‘Militaire interventie tegen IS: geen oplossing maar deel van het probleem’

De PVDA kant zich fel tegen een militaire interventie om IS te bekampen. ‘Waar gaat deze operatie eindigen’, vragen Raoul Hedebouw en Marc Botenga zich af.

Wij zijn uiteraard bijzonder geschokt door de gruwelijke onthoofdingen door Islamitische Staat. Die barbaarse methoden zijn verwerpelijk, evenals de politieke doelstellingen van deze organisatie. Als PVDA veroordelen we die streng, maar de politieke consensus over de militaire deelname aan dit soort interventies is verontrustend. Er zijn immers veel redenen om aan te nemen dat de militaire optie een gevaarlijke impasse is.

De afscheidnemende regering is voor alles in lopende zaken, behalve blijkbaar, om oorlog te voeren. Terwijl de Verenigde Staten samen met een aantal bijzonder reactionnaire regimes als Saudi-Arabië, Bahrein of Qatar, de Islamitische Staat in Syrië bombarderen, maakt België zich op om mee te helpen. Bij vele partijen is er een grote bereidheid om deel te nemen aan een militaire actie. Een verkeerde keuze volgens ons.

Wat is het bilan van de interventie in Afghanistan? In Libië? In Irak? Inderdaad, in Afghanistan lopen de taliban nog steeds rond. In Libië en Irak schoten terreurgroepen na de westerse bommen als paddenstoelen uit de grond. De strijd tegen Al Qaeda leidde tot de opkomst en het succes van een nog wredere gewapende beweging, Islamitische Staat. En wat zal het bilan zijn van een nieuwe interventie in Irak zijn? Volgens Phyllis Bennis van het Institute for Policy Studies zou het ondertussen duidelijk moeten zijn: ‘Elke bom werft meer volgelingen.’ Logisch, want in ieder conflict is de collateral damage tijdens trouwfeesten, bij onschuldige familieleden of andere burgerdoelen niet te overzien. Stuk voor stuk mensen die eensklaps een reden vinden om ‘het Westen’ te haten.

Trouwens, waar gaat deze operatie eindigen? In Libanon vrezen ze dat de bombardementen op Syrië de terroristen naar Libanon zullen verjagen en dat land zullen destabiliseren. In Syrië bombardeerden de VS ondertussen niet enkel de Islamitische Staat, maar ook de Khorasan groepering, een andere terroristische beweging. En zowel de Amerikaanse minister van Defensie Chuck Hagel, als hoge Amerikaanse legerfunctionarissen gaven al toe dat luchtaanvallen niet zullen volstaan. Sturen we binnenkort Belgische troepen naar Syrië of Irak?

Niet voor niets noemen veel observatoren, zoals Dominique de Villepin, oud-minister van Buitenlandse Zaken in Frankrijk, die zich in 2003 in de VN-Veiligheidsraad verzette tegen de militaire inval van Irak, het Amerikaanse plan ‘absurd’ en ‘gevaarlijk’. Terwijl zelfs in de trouwe VS-bondgenoot Groot-Brittannië het bombarderen van Syrië met argwaan wordt bekeken, weigerde in Nederland Tweede-Kamerlid Harry Van Bommel en zijn SP-fractie steun te geven aan de operatie.

Maar elke keer opnieuw willen veel Belgische politieke verantwoordelijken niet luisteren. Mogelijk aankomend N-VA-minister Theo Francken ging zelfs zo ver om te verklaren dat onze F-16’s in Libië ‘hun job goed gedaan hebben’ en dat wat erna komt ‘onze verantwoordelijkheid niet is’. Een dergelijk gebrek aan verantwoordelijkheid wijzen wij af.

Een militaire interventie in Irak of Syrië is niet de oplossing, maar een deel van het probleem. Als men IS wil verslaan, is ‘bombs as usual‘ geen optie. Oorlog leidt tot meer oorlog, meer miserie en meer terrorisme. Terreurgroepen als IS zien verdwijnen, vereist een goed doordacht buitenlands beleid, gebaseerd op een grondige analyse van vroegere militaire interventies. Het is daarom absoluut noodzakelijk dat de federale regering ‘nee’ zegt aan deelname aan de Amerikaanse aanval. Wij pleiten voor een regionaal partnerschap, ondersteund door de VN (en niet door een eenzijdige alliantie met de VS), dat de sociale gronden van het conflict, de economische miserie, de wapenstromen naar IS en de financiering van reactionaire groepen in de regio aanpakt. Wij stellen bijvoorbeeld voor om de druk op te voeren tegen NAVO-lid Turkije om zijn grens met Syrië te sluiten voor dit soort terroristen. Met andere woorden: draai de kraan naar IS dicht.

En dan zijn er nog de geraamde kosten van zo’n operatie: 14,55 miljoen euro per maand. Enkele maanden oorlog voeren in Libië hebben België in 2011 meer dan 40 miljoen euro gekost. In Afghanistan steeg de jaarlijkse kostprijs van de Belgische deelname in 2012 tot bijna het drievoudige. Dat is heel wat, als er tegelijkertijd wordt gesproken over besparingen op gezondheidszorg, onderwijs en pensioenen. Terwijl de partijen die vandaag over een nieuwe federale regering onderhandelen de koopkracht zwaar willen aantasten met een hele batterij aan maatregelen die meer dan 11 miljard euro moeten opbrengen, willen ze onder meer voor dit soort avonturen gevechtsvliegtuigen aankopen die gemakkelijk 6 miljard euro kunnen kosten.

Terwijl op onderwijs, gezondheidszorg en pensioenen moet bespaard worden, willen Didier Reynders (MR), Pieter De Crem (CD&V), Theo Francken (N-VA) en Elio Di Rupo (PS) wél meestappen in Obama’s oorlog. Als men wil besparen, zouden we dan niet beter bij oorlog beginnen?

Raoul Hedebouw (parlementslid PVDA) en Marc Botenga(Specialist internationale vraagstukken van PVDA)