sociale onzekerheid
Bovendien maakt de oppositie zich grote zorgen over het statuut van de gecreëerde jobs. ‘Is er tussen u en de realiteit van onze burgers geen kloof? U maakt banen nog kwetsbaarder,’ aldus PS-fractieleider Ahmed Laaouej, ‘met flexijobs met interims in het openbaar ambt. En we weten niet tot welke sector u deze onzekerheid nog zal uitbreiden.’
‘U bent de regering van de sociale onzekerheid,’ zei Laaouej. Hij verwees daarbij naar de indexsprong, die de loonkloof met de buurlanden heeft helpen dichten maar volgens de PS ook voor twee procent loonverlies zorgde. ‘U blijft maar hameren op uw mantra: minder loonlast. Maar de loontrekkenden blijven maar verarmen om meer jobs te kunnen creëren.’ Monica De Coninck (SP.A) viel hem bij: ‘U geeft cadeaus aan de werkgevers, maar uw beste vrienden helpen u niet in activering.’
Het maakte duidelijk dat de oppositie en de meerderheid ook in 2018 fundamenteel van visie zullen verschillen. N-VA verdedigde bij monde van fractievoorzitter Peter De Roover de beslissingen van het zomerakkoord. ‘Het herbekijken van privileges is niet het afpakken van dingen maar het herbekijken van taboes die ons op termijn veel kosten in maatschappelijke vooruitgang.’ Als het van zijn partij afhing ‘kan het allemaal zelfs wat verder gaan, maar we zitten in een budgettaire realiteit die we in het oog moeten houden.’
Dat er binnen de regering nogal wat meningsverschillen waren over bijvoorbeeld de effectentaks en de hervorming van de vennootschapsbelasting, is volgens De Roover geen reden om het geleverde werk in twijfel te trekken. ‘Wij hebben wel degelijk nog een mooi project op tafel liggen. Dat is een compromis. Er wordt wel eens opgemerkt – tot mijn verbazing – dat deze regering bestaat uit vier partijen. Dat klopt, en we zijn nog niet van plan te fusioneren. De State of the Union was geen N-VA-verklaring maar een verklaring van een regering die we voluit steunen.’
Armoedeuitkeringen
Als het werkwoord u003cemu003estokenu003c/emu003e niet bestond, dan zou mijnheer Calvo het uitvinden
De aankondiging van staatssecretaris Zuhal Demir (N-VA) van afgelopen weekend, dat ze de leeflonen niet tot het niveau van de Europese armoedegrens zou kunnen optrekken tegen het einde van de legislatuur, leidde tot een debat-in-het-debat. Kristof Calvo (Groen) wees de meerderheid erop dat de premier in zijn State of the Union wél sprak van een verdere, geleidelijke verhoging van de leeflonen. ‘Wat is het nu? De versie-Demir of de versie-Michel?’ Volgens De Roover is de inspanning nog zo groot omdat de regering dat zo ‘geërfd heeft’. Nochtans is volgens Calvo de kloof tussen de armoededrempel en de uitkeringen alleen maar toegenomen in deze legislatuur. Daarop volgde opnieuw een discussie waarin onder meer Wouter Beke en Hendrik Bogaert allerlei cijfers opdiepten om het regeringswerk op dat vlak te verdedigen.
Kristof Calvo bleek wel vaker de aanjager van de debatten. ‘Als het werkwoord stoken niet bestond, dan zou mijnheer Calvo het uitvinden,’ beet Patrick Dewael (Open VLD) hem vanaf het spreekgestoelte toe. Het leidde tot een bitsig debat over het brede ideologische no man’s land tussen meerderheid en oppositie. Volgens Dewael zit de linkerzijde vandaag vast ‘in een soort conservatisme, en gelooft ze niet dat werk ook werk creëert.’
‘Het verschil tussen u en ik is niet dat u wil hervormen en ik alles bij het oude wil laten,’ aldus Calvo. ‘U vertrekt vanuit een negatief mensbeeld, een donkerblauw leeg liberalisme, een wantrouwen tegenover de ander, vanuit de premisse dat iemand die werkzoekend is, dat zelf zo wilt.’
Waarop Dewael: ‘Wij hebben een visie op de mens die optimistischer is dan de vakbondspraat die soms op uw banken te horen is.’ Hendrik Vuye (Vuye & Wouters) wees de liberale fractievoorzitter erop dat hij zichzelf wel veel ‘politieke maagdelijkheid’ toedichtte door de vorige regering aan te vallen. ‘U zat ook in die vorige regering hoor. U zit er al sinds 1999 in. Als u een rol in de Bijbel had, maakte u van Maria Magdalenda ook een maagd.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
