Natuurpunt aanvaardde gift van Ineos: ‘Zo koopt het chemiebedrijf zijn zonden af’

Nadat de gift van Ineos aan Natuurpunt bekend was geraakt, ontbond schrijver Jeroen Olyslaegers op Facebook zijn duivels tegen de milieuvereniging.

Jeroen Olyslaegers: Op 28 augustus diende Natuurpunt samen met een pak andere milieuorganisaties een bezwaarschrift in tegen de Britse chemiereus Ineos. Dat extreem vervuilende bedrijf wil twee petrochemische installaties in de Antwerpse haven bouwen en is vast van plan om daarvoor 55 hectare bos- en broedgebied te rooien. Ik juichte dat bezwaarschrift toe, tot ruim een week later bleek dat de afdeling Antwerpen Noord van Natuurpunt een gift van 187.000 euro van Ineos had aanvaard. Met dat geld willen ze in Kapellen ter compensatie een nieuw bosje aanleggen.

Ik heb meteen mijn lidmaatschap van de natuurvereniging opgezegd. Want hoe kun je als milieuorganisatie een gift aannemen van een onderneming waartegen je net bezwaar hebt ingediend? Het is nu alsof ze met een sigaret tussen de lippen campagne voeren tegen roken. Met het aanvaarden van die zilverlingen werd Natuurpunt de groene partner van Ineos.

Door die zilverlingen te aanvaarden werd Natuurpunt de groene partner van Ineos.

Uw verzet tegen de komst van Ineos naar de Antwerpse haven dateert van voor Natuurpunt die gift aanvaardde?

Olyslaegers: Ja, want dat bedrijf haalt zijn producten uit de winning van schaliegas. Die techniek is op z’n minst controversieel te noemen. Tot vandaag weet niemand wat de impact van de geplande Ineos-installaties op het leefmilieu zal zijn. De luchtvervuiling rond Antwerpen zit nu al aan de limiet van wat wettelijk mag. Samen met stRaten-generaal en Ademloos voer ik een proces tegen de Vlaamse overheid. Zo proberen we haar te dwingen binnen een aanvaardbare termijn iets tegen de luchtvervuiling te ondernemen. Als die fabrieken van Ineos erbij komen, wordt het nóg moeilijker om de pollutie terug te dringen.

Groot was mijn verbazing toen ik op mijn eerste Facebookberichten over Ineos de reacties las van Willy Ibens, voorzitter van Natuurpunt Antwerpen Noord. Dat was nog vóór die bewuste gift, en Ibens nam de verdediging van het chemiebedrijf op zich.

Wiens brood men eet, diens woord men spreekt?

Olyslaegers: Dat is de enig mogelijke conclusie. Ik vroeg Ibens herhaaldelijk wat hij als man van Natuurpunt vindt van de winning van schaliegas. Zijn ontwijkende antwoorden verontrustten me nog meer. Ik stel me ernstige vragen bij heel dat principe van die compensatiepolitiek, waarbij een bedrijf bossen mag kappen en vervolgens geld aan een milieuorganisatie geeft om elders een paar nieuwe bomen aan te planten. En dat in een regio als Vlaanderen, waar amper 6 procent natuur rest. Niet zo lang geleden waarschuwde Vlaams Bouwmeester Leo Van Broeck nog: volgens de VN moet een kwart van Vlaanderen natuur zijn, anders verdwijnt de biodiversiteit. Met onze schamele 6 procent hebben we 257.000 hectare natuur te kort. We zitten dus met een enórm probleem.

Door die gift te aanvaarden en te zwijgen over de kwalijke effecten van producten uit schaliegaswinning, bezondigt Natuurpunt zich aan greenwashing. Die gift van Ineos aan Natuurpunt is niet meer of minder dan een aflaat uit de middeleeuwen. Zo koopt Ineos zijn zonden af.