‘Na 20 jaar loze beloftes is het tijd om te kiezen voor een offensieve uitbreiding van onze bossen’

‘Het laatste jaar alleen al zijn 91 kapvergunningen verleend om kwetsbare waardevolle bossen neer te halen. Zolang de meerderheid niet bougeert, blijft de teller lopen’, schrijft Elisabeth Meuleman (Groen). Ze roept de Vlaamse regering op om in actie te schieten.

“We hebben bijkomend bos nodig en de waardevolle zonevreemde bossen dienen hierbij beschermd te worden,” schreven collega’s Lydia Peeters en Gwenny De Vroe van Open VLD deze week nog in De Morgen. Helemaal akkoord. Helaas zorgt de Vlaamse regering van deze parlementsleden in de feiten noch voor meer bossen, noch voor bescherming van de meest kwetsbare waardevolle bossen. Het enige obstakel dat de bescherming nog tegenhoudt, is de politieke wil van de meerderheidspartijen. Groen vraagt dat de Vlaamse regering nu eindelijk een beslissing neemt.

Alle beleidsinstrumenten zijn voor handen om de ruim 12.000 ha meest kwetsbare waardevolle bossen te beschermen. De kettingzaag bovenhalen voor deze bossen is simpelweg dom, vanuit maatschappelijk en ook vanuit economisch oogpunt. Complexe ecosystemen vervang je niet door snel een paar bomen te planten. Bosecosystemen hebben 100 jaar nodig om zich te ontwikkelen.

En de tijd dringt. Het laatste jaar alleen al zijn 91 kapvergunningen verleend om kwetsbare waardevolle bossen neer te halen. Zolang de meerderheid niet bougeert, blijft de teller lopen.

Het Agentschap Natuur en Bos (ANB) stelde aan de hand van een wetenschappelijke methode de kaart op met de meest kwetsbare waardevolle bossen. Andere administraties van de Vlaamse Overheid hebben opmerkingen geformuleerd, die het ANB op zijn beurt verwerkte. De wetenschappers en ambtenaren hebben hun werk gedaan, nu is het aan de politiek.

De kaart, die op dit moment alleen door insiders is bekeken, moet namelijk in openbaar onderzoek gaan. Zo kan iedereen – van lokale overheden tot private eigenaars, van natuurverenigingen tot bedrijven – de kaart bestuderen en bezwaren uiten. Wanneer die verwerkt zijn, is de kaart definitief.

En het Bosdecreet biedt nog reden tot juichen: de juridische bescherming van de bossen gaat van start bij aanvang van het openbaar onderzoek. Dus geen extra kapvergunningen meer tenzij bij hoge uitzondering en met ontheffing van de Vlaamse Regering zelf .

Cirkelredeneringen

De politici van de meerderheid fietsen in cirkeltjes: ze vragen een accurate kaart, maar die is al lang opgemaakt door de administratie en ligt bij hun eigen minister van Leefmilieu. De enige manier waarop de kaart nog verbeterd kan worden, is door ze in openbaar onderzoek te doen gaan. En net dát houden de regeringspartijen tegen. Zo blijven we bezig.

Lydia Peeters en Gwenny De Vroe betreuren bovendien dat het voor private eigenaars onmogelijk wordt om te bouwen als er nog geen kapvergunning is afgeleverd… Natuurlijk: daarvoor dient juist de bescherming van meest kwetsbare waardevolle bossen. Of wil Open VLD enkel die waardevolle bossen beschermen waar toch niemand wil bouwen? Te gek voor woorden. Alsof ze een ziekteverzekering enkel wil verplichten aan mensen die niet ziek worden.

In Vlaanderen wordt tot op de dag van vandaag meer bos gekapt dan dat er bijkomt. Terwijl al in 1997 is afgesproken dat er minstens 10.000 ha aan bos zou moeten bijkomen is 20 jaar na datum amper één derde hiervan aangeplant. Dat komt door het gebrek aan een algemeen bosbeleid, maar ook door de obstructie van parlementsleden die natuur en bos consequent als allerlaatste prioriteit behandelen.

Na 20 jaar loze beloftes is het tijd om volop te kiezen voor een offensieve bosuitbreidingsstrategie. Andere drukbevolkte en bedrijvige regio’s en landen deden het ons in de afgelopen jaren voor: Île-de-France, rond Parijs, en Nordrhein-Westfalen hebben een vergelijkbare bevolkingsdruk als Vlaanderen, maar ongeveer 2,5 keer zo veel bos. In Nederland nam de bosoppervlakte op 18 jaar tijd toe met 8 procent. Nederland engageerde zich recent om elk jaar 3.000 ha nieuw bos te voorzien. In de Engelse Midlands steeg de bosoppervlakte van 6 naar 16 procent van de landoppervlakte in 14 jaar tijd, door samenwerking tussen overheid, middenveld, bedrijven en het brede publiek. In Denemarken nam de oppervlakte bos toe met 9 procent. Dit is de weg die we moeten volgen.

Woensdag heb ik minister Schauvliege in het Vlaams Parlement opgeroepen de ontwerpkaart zo snel mogelijk op de regeringstafel te leggen en goed te keuren. Liever vandaag dan morgen. Het is dus uitkijken tot nu vrijdag, wanneer de regering opnieuw samenzit. Dat de minister deze kans niet laat passeren: zorg voor juridische bescherming van de meest kwetsbare waardevolle bossen. Dat is het absolute minimum voor een minister die bevoegd is voor de Vlaamse bossen. Er is geen reden om nóg langer te treuzelen.