Binnen dit en dertig jaar kunnen 135 miljoen mensen vluchteling worden als gevolg van de verwoestijning van hun land. Dat zegt een rapport van het Britse ministerie van Defensie. Natuurrampen kunnen dit cijfer doen stijgen tot 200 miljoen vluchtelingen.
Waarschijnlijk hadden deze cijfers amper tot een discussie geleid, ware het niet dat de burgeroorlog in Syrië, op 24 maanden tijd, 4 miljoen mensen op de vlucht deed slaan, en 7,6 miljoen mensen intern ontheemde, samen goed voor bijna de helft van de Syrische bevolking.
De Syrische vluchtelingen veroorzaken al veel ongerustheid, terwijl hun aantallen verbleken bij de vluchtelingenstromen die ons te wachten staan als gevolg van woestijnvorming en de klimaatverandering.
Syrische landbouwcrisis
Uriel N. Safriel, de voorzitter van de Commissie Wetenschap en Techniek (CST) van het VN-Verdrag ter Bestrijding van Woestijnvorming (UNCCD) roept op om dringend wetenschappelijke studies die landdegradatie, migratie, conflict en politieke instabiliteit met elkaar linken, op tafel te leggen bij de beleidsmakers.
“De meeste delen van Syrië zijn droge gebieden. Logischerwijze is het waarschijnlijk dat de droogteperiode in Syrië en Irak (2006-2010) de opbrengsten uit de landbouw erg hebben aangetast”, zegt Safriel.
“Veel Syriërs zijn afhankelijk van hun land. Deze landbouwcrisis kan hebben bijgedragen tot het conflict, of er zelfs de aanzet toe geweest zijn.”
Motor voor migratie
De grenzen van het relatief jonge Syrië werden, na de eerste Wereldoorlog, getekend door de Britten en de Fransen. Verschillende etnische groeperingen werden in eenzelfde land samen gezet, wat voor politieke onrust zorgde.
“Maar er zijn studies die aantonen dat de droogte het conflict in Syrië indirect uitlokte”, zegt Safriel.
“Zoals voorspeld door het Intergouvernementeel Klimaatpanel (IPCC) heeft de klimaatverandering verschillende gebieden in Syrië van dor in hyper-dor veranderd. We kunnen wetenschappelijk bewijzen dat landdegradatie een belangrijke motor is voor migratie. De landen die vandaag de meeste migranten op de been brengen, zijn de landen waarvan we hebben kunnen voorspellen dat ze het slachtoffer zouden worden van verwoestijning en landdegradatie.”
Conflict over land en water
Simulaties tonen aan dat de toekomstige verliezen voor het bruto binnenlands product op het vlak van landbouw in Latijns-Amerika 8 tot 14 procent zullen uitmaken en 4 procent in India. In Afrika zal een land zoals Burkina Faso 20 procent verliezen, Mali tot 30 procent.
De twee miljard mensen die in de droogste regio’s ter wereld wonen, 41 procent van het totale oppervlak van de aarde, ondervinden volgens het UNCCD de impact van de klimaatverandering nu al.
Seizoens- of tijdelijke migratie zijn toegenomen. Slechte oogsten dwingen vier op de tien huishoudens wereldwijd om zich te verplaatsen, de verwoesting van gewassen dwingt 17 procent om te vertrekken en 13 procent doen dat omwille van weersomstandigheden zoals extreme droogte.
Volgens rapporten van het UNCCD zijn de interstatelijke conflicten van de laatste 60 jaar, in 40 procent van de gevallen te wijten aan onenigheden over natuurlijk bronnen zoals land en water.
Radicaal extremisme
In Syrië liggen onder het oppervlak van conflict en politieke instabiliteit, kwetsbaarheden zoals onvruchtbaar land, droogte, honger, werkloosheid, en een gebrek aan kansen. In landen zoals Afghanistan, Irak, Pakistan, Nigeria, Gambia, Senegal, Somalië, Eritrea en Soedan, is dat niet anders.
Wereldwijd zijn er zeventig landen die klimaatzaken zoals woestijnvorming en de toenemende droogte als belangrijke veiligheidsissues zien.
Volgens het Britse defensierapport dat de toevloed van minstens 135 miljoen vluchtelingen voorspelt, zal de socio-economische situatie jongeren tevens meer vatbaar maken voor instabiliteit wat de kans zal verhogen dat ze in de invloedssfeer van radicale extremisten komen.
“Zelfs al is er meer onderzoek nodig naar de juiste mechanismen die migratie veroorzaken, toch zijn we vandaag al zeker dat landdegradatie de motor is die andere motoren in gang zet”, zegt Safriel.
Volgens de Voedsel- en Landbouworganisatie van de VN (FAO) is de laatste veertig jaar wereldwijd een derde van de akkers verloren gegaan als gevolg van erosie. Een recent rapport stelt dat elk jaar twaalf miljoen hectare landbouwgrond verloren gaat waar 20 miljoen ton graan had kunnen groeien.
In 2050 zal de wereldbevolking naar schatting 9,7 miljard mensen tellen. Om hen te kunnen voeden, moet de productie van voedsel met zeventig procent toenemen.
Experten waarschuwen: tenzij we de manier waarmee we omgaan met land grondig wijzigen, zullen de komende 30 jaar een miljard kwetsbare mensen slechts één keuze hebben, vechten of vluchten. (IPS/TE)
Klimaatconferentie Parijs
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier