Mobiliteitsplan Gent: ‘Wie een stad leefbaar wil maken, volgt beter het Antwerpse voorbeeld’

Louis Ide (N-VA) vreest voor negatieve gevolgen bij de invoering van het Gentse circulatieplan. Hij wijst naar Antwerpen als het te volgen voorbeeld.

Ik nam vandaag de wagen richting centrum Gent. Ik doe dat ritje vaak als ik iets bij een lokale handelaar wens te kopen. De fiets of het openbaar vervoer laat het vaak niet toe de buit ordelijk thuis te brengen. Ik beschik vanzelfsprekend niet over een bakfiets en dus is goederen vervoeren geen sinecure. Ik dacht bij mezelf dat dit mogelijks één van de laatste keren was dat ik op die manier Gent zou bezoeken. Een groot billboard staat immers dreigend in centrum Gent opgesteld met de boodschap dat er vanaf 3 april “vergunningsplicht” geldt. Welke vergunning weet ik niet precies, maar ik hoorde dat er ook pizzajongens zijn die onzeker zijn of ze wel nog met hun brommer in het centrum zullen mogen. Ik vrees dus voor mijn wagen, al is het dan een hybride.

Ik kuierde wat rond en vroeg me af hoe het nu het prachtig gerestaureerde AS Adventure zal vergaan, het bijzonder gezellig ingericht oud postgebouw op de Korenmarkt en b.v. ook culinaire Cru op de Kouter. Geen lokale handelaars zoals Peper & Zout, maar ook deze ondernemingen zullen de gevolgen dragen van dit mobiliteitsplan.

Ik hoop dat het plan geen negatieve gevolgen zal hebben voor de stad. Gent heeft namelijk ook nog toeristen, dus in het beste geval gaat het Bokrijk achterna. Maar wie vandaag door de Brabantdam wandelt, trekt grote ogen. Veel handelaars vrezen dat de leegstand daar, na de invoering van het mobiliteisplan, zich van daar zal uitbreiden, en ook andere Gentse winkelstraten hard zal treffen. Een zekere melancholie bekruipt me, maar tegelijk ook ongeloof, dat dit kàn gebeuren. ‘

Over de noodzaak en het nut ervan lopen de meningen uiteen, maar ze bestaan nu eenmaal en ironisch genoeg gingen velen er vanuit dat in Antwerpen een volksraadpleging gehouden zou worden. Het kan verkeren.’

De volksraadpleging in Gent komt er nadat uitgerekend N-VA in Antwerpen de dialoog is aangegaan met de actiegroepen, waardoor onlangs een historisch compromis over Oosterweel uit de bus kwam.

In Gent liggen de kaarten wel even anders. Daar zet de bevoegde schepen Filip Watteeuw (Groen) door, ondanks het protest. Een absolute meerderheid voor een kartel na de verkiezingen zegt niet alles over het draagvlak van een plan dat zo ingrijpend is voor zo veel mensen. Een grote, mondige groep Gentenaars verzet zich tegen de plannen, maar Watteeuw wil niet luisteren en zet door.’ Het voorstel van N-VA in de Gentse gemeenteraad om een volksraadpleging te organiseren werd afgeketst. Het is ironisch dat een petitie met meer dan 30.000 (!) handtekeningen (georganiseerd door IntelliGent Mobiel en N-VA Gent) een volksraadpleging moet afdwingen zodat de paarsgroene meerderheid tot luisteren-naar-de-burger wordt gedwongen.

Ironisch, zeker als je weet dat Watteeuws partijgenoot Kristof Calvo op federaal vlak burgers wil betrekken bij de besluitvorming in de federale commissies van de Kamer. Is burgerdemocratie voor de groenen een zaak van twee maten en gewichten?

Wie een stad leefbaar wil maken doet dat dus beter niet met de strategie van Watteeuw, maar kijkt beter richting Antwerpen. De stad Antwerpen introduceerde geleidelijk een lage-emissie zone waardoor het roet en fijn stof in de binnenstad fors beperkt wordt en was hierin koploper. Tot spijt van wie het benijdt: Antwerpen is alvast inzake mobiliteit en het zoeken naar een draagvlak bij de bevolking, en geeft hiermee het goede voorbeeld. Misschien kan Groen in Gent het vermanend vingertje opbergen en daar lessen uit trekken?