‘Moet het weer zo overgedramatiseerd worden, alsof wij collectief kleuters zijn?’

Vandaag beleven we de warmste dag sinds het begin van de metingen. De hitte is dan ook niet uit de media weg te slaan. Knack-redacteur Dirk Draulans nam die soort berichtgeving al in 2012 op de korrel. Zeven jaar later is dat nog even actueel. Herlees hieronder. ‘Het weerbericht van de VRT is een alarmcentrale voor wat er allemaal mis kan lopen als je buiten komt.’

Je zou verwachten dat de mensen tevreden zouden zijn met het weekend dat op komst is. Tropische temperaturen! Tot 35 °C in de Kempen! Eindelijk, na al die natte miserie van juli.

Maar nee hoor, de vreugde werd meteen getemperd: er dreigt gevaar! Donderdag op de radio een lange babbel met een dame van de administratie Volksgezondheid die waarschuwde voor de te hete temperaturen. En die de mensen aanbeval te drinken. Veel te drinken! Vooral water (want koffie en alcohol ontregelen de vochtbalans in een lichaam). En vooral geen zware inspanningen doen op het heetst van de dag. En binnenblijven als je tot een kwetsbare groep behoort. Kinderen blijken een kwetsbare groep te zijn.

Het weerbericht van de VRT is al sinds jaar en dag een alarmcentrale voor wat er allemaal mis kan lopen als je buiten komt. Pollengehaltes en UV-indexen en ook nu weer waarschuwingen voor de hoge temperaturen, en aanmaningen om genoeg te drinken. De verontruste blik van Frank Deboosere geeft steevast de indruk dat leven lijden is, dat er ook in atmosferische stoornissen en hogedrukgebieden die je niet ziet gevaar loert – hij zal blij zijn als we de volgende week halen.

Op de nieuwsuitzendingen van donderdag een item over oververhitte wagens als gevolg van een te zwaar gebruik van airconditioning. Met opnieuw een waarschuwing. Ditmaal voor het risico op uitdroging als gevolg van een te groot verschil tussen de buitentemperatuur en die in de airco-gekoelde wagen. Opnieuw veel drinken dus. Liefst water.

Waar is de tijd dat als gevolg van het vrolijke en alomtegenwoordige spel van natuurlijke selectie mensen wisten wat ze moesten doen zonder dat ze met aanmaningen en waarschuwingen om de oren werden geslagen. Waar is de tijd dat kinderen ’s morgens thuis vertrokken om op straat te spelen en snel het veld introkken en onderweg de beek insprongen om af te koelen. Nu loert er in de vrije natuur het risico op een tekenbeet en eventueel de ziekte van Lyme, en op de mogelijk nefaste gevolgen van het eten van een bosbes waarop misschien wat urine van een met een lintworm besmette vos terecht is gekomen. Gevaar, en steeds meer gevaar, want je kunt geen krant meer openslaan of je wordt met een risico, ja zelfs een bedreiging geconfronteerd.

Zet de kroost met hun nintendo binnen in de zetel voor de televisie, en ze zal veilig zijn, beschermd tegen de gevaren van de grote boze buitenwereld. (Maar kom dan binnen afzienbare tijd niet klagen over ADHD of overgewicht als gevolg van fysieke inactiviteit.)

Nooit eerder is de maatschappij zo goed georganiseerd geweest. Nooit eerder hield ze mensen zo lang in leven, en sleepte ze hen door de ergste drama’s. Ze bracht de belangrijkste dagdagelijkse bedreigingen van de volksgezondheid (zoals epidemies) onder controle, en beperkte de fysieke ongemakken door het zware werk door machines uit te laten voeren. Nooit eerder is het zo comfortabel leven geweest, maar toch moet er drama worden gemaakt, indien niets beters voorhanden zelfs van een zonnig weekend.

Als dat het gevolg is van overbescherming, zijn we niet goed bezig. Dat ambtenaren hun nut willen bewijzen door overbodige adviezen te verschaffen, het zij zo. Maar moet dat dan zo overgedramatiseerd worden, alsof wij collectief kleuters zijn geworden die niet weten hoe gevaarlijk het allemaal kan zijn?

Wij hebben darwiniaanse natuurlijke selectie voor onszelf grotendeels overboord gegooid. We slepen er sinds een eeuw bijna alles door wat de natuur desgevallend zou elimineren, en houden het zo lang mogelijk in leven. We maken mensen bang voor het kleinste avontuur, zelfs voor een dagje uit onder een blakende zon. We willen niet dat hen iets overkomt. We lijken te streven naar een wereld waarin mensen geen risico’s nemen, om hen zo lang mogelijk in leven te houden. Wat is daar in godsnaam het nut van?

Het is te hopen voor de grote meerderheid van onze verwende gemeenschap dat het systeem hen zal kunnen blijven pamperen. Want als het misloopt en we weer voor een groot deel op onszelf aangewezen zullen worden, zullen wij zo ‘misvormd’ zijn dat we het niet meer kunnen. Dan zal de catastrofe niet te overzien zijn. Wat als er een globale economische meltdown komt, en logistiek en distributie in elkaar stuiken, en gemeenschappen weer op zichzelf aangewezen zullen zijn, en niet op de diensten van een massa anderen die ze dikwijls niet eens kennen? Dan zal de natuurlijke selectie opnieuw gaan spelen. Dan zullen we weer vanzelf moeten weten dat we moeten drinken als de zon schijnt, want niemand zal ons voor dat onheil waarschuwen.

Ook te veel comfort kan op een bepaalde manier ongezond zijn.