‘N-VA en Open VLD proberen hun rol in de sociale vrede te ontlopen’

‘De regeringspartijen N-VA en Open VLD verwarren twee dossiers met elkaar en proberen zo hun rol in de sociale vrede te ontlopen’, schrijft Evita Willaert (Groen). ‘Het eerste dossier zijn de acties van afgelopen jaar tegen het regeringsbeleid én niet tegen de werkgevers. Het tweede dossier is het akkoord dat de sociale partners onlangs hebben afgesloten.’

‘Het loonakkoord loopt voor twee jaar, wij rekenen dan ook op twee jaar sociale vrede’, aldus Zuhal Demir (N-VA) en Egbert Lachaert (Open VLD) in de Kamer. ‘Sociaal overleg is een tweerichtingsstraat’, klonk het.

Zo proberen de regeringspartners N-VA en Open VLD hun eigen rol in de sociale vrede op een nogal schabouwelijke manier te ontlopen. Het zijn zij immers die nu aan zet zijn om de sociale vrede voor de komende twee jaar te garanderen.

2 verschillende dossiers

De regeringspartijen verwarren hier twee dossiers met elkaar. Het eerste dossier zijn de acties in het najaar van 2014 van vakbonden en het brede middenveld (Hart Boven Hard), die gericht waren tegen het regeringsbeleid, niet tegen de werkgevers. Met het eindeloopbaanbeleid, de jacht op het inkomen van werklozen, de indexsprong en vooral het ontbreken van een rechtvaardige fiscale shift richting vermogen als belangrijkste actiepunten. Na de actiemaand kondigde men windstilte aan zou tot het voorjaar. Als de regering ten laatste tegen de begrotingscontrole geen fundamenteel ander beleid kon voorleggen, zou men de acties hernemen.

Het tweede dossier is het akkoord dat de sociale partners onlangs hebben afgesloten. Dat sociaal akkoord is niets anders dan het Interprofessioneel Akkoord (IPA) dat sowieso om de twee jaar tussen sociale partners (werknemers en werkgevers) en de regering wordt afgesloten. Wat hier op tafel ligt zijn de afspraken over de arbeidsrelaties tussen baas en werknemer, niet het regeringsbeleid. Deze keer liepen de onderhandelingen niet eenvoudig, kwam er uiteindelijk een mini-akkoord uit de bus, maar is dit niet eens gepaard gegaan met vakbondsacties, wat doorgaans wel zo is.

Land opnieuw plat in de lente?

Zuhal en Egbert, dat deze twee werven tegelijk moesten opgelost worden is correct. Maar het is niet correct ze te vermengen met elkaar. De tweede werf, die van het IPA, is – met een weliswaar historisch beperkte steun van de achterban van de vakbonden – goedgekeurd. De eerste werf, die van het regeringsbeleid, ligt nog even open als twee maand geleden. De indexsprong ligt nog centraler op tafel dan voorheen, rechtvaardige belastingen worden met de dag minder zeker, en wat de andere maatregelen betreft zijn hier en daar overgangsmaatregelen uitgewerkt maar is er nergens een bijsturing gebeurd.

Dat vakbonden (samen met het brede middenveld) overwegen om terug actie te voeren als hier niets aan veranderd, is dus logisch. Dat betekent ook dat niet alleen de vakbonden, maar ook N-VA en Open VLD verantwoordelijk zijn indien het land weer plat zou liggen in de lente. Op dat vlak kunnen we de uitspraak van Zuhal Demir over sociale vrede wel onderschrijven: it takes two to tango.