Mossels met frieten zullen tegen het einde van deze eeuw tot de culinaire geschiedenis behoren, zo voorspellen wetenschappers.
Door de toenemende verzuring van de oceanen door de klimaatverandering zal het kweken of vangen van mosselen commercieel niet meer leefbaar zijn tegen 2100. Onderzoekers van de Washington University in Seattle hebben immers ontdekt dat de manier waarop een mossel zich vastgrijpt aan een rots of een touw afhankelijk is van de zuurheid van het omliggende gebied, aldus The Telegraph.
De weekdieren moeten zich gedurende zes tot 12 maanden kunnen vastklemmen op een bepaalde plek om tot een redelijke grootte te kunnen uitgroeien. Als ze loskomen, worden ze meer dan waarschijnlijk opgegeten door ander zeeleven.
Emily Carrington, een van de hoofdonderzoekers, voerde testen uit die aantoonden dat een verhoogde zuurheid de mogelijkheid van de mossel om aan een oppervlak te blijven vastkleven aanzienlijk verzwakt. Ze voorspelt dat over een 100-tal jaar de zuurte van de kustwateren waar mossels tegenwoordig tieren een drempel zal overschrijden waarbij bijna de helft van de mosselen zich niet meer lang genoeg zal kunnen vasthaken om geoogst te kunnen worden.
Einde van de mossel
Een specifieke zuurtegraad zorgt ervoor dat verschillende klevende proteïnen met elkaar vermengd worden. ‘Een sterke verbinding is letterlijk de levenslijn van de mossen’, aldus Carrington. ‘Onze studies in het laboratorium wijzen uit dat mosselen zwakkere verbindingsdraden maken wanneer de ph van het zeewater onder de 7,6 duikt.’
Op dit moment gaat 20 procent van de mosselen verloren door zwakke verbindingen, maar als het zeewater verzuurt, zal dat percentage volgens Carrington verdubbelen. ‘Met een mortaliteit van 40 procent, zal de mosselindustrie niet langer leefbaar zijn.’
Hoewel de gemiddelde ph van de oceaan gedurende de komende eeuw zal zakken van 8,0 tot 7,8, zijn kustgebieden iets kwetsbaarder. Wanneer die een ph-waarde van 7,6 bereiken zal het ‘plots allemaal heel erg worden’, besluit de onderzoekster.
De resultaten van het onderzoek werden voorgesteld op de jaarlijkse vergadering van de Society of Experimental Biology.
(TE)
